Ondanks haar gebrek aan ontmoetingen met naakte mannen, vond Adriana, denkend aan Coltons gespierde lichaam, dat de uitdrukking ‘op z’n slechtst’ niet helemaal opging. Ze kon zich trouwens niets van hem herinneren dat enig gebrek vertoonde… behalve natuurlijk zijn onbeschaamdheid. En wat zijn klacht over zijn das betrof, ook daaraan kon ze niets verkeerds ontdekken. ‘Hm, eerlijk gezegd, milord, als u het niet zelf hebt gedaan, dan moet ik óf meneer Gaines of Harrison lof toezwaaien, want uw das zit keurig.”
‘Uw vriendelijkheid wordt slechts overtroffen door uw charme en schoonheid, lady Adriana,’ antwoordde hij.
Felicity nam aanstoot aan het feit dat hij haar geen complimentje had gegeven over haar kleding en haar uiterlijk. Hij leek niets liever te doen dan zijn bewondering te uiten voor lady Adriana.
Felicity nam Adriana aandachtig op, want ze wilde weten waarom de man zo geboeid door haar leek. Had haar eigen vader haar niet verteld dat ze veel mooier was dan enige vrouw die hij ooit gezien had? Als dat waar was, waarom richtte lord Colton zijn aandacht dan niet voornamelijk op háár?
Ze bestudeerde de kostbare kleding van lady Adriana en werd erdoor in de war gebracht. De cape van zwart lamsbont, de donkerrode taftzijden jurk en de parmantige bonnet van dezelfde rode kleur met zwarte pluim waren prachtig, maar was haar eigen jurk niet minstens even mooi? Natuurlijk mocht ze niet vergeten dat het niet lady Adriana’s uiterlijk of kleding was die de markies interesseerde, als wel de rijkdom van haar familie. De Suttons waren zó rijk dat lady Adriana zich had kunnen permitteren zich in gesponnen goud te kleden… en een man van adel voor zichzelf kon kopen wiens kleermakers hem diep in de schuld staken.
Felicity ging dichter bij de markies staan, in de hoop hem aan haar aanwezigheid te herinneren. Maar haar poging om zijn aandacht van de ander af te leiden had geen succes, want het was duidelijk dat hij alle anderen uit zijn gedachten had gezet toen hij lady Adriana ondervroeg over een paar jonge kinderen, een kwestie waarvan alleen zij beiden op de hoogte leken te zijn. Hij eindigde met de vraag: ‘Heb je hen nog bezocht sinds de begrafenis van hun moeder?’
‘Gistermiddag,’ antwoordde Adriana, en voor het eerst speelde er een oprechte glimlach om haar mond. ‘Mevrouw Abernathy zei dat ze hen voor het eerst sinds we de kinderen daar gebracht hebben buiten had horen giechelen en ravotten. Arme lieverds, ze waren vel over been, en zoals u maar al te goed weet, dringend toe aan een bad -’ Adriana stopte abrupt en kromp bijna ineen terwijl ze Coltons reactie op haar vergissing afwachtte. Ze had haar tong wel willen afbijten. Waarom moest ze in vredesnaam het woord bad gebruiken?
De grijze ogen flonkerden plagend. ‘Het is moeilijk je voor te stellen dat iemand het genot van een bad moet missen, maar ik denk dat de kinderen zelfs nooit een behoorlijke maaltijd hebben gehad, laat staan dat ze de luxe kenden van een langdurig bad.’
Adriana deed haar best een glimlach tevoorschijn te toveren, ondanks haar diepe blos. Haar langdurige bad had hem een overwicht gegeven dat geen enkele man ooit over haar had. Hij wist precies hoe ze eruitzag zonder al de kostbare kleren die ze zo graag droeg. Als ze uiteindelijk met een andere man zou trouwen, twijfelde ze er niet aan of de herinnering aan deze man in haar badkamer zou haar gedurende haar gehele huwelijk blijven achtervolgen.
Colton keek zijdelings naar Felicity. Hij kon niet negeren dat ze ongewoon dicht bij hem kwam staan. Haar ontmoedigde, pruilende gezicht deed hem zich afvragen of hij misschien té duidelijk blijk had gegeven van zijn verlangen om Adriana te converseren. Hij had zijn aandacht in aanwezigheid van anderen bijna uitsluitend aan één vrouw gewijd, en Colton probeerde de gekwetste gevoelens die hij blijkbaar had veroorzaakt te sussen.
Hij liet zijn blik langs alledrie de vrouwen gaan en verklaarde grootmoedig: ‘Ik moet zeggen, lady’s, dat u het een man die lang op de slagvelden heeft vertoefd, uiterst moeilijk maakt om te beslissen wie van u de prijs zou winnen voor schoonheid of de aantrekkelijkst geklede dame in de omtrek. Ik voel me vereerd dat ik me in uw aller gezelschap mag bevinden.’
‘U bent heel vriendelijk, milord,’ antwoordde Felicity, met haar beste imitatie van een voorname dame. Ze kon de verleiding om haar hand onder zijn gebogen elleboog te schuiven bijna niet weerstaan.
‘Je bent heel edelmoedig met je lof, Colton,’ voegde Melora er glimlachend aan toe.
‘Pas op,’ waarschuwde Adriana met een strak glimlachje. ‘Uw fraaie woorden maken nog dat we allemaal verliefd op u worden.’
Zijn ogen fonkelden. ‘Dan zou ik me gelukkig prijzen dat zulke bevallige jonge vrouwen in mijn ban waren geraakt.’