Met die woorden liep ze de zitkamer uit. Toen ze Harrison zag, liep ze haastig naar de deur en gebaarde kwaad dat hij uit de weg moest gaan.
‘Wel bedankt, maar ik kom er zelf wel uit! En jullie kunnen wat mij betreft allemaal naar de verdommenis gaan!’
21
Roger Elston keek op uit zijn grootboeken toen de bel van de voordeur een klant aankondigde. Zijn ogen begonnen te glanzen toen hij de dame zag, want ze scheen hetzelfde brutale optreden te hebben als de actrices die hij vroeger in Londen bezocht. Hij dacht zelfs dat hij deze vrouw had zien optreden toen hij nog in dienst was van het weeshuis. Vroeger had hij elk muntje moeten sparen om te kunnen toegeven aan wat toen zijn favoriete tijdverdrijf was geweest, het kijken naar de actrices in hun provocerende kostuums. Nu kon hij zich veel meer veroorloven en eisen stellen door het geld dat hij stal van de spinnerij.
De weelderige boezem van deze vrouw was gedeeltelijk bedekt door een kimono. Ze glimlachte een beetje verlegen naar hem voor ze zich over de koopwaar boog die uitgestald lag op de tafel tussen hen in. Zijn hand jeukte om de diepe gleuf te betasten tussen die borsten en in de tepels te knijpen die door de stof van haar jurk heen brutaal naar voren staken.
Pandora glimlachte naar de knappe jongeman en liet haar ogen even over zijn nauwe broek dwalen. Hij scheen zich niet in het minst te generen voor wat daar te zien was, maar wachtte met een flauwe grijns haar reactie af. Ze kon zich voorstellen dat hij álles zou doen om het haar naar de zin te maken. Na kolonel Wyndhams brute weigering haar zelfs maar te overwegen als zijn vrouw, moest ze voor haar eigen gemoedsrust haar aantrekkingskracht bewijzen.
Met een verleidelijk glimlachje naar de jongeman gaf ze een verklaring voor haar aanwezigheid. ‘Ik heb mijn sjaal in Londen laten liggen en heb iets nodig om me vanavond in dit pittoreske dorpje warm te houden. Ik had niet verwacht dat het zó koud zou worden vanavond. Hebt u misschien een sjaal of zo die warm genoeg is om me warm te houden?’
Haastig liep Roger naar een kast in de hoek en haalde een van zijn mooiste wollen sjaals tevoorschijn.
‘Wat beeldig!’ kirde Pandora opgetogen, de sjaal bewonderend. Toen trok ze snel haar wenkbrauwen samen, tuitte haar lippen en keek weifelend op. ‘Ik vind die sjaal prachtig, maar ik vrees dat hij ver boven de prijs ligt die ik uit kan geven.’
‘Voor zo’n unieke vrouw als u bent, madam, zou die sjaal niet meer dan een paar ogenblikken van uw tijd kosten,’ zei Roger zachtjes, terwijl hij de fraai bewerkte sjaal rond haar schouders drapeerde, waarbij zijn hand even een borst aanraakte. Hij ging dicht achter haar staan en tuurde met een groeiende begeerte naar de half verborgen rondingen. Hij bukte zich en mompelde in haar oor: ‘Ik kan het de moeite waard maken voor je, schoonheid.’
‘Heus?’ Pandora keek even opzij, wachtend op zijn voorstel, en sloeg verleidelijk haar armen om zich heen. Gehoorzaam week het decolleté van haar jurk naar voren en liet de roze tepels zien. ‘De sjaal is verrukkelijk warm. Ik zou hem dólgraag hebben.’
Roger staarde naar het weelderige lichaam en kwam ernstig in de verleiding een hand in het lijfje van de jurk te steken, maar hij kon niet riskeren dat een van zijn werknemers hen zou zien. ‘Ik heb een privé-kamer hiernaast. Daar staat een comfortabele chaise-longue waarop we kunnen zitten… en praten.’
‘Hebt u misschien wat port?’ Pandora haalde zichtbaar diep adem en liet die toen ontsnappen, terwijl ze weer een seconde lang haar boezem liet zien. ‘Ik ben echt in de stemming voor een glas port.’
Roger glimlachte. ‘Eerlijk gezegd, ik ook.’
Hij deed een stap opzij en wees door de donkere gang naar de privé-kamer. Hij had nooit gedacht dat hij die al zo gauw zou gebruiken na hem te hebben ingericht met de noodzakelijke attributen. En nu hij die kans had, kon hij het niet weerstaan. Hij had zelfs de muren gecapitonneerd. ‘Kom in mijn privé-salon, dame, dan zal ik iets voor u inschenken en kunnen we drinken op uw nieuwe sjaal.’
Pandora greep zijn arm beet en drukte die dicht tegen haar borst. ‘Ik zal nooit vergeten hoe edelmoedig u bent geweest, dat u me zo’n kostbare sjaal cadeau geeft! Hoe kan ik u dat ooit vergoeden?’
‘Een tijdje uw gezelschap is voldoende vergoeding.’
Pandora’s gezicht begon te stralen toen hij de deur opende van zijn nieuwe kamer, die extravagant gemeubileerd was met een fraai, laag buffet waarop verscheidene kristallen karaffen stonden met diverse dranken. Zes zilveren kandelaars stonden tussen een gelijk aantal staande spiegels rond een brede, luxueuze, roodfluwelen chaise-longue, waarop een doorzichtige rode peignoir lag. Wie op de chaise-longue lag, kon aan alle kanten observeren wat daar gebeurde.