‘Durfde hij zó onbeschaamd te zijn?’ fluisterde haar moeder vol afschuw. Na een verontrust knikje van haar dochter keek Christina naar het fronsende gezicht van haar man. ‘Gyles, Adriana heeft gelijk. Iemand moet die knaap vertellen dat het zinloos is om te hopen dat we zijn huwelijksaanzoek zullen overwegen. Het kán gewoon niet… zeker niet met het contract waaraan voldaan moet worden… en zelfs niet zonder dat. Ik weet dat Adriana onwillig was de hoop van de jongeman weg te nemen omdat hij vroeger zulke ontberingen heeft geleden. Al hebben we nog zoveel sympathie daarvoor, uit Adriana’s woorden blijkt dat hij te ver is gegaan door een recht op haar te willen uitoefenen, vooral nu hij weet dat ze verplicht is zich door Colton het hof te laten maken. Wat moet lord Colton wel niet denken van het feit dat hij door die klerk is aangevallen?’
‘Natuurlijk heb je gelijk, lieve,’ was Gyles het met haar eens. ‘Het moet die knaap verteld worden. Ik zal hem de noodzaak uitleggen dat onze dochter met een man van adel trouwt…’
Adriana schudde hartstochtelijk haar hoofd. ‘Nee, vader, alsjeblieft, zeg het niet zo ronduit tegen Roger. Ik ben bang dat het hem zal kwetsen.
‘Hij schijnt een hoop drukte te maken over zijn trieste lot in het leven,’ antwoordde Gyles. Hij vond het een slinkse manier van een man om de aandacht te trekken van een vrouw, vooral van een vrouw die gevoelig was voor de ontberingen van anderen. ‘Maar Roger moet goed beseffen dat je bepaalde verplichtingen hebt en hem niet meer kunt zien.’
Adriana kneep haar handen in elkaar. De ontstane situatie had ze aan zichzelf te danken; ze had Roger nooit mogen toestaan haar thuis te bezoeken. Het was nu duidelijk dat hij haar medelijden verward had met iets meer. ‘Misschien kan ik het hem beter zelf vertellen. Per slot van rekening is het mijn schuld dat hij hier in huis is gekomen.
‘Je was alleen maar vriendelijk, kindlief,’ zei haar moeder. ‘Je hebt je niet gerealiseerd dat hij je voor zichzelf zou willen hebben.’
‘Ha!’ Het is dat koppige jong, Colton Wyndham. Ik zou hem graag een pak slaag geven,’ mompelde Gyles zuur. ‘De jonge Wyndham zou verbaasd staan als hij hoorde hoeveel in aanmerking komende lords ik heb moeten ontmoedigen om ons contract met zijn vader na te komen. Zonder Sedgwicks vaste overtuiging dat je veel voor zijn zoon zou betekenen en hij net zoveel voor jou, Adriana, zou ik hem al lang geleden hebben gevraagd zijn plannen voor Colton te vergeten. Onlangs ben ik gaan geloven dat de zaak achter de rug was en die snotaap nooit terug zou komen. Maar nu begint het allemaal weer opnieuw.’
‘Geen snotaap meer, liefste,’ verbeterde Christina haar man vriendelijk. ‘Hij is nu een man, al over de dertig.’
Gyles leunde achterover in zijn stoel en zijn mond viel open van verbazing. ‘Dertig, zeg je?’
‘Om precies te zijn, vader, tweeëndertig,’ zei Adriana.
‘Ik was getrouwd en er was al een dochter onderweg toen ik zo oud was als hij,’ verklaarde Gyles, alsof hij versteld stond dat een man zó lang zijn plichten kon verzaken. ‘Wyndham hoort zich te vestigen en een gezin te stichten.’
Adriana sloeg haar armen om haar knieën en klemde haar trillende vingers weer ineen. ‘Blijkbaar heeft hij gistermiddag over het contract gehoord, want gisteravond was hij ervan op de hoogte. Hij had het alleen over de periode van het hof maken, niet over de verloving die daarop zou kunnen volgen. In elk geval vroeg hij me u de groeten te doen en u te zeggen dat hij een berichtje zal sturen om te informeren naar een geschikte tijd voor zijn bezoek.’
Christina zag dat er op de bleke wangen van haar dochter een blos was verschenen. Nieuwsgierig vroeg ze: ‘Is hij erg veranderd?’
Adriana deed een wanhopige poging er niet aan te denken hoe knap haar zogenaamde verloofde was geworden of hoe mooi zijn gespierde lijf was zoals het had geglansd in het flakkerende licht van de lantaarn in de badkamer. ‘Meer dan u zich kunt voorstellen, moeder.’
Christina’s hand begon te beven. ‘Heeft hij zichtbare littekens overgehouden uit de oorlog?’
‘Zichtbare littekens?’ herhaalde Adriana afwezig. Ze keek door het raam naar de heuvels achter het huis, maar zag slechts een beeld van de man aan wie ze was beloofd. ‘Bij Waterloo raakte hij zwaargewond en daarom was hij verhinderd tijdig terug te komen.’
‘O, hemel, ik hoop dat die verwonding niet te erg is,’ antwoordde haar moeder bezorgd, die het ergste veronderstelde. ‘Kun je het verdragen naar hem te kijken?’
‘Ik moet toegeven dat het niet gemakkelijk was om me te beheersen.’ Adriana had moeite haar zelfverzekerdheid te bewaren toen ze dacht aan de schok van opwinding die door haar heen was gegaan toen ze door dat keiharde lichaam werd opgevangen. Ze had niet geweten dat zulke verrukkelijke emoties zo gemakkelijk konden worden gewekt, alleen al door de druk van een mannenlichaam tegen dat van haarzelf… of de herinnering aan dat moment in de badkamer, dat achteraf enorm opwindend leek.