Felicity werd zich bewust van haar vergissing toen ze de ergernis in zijn stem hoorde en haastte zich het idee te ontzenuwen dat ze kritiek had op de andere vrouw. ‘O, alstublieft, geloof me, milord, ik wilde absoluut niet beweren dat lady Adriana harteloos is…’
‘De vrouw die liefdadiger of zelfs net zo liefdadig is als zij moet ik nog leren kennen,’ zei Colton, weer met een grimmig lachje. ‘Dat is een feit.’ Hij besefte dat hij zich ergerde en ongeduldig was om zich weer aan zijn eigen bezigheden te wijden, en wilde bij wijze van afscheid zijn hand naar de rand van zijn hoed brengen. Maar toen hij even achteromkeek naar zijn wachtende rijtuig, zag hij twee goedgeklede dames uit de zaak van een kleermaakster komen.
De langste van de twee was onmiskenbaar degene die hij niet meer uit zijn gedachten had kunnen bannen sinds hij haar in zijn bad had aangetroffen. Slechts haar aanwezigheid in zijn bed, om haar kennis te laten maken met het genot dat mogelijk was tussen een man en een vrouw, zou zijn hartstochtelijke verlangen kunnen bevredigen. Maar sinds hij zich gerealiseerd had dat Riordan Kendrick haar vurig begeerde, betwijfelde hij ernstig of hij ooit zijn zin zou kunnen krijgen zonder dat de huwelijksgelofte tussen hen was uitgesproken. Of hij liever zijn vrijheid had of Adriana, was een beslissing die hij heel gauw zou moeten nemen, anders zou zijn verliefdheid op de mooie Adriana weleens voortijdig frustrerend kunnen eindigen als lord Gyles het huwelijksaanzoek van Riordan zou accepteren.
Hij moest aannemen dat de tengere jonge vrouw naast Adriana haar zus Melora was. Hij had niet erg gelet op de slanke blondine toen hij Adriana bij de voordeur van haar vaders huis had afgeleverd en had zich te veel geconcentreerd op de knappe brunette om veel aandacht te kunnen besteden aan iemand anders. Nu werden ze in beslag genomen door hun levendige conversatie en leken ze zich er totaal niet van bewust dat hij zelfs maar in de buurt was.
Hij excuseerde zich even bij Felicity, liep in de richting van de twee vrouwen tot hij vlakbij was en versperde hun toen de weg. Hun mond viel open van verbazing en ze bleven plotseling staan. Melora liet een zachte kreet horen toen ze hem zag. Ze moest haar hals uitrekken en haar hoofd achteroverbuigen om verder te kunnen zien dan zijn schouders. Eén blik was voldoende om haar ervan te overtuigen dat ze tegenover een levende goliath stonden. Ze draaide zich bliksemsnel om en liep in de tegenovergestelde richting, dat reusachtige monster aan haar jongste zus overlatend.
Onmiddellijk stak Adriana haar hand uit om Melora’s arm te pakken en sleurde haar laffe zus terug. Ze bedwong haar gejammer met een zacht maar krachtig ‘Stil!’
Ze forceerde een glimlach, terwijl ze haar best deed een blos te onderdrukken bij de gedachte aan zijn aanwezigheid in haar badkamer en de recentere onbeschaamdheid waarmee hij haar in zijn bed had genodigd. Ze hoopte maar dat het niet eeuwig zou duren voor ze zijn langzame, aandachtige bestudering van haar lichaam en zijn schokkende, mannelijke vertoning in de badkamer, of zijn brutale, oneerbare voorstel in het rijtuig, vergat. Maar zoals de zaken nu stonden, kon ze voorzien dat het haar zou blijven achtervolgen tot ze tachtig was… als ze zo lang leefde.
Ze veinsde een opgewektheid die ze niet voelde, want hij had nog steeds niet gereageerd op het briefje van haar ouders waarin ze diverse mogelijke tijdstippen noemden voor zijn bezoek aan Wakefield Manor. Dat leek een bewijs van zijn gebrek aan belangstelling om aan de voorwaarden van het contract te voldoen. ‘Ach, lord Randwulf, een nieuwe ontmoeting.’
‘Goedemorgen, dames,’ begroette Colton hen, terwijl hij zijn hoge hoed voor hen afnam.
Adriana zag een schalkse glinstering in zijn ogen. Hoewel onuitgesproken, brachten die stralende ogen een boodschap over die een vreemde opwinding bij haar teweegbracht, een tinteling die ze in haar tepels kon voelen. Het stelde haar niet op haar gemak te bedenken dat die man waarschijnlijk beter wist dan haar moeder hoe ze er naakt uitzag.
Ze keek even naar zijn lange, gespierde gestalte. Zijn kleren waren zo perfect gesneden dat ze zich afvroeg of zelfs de prinsregent zo goed gekleed zou zijn. Maar ja, als een man begiftigd was met brede schouders, een slanke taille en smalle heupen, zoals Colton Wyndham, waren kleren slechts een toevoegsel aan zijn uitzonderlijke verschijning.
Felicity kwam haastig naar hen toe. Ze wenste haar greep op de markies, zwak als die was, niet te verliezen, want ze was niet vergeten hoeveel aandacht hij tijdens hun bezoek aan Randwulf Manor aan Adriana had besteed. ‘Lady Adriana, wat een genoegen u weer te zien! His lordship en ik maakten net een wandeling, genietend van het mooie weer, toen we u toevallig zagen.’
De kortstondige opgetogenheid die Adriana had gevoeld toen ze Colton had herkend, verdween toen het tot haar doordrong dat hij Felicity door het stadje had begeleid.