‘Ik ben niet van plan je tegen je wil te nemen, Adriana, maar ik zou heel graag intiem met je willen zijn.’
Het lef van die man! Hij was veel schaamtelozer dan ze had kunnen denken. ‘Denkt u heus dat ik bereid zou zijn met u naar bed te gaan zonder huwelijksbelofte?’ Hoe durfde hij! ‘Denkt u dat ik gek ben? Ik herinner me maar al te goed hoe gauw Jaclyn zwanger was na haar huwelijk. Als ik zo dom was om toe te geven, wat ik absoluut niet ben, zou ik een ramp over me afroepen.’
Colton grinnikte om haar protest. Ze leek zich minder ongerust te maken over het feit dat ze zwanger zou kunnen worden dan dat ze ongehuwd verleid zou worden. ‘Ik zou alles doen wat ik kon om dat te voorkomen, Adriana,’ zei hij overredend. ‘Ik zou je een genot kunnen bezorgen zoals je nooit eerder hebt gekend.’
Ze kneep haar donkere ogen tot spleetjes. ‘Melora heeft me gewaarschuwd dat het niet veilig was om alleen met u in een rijtuig te zitten. U kunt ervan op aan dat ik een volgende keer beter naar haar adviezen zal luisteren, want ze heeft blijk gegeven van een goed inzicht.’
Colton voelde een steek van teleurstelling toen Bentley langzamer ging rijden in de bocht van de oprijlaan naar het huis van de Suttons. ‘Het ziet ernaar uit dat we niet de kans krijgen deze kwestie grondiger te bespreken, tenminste niet vanavond,’ mompelde hij grijnzend. Hij slaakte een zucht van teleurstelling. ‘Ik veronderstel dat ik nog een avond vergeefs naar je zal moeten verlangen. Ik kon me moeilijk voorstellen toen ik je in mijn bad aantrof dat ik er zó door geobsedeerd zou worden.’
Toen Bentley voor het bordes stopte, wachtte Adriana niet op mannelijke assistentie. Ze duwde het portier open, klapte het trapje omlaag en stapte haastig uit. Colton volgde haar zo snel als zijn kreupele been hem toestond.
Melora was zó ongeduldig het paar tegemoet te komen zodra ze de lantaarns van het rijtuig had ontwaard, dat ze haar rok optilde en voor Charles uit holde. Ademloos rukte ze deur open en rende naar buiten, net op tijd om haar zus tegen het lijf te lopen, die met grote passen naar het bordes liep.
‘Ik dacht dat je nóóit zou komen,’ verklaarde Melora, terwijl ze haar jongste zus onderzoekend opnam. ‘Ik hoop dat er niets ernstigs is gebeurd waardoor jullie zo lang zijn opgehouden.’
‘We hebben bij de Abernathy’s gegeten, Melora,’ verklaarde Adriana op effen toon. ‘We zijn na het eten onmiddellijk naar huis gegaan, en als je je afvraagt of ik ben aangerand, dan is het antwoord néé, en zo zal het blijven zolang ik kan ademhalen.’
Melora’s mond viel open na de woorden van haar zus, en Colton kuchte achter zijn hand om niet te lachen om Melora’s verbazing. Op dat moment bedacht hij dat hij in zijn hele leven nog nooit een vrouw had ontmoet als Adriana Sutton. Het zag ernaar uit dat hij voortaan heel wat subtieler zou moeten optreden als hij buiten het huwelijk om met haar intiem wilde worden.
‘Goedenavond, Melo-’
‘Kom binnen, Melora,’ viel Adriana hem kortaf in de rede. Ze bleef bij de deur staan en wierp hem een ijzige blik toe.
Op die manier weggestuurd, had Colton geen andere keus dan zich erbij neer te leggen. ‘Lord Colton kan niet blijven. Hij gaat meteen terug naar huis.’
‘Goedenavond, milord!’ zei Adriana op krachtige toon. Het volgende moment sloeg de deur dicht achter de beide vrouwen.
Toen Colton terugliep naar de landauer, zag hij de schaapachtige blik waarmee Bentley naar hem keek, voordat hij zijn aandacht weer aan het vierspan schonk. Toch bleven zijn ogen voortdurend stiekem over zijn schouder kijken.
‘Is er iets waarover je me wilt spreken, Bentley?’ informeerde Colton met een achterdochtige blik op de koetsier.
‘Eh… nee, meneer… ik bedoel… nou ja, lady Adriana… eh, nou ja, ze lijkt soms wel een beetje onafhankelijk, meneer.’
‘Ja, en wat wil je daarmee zeggen?’
De koetsier wilde de markies niet beledigen en keek hem nerveus aan. ‘Ik heb lady Sutton… eh… al eerder verontwaardigd gezien als een man probeerde… te… eh… persoonlijk te worden.’
‘Te familiair met lady Sutton, bedoel je?’ drong Colton aan.
‘Eh… nou… eh… misschien wel, milord.’ Bentley schraapte luid zijn keel, alsof er een enorme kikker in zat. ‘Ik heb gehoord wat de lady zei toen ze naar de deur liep, milord. Ze… eh… zei… eh… bijna hetzelfde als die avond toen ze die man een blauw oog sloeg met haar tas. Uw zus kan het bevestigen. Ze was er getuige van. Zij en meneer Percy.’
Colton hief zijn stok op en bestudeerde de knop. ‘En jouw suggestie zou zijn…?’
Weer schraapte de koetsier onrustig zijn keel. ‘Ik zou er niet over peinzen u iets te suggereren, milord.’