‘Ik laat je niet alleen,’ verklaarde Colton, gaf haar een arm en draaide haar om naar de deur. Terwijl hij met haar erheen liep, kwam Harrison binnen en kondigde plechtig aan dat het diner zou worden geserveerd.
‘Te laat,’ mompelde Colton. ‘Ik zal je in plaats daarvan naar je stoel brengen.’
‘Waarom zou je die moeite nemen? Je kunt beter je moeder begeleiden,’ protesteerde ze, terwijl ze probeerde haar arm los te rukken.
‘Ik heb je bijna een ongeluk doen schrikken, dus voel ik me verantwoordelijk voor je huidige conditie,’ antwoordde hij en trok haar lachend tegen zich aan. Ze probeerde hem van zich af te duwen, maar hij bukte zich en fluisterde in haar oor: ‘Bovendien vindt moeder het erg prettig ons samen te zien, dus als je wilt dat ze van haar avond geniet, kun je je protesten beter wat minderen en me toestaan je gedurende een paar zeldzame ogenblikken bij te staan. Je zult gauw genoeg van me verlost zijn.’
Adriana dacht dat dat het geval zou zijn toen hij haar naar de grote kamer begeleidde, maar ze vergiste zich. De gebruikelijke ereplaats voor de markies van Randwulf was altijd aan het hoofd van de tafel geweest. Zo was het geweest tijdens het bestuur van wijlen Sedgwick als lord van het landgoed, en het leek zo te zullen blijven onder het gezag van de nieuwe markies. Adriana verwachtte niet dat Colton haar naar een plaats aan zijn rechterzij zou brengen, maar dat was precies de stoel waar hij haar plaats liet nemen. Stuart kreeg de stoel naast haar, en Samantha en Percy namen tegenover hen plaats. Als enige markiezin bezette Philana zoals gewoonlijk de plaats aan het eind van de schragentafel.
Ondanks het feit dat de maaltijd uitstekend was en het gezelschap nog meer, voelde Adriana er niets voor om te eten of te converseren. Dat ze vriendelijk weigerde nog meer wijn te drinken droeg er zeker toe bij haar hoofd te verhelderen. Toch had ze het verdovende effect van de wijn hard nodig, want Coltons onderzoekende blik bleef tijdens de hele maaltijd op haar gericht.
Het was een uitzonderlijk goed diner. De kokkin had zichzelf overtroffen, ondanks het feit dat de nieuwe keukenmeid, die heimelijk van de cognac van de markies had gedronken, moest worden ontslagen.
Na het uitdelen van de geschenken om Stuarts verjaardag te vieren, liep de avond ten slotte ten einde, en Colton hielp Adriana in haar mantel. Als ze de keus had gehad, zou ze de voorkeur hebben gegeven aan Harrisons assistentie, want Colton treuzelde heel lang met zijn taak, terwijl hij achter haar stond en het fluweel op haar schouders gladstreek. Glimlachend trok hij de capuchon strak om haar gezicht.
‘Wat het oog waarneemt is te mooi om te negeren, Adriana, zeker voor iemand die je naakt heeft gezien. Als je het wilt weten, ik geniet ervan om naar je te kijken.’
‘Dat was in de badkamer heel duidelijk,’ merkte ze op.
‘Sstt, waarschuwde hij. ‘Straks hoort iemand je nog en denkt dat we samen in bad zijn geweest en daarom naar hetzelfde parfum ruiken.’
Adriana rolde met haar ogen en vroeg zich af waarom ze zelfs maar probeerde het laatste woord te hebben, waar deze man op z’n minst de eerste zestien jaar van zijn leven zijn had besteed aan het perfectioneren van plagende opmerkingen.
Philana kwam glimlachend naar hen toe. ‘Adriana, kindlief, wees zo vriendelijk tegen je ouders te zeggen dat ik mijn zoon zal vergezellen als hij Wakefield bezoekt.’
Adriana keek onderzoekend naar Philana’s gezicht, zich afvragend of ze werkelijk een beslissende klank in haar stem had gehoord. Colton had slechts eerder op de dag zijn voornemen te kennen geven dat hij zou informeren naar het geschikte moment voor een dergelijk bezoek, terwijl lady Philana zonder meer had aangenomen dat ze zouden gaan.
‘Natuurlijk, mylady. Papa komt vanavond laat terug uit Londen, maar zodra ik thuiskom, zal ik mama op de hoogte brengen. Ik zal u een bericht sturen met data en uren. Als ze u geen van alle schikken, bepaalt u dan alstublieft zelf het uur en de dag die u uitkomen.’
‘Dank je, kind.’
Philana deed een stap achteruit en liet Adriana door haar zoon naar het bordes en de landauer van de familie brengen, die daarachter stond te wachten. Philana kon nauwelijks geloven dat de avond zo goed was verlopen, want haar zoon leek zeer ingenomen met het meisje. Ze vormden een knap stel, en ze was heel blij dat Adriana lang genoeg was om niet de aandacht op Coltons lengte te vestigen. Ze kon zich indenken dat als haar zoon een vertrek binnenkwam, alle hoofden zich naar hem omdraaiden, zoals vroeger ook het geval was als zijn vader zijn entree maakte. Misschien waren er na al die tijd nog sterke sporen te vinden van die vikinglord van eeuwen geleden.
5
Edmund Elston leunde achterover in zijn stoel en staarde vol verwachting naar zijn zoon, die als een seniele oude man de eetkamer binnenschuifelde. Hij hield zijn arm om zijn middel geslagen, alsof hij wanhopig probeerde zijn ingewanden in bedwang te houden. Hij liep naar het met voedsel overladen buffet, schonk een kop thee in en nam een slok. Direct daarop begon hij te kreunen, zette het kopje neer en betastte voorzichtig de bult die uit zijn mond puilde. Het trok Edmunds aandacht naar de linkerkant van het gezicht van zijn zoon. Niet alleen zijn gekneusde kaak was gezwollen.