‘Wat bedoel je daarmee?’ vroeg Felicity kortaf.
‘Als een van lord Wellingtons vijanden hem had gevraagd zijn plannen te omschrijven voor hij ze ten uitvoer bracht, zou hij dat vanzelfsprekend geweigerd hebben. En dat doe ik ook, want het is duidelijk dat jij en ik een ernstig conflict hebben. Mijn voornaamste streven als je moeder is je respect bij te brengen, en niet alleen voor mij, maar ook voor anderen. Van nu af aan zul je niet in je kamer blijven hangen als er iets gedaan moet worden. En ook zul je Lucy of een van de andere bedienden niet bedreigen met allerlei onheil om ze te dwingen jouw taken te verrichten. En als je denkt dat je vader mijn woorden nietig zal verklaren, dan zou ik daar maar niet te veel op rekenen. Hij zal te bezorgd zijn met het corrigeren van zijn eigen handelingen om zich te bekommeren om al jouw klachten.’
Felicity keek haar moeder aandachtig aan. ‘Wat bedoel je?’
‘Dat gaat jou niets aan, Felicity. Dat is een kwestie tussen je vader, je grootvader en mij. Denk er alleen aan dat je voortaan mijn instructies opvolgt, anders zul je je tegen mij moeten verantwoorden, en tegen niemand anders.’
Roger geloofde in zijn goede gesternte toen hij, op dezelfde ochtend dat hij zich had afgevraagd hoe hij zijn hofmakerij van Adriana kon hervatten, lord Randwulfs rijtuig zag wegrijden bij het huis van Gladstone. Dat gaf hem de gelegenheid naar Wakefield Manor te rijden om Adriana verslag uit te brengen van wat hij had gezien en verschillende mogelijkheden te opperen die iedereen van begin af aan duidelijk waren geweest, namelijk dat Felicity verliefd was op de markies en de markies ook wel in haar geïnteresseerd leek.
9
Christina bereidde zich geestelijk voor op de ontmoeting met haar gasten toen de butler plechtig aankondigde dat lord Randwulf en zijn moeder in de zitkamer wachtten op de Suttons. ‘Dank je, Charles. Wees zo vriendelijk mijn man te verwittigen van hun komst.’
‘Ja, mylady.’
Even later klopte Christina op de deur van de slaapkamer van haar jongste dochter. ‘De Wyndhams zijn er, Adriana. Ben je klaar?’
Adriana zuchtte peinzend. Vanaf haar prilste jeugd had ze van Sedgwick Wyndham gehouden en hem bewonderd; zijn zoon daarentegen zette haar hele wereld op zijn kop. Maar als ze dacht aan dat moment in de badruimte, ging haar hart sneller kloppen door het besef dat hij de hare kon zijn als hij zich maar zou laten vermurwen en toestemde in de verloving. Maar toen Roger haar had verteld dat hij Coltons rijtuig had gezien bij Stanover House, was de enige conclusie die ze kon trekken dat Colton op bezoek was geweest bij Felicity. De laatste tijd waren die twee veel vaker samen geweest dan aan het toeval kon worden toegeschreven.
Misschien had Melora van begin af aan gelijk gehad, dacht Adriana somber. Ze wilde niet de schande beleven van Coltons afwijzing. Het zou dubbel moeilijk zijn omdat hij haar volkomen naakt had gezien en toch de voorkeur zou geven aan Felicity. Dat zou een belediging zijn waar ze niet gemakkelijk overheen zou komen.
Als er niet de zeer reële bedreiging boven haar hoofd had gehangen dat ze haar ouders te schande zou maken, zou Adriana zijn gevlucht. Ze zou naar de stal zijn gegaan en op de rug van Ulysses zijn weg gedraafd naar een heel afgelegen plaats.
Maar wat ze ook zou ervaren in de confrontatie met de markies, ze wist dat ze niet aan haar eigen belofte kon ontkomen die ze had gedaan bij het tekenen van het contract. Een man een man, een woord een woord, had haar vader vaak gezegd als hij zijn dochter onderrichtte over een voorbeeldig gedrag. Dat gold dus ook voor een vrouw.
‘Ik kom zo, mama,’ antwoordde Adriana terneergeslagen. ‘Maud is nog bezig met mijn haar.’
‘Zeg dat ze opschiet, lieverd. Het is onbeleefd om gasten te laten wachten.’
‘Ja, mama, ik weet het,’ mompelde Adriana.
Maud grinnikte geamuseerd. Ze voelde Adriana’s sombere stemming goed aan. ‘Jongedame, de ontmoeting met lord Randwulf zal lang zo erg niet zijn als u denkt. De kokkin vertelde dat ze hem laatst in Bradford heeft gezien, toen een of ander jong meisje hem aanwees aan de winkelierster. Ze zei dat haar mond bijna openviel toen ze zich omdraaide om te kijken. De markies ziet er opvallend goed uit in zijn mooie kleren, zegt ze. Een echte man, niet zoals meneer Elston, die hier gisteren rondliep alsof hij de eigenaar was van het landgoed. Die magere meneer Elston ziet er niet eens uit als een man, geen vergelijking met lord Randwulf.’
Adriana zuchtte. ‘Alles wat je zegt is waar, Maud. Lord Randwulf is een elegante, aantrekkelijke man.’
‘Waarom dan zo somber, mylady? Bent u niet blij dat zo’n man u het hof zal maken?’
‘Ik weet helemaal niet zeker of lord Randwulf me het hof wil maken. Dat was het idee van zijn vader, niet van hem.’