‘Papa, ik weet dat u gehoopt had dat ik met een aristocraat zou trouwen, maar toen ik vernam dat lord Randwulf en lady Adriana door een contract aan elkaar gebonden waren, leek er weinig kans op dat het ooit zou gebeuren. Roger wordt heel rijk, papa… en… we, eh, zijn zo vrij geweest hier in het graafschap te trouwen. Toen zijn we naar een herberg gegaan. Daar zijn we vannacht geweest.’
‘Zó dom ben je toch niet geweest?’ tierde Jarvis, die zich steeds meer begon op te winden. ‘Waar is die vervloekte schurk? Ik zal zijn ballen eraf snijden.’ Plotseling vervuld van de wens om wraak te nemen, tuurde hij langs zijn dochter heen om te zien of zijn nieuwe schoonzoon zich als een wezel achter de voordeur had verborgen.
‘Hij is niet hier, papa. Het leek hem beter dat ik het u eerst vertelde. Dan kan hij u ontmoeten als u wat gekalmeerd bent.’ Felicity strengelde bezorgd haar vingers in elkaar. ‘En wat het ontmannen betreft, daarvoor is het te laat. Ons huwelijk is al… eh… door gemeenschap voltrokken.’
‘Je hebt me verraden!’ bulderde Jarvis. Hij schudde verontwaardigd zijn hoofd, treurend over zijn vervlogen dromen. ‘Al die tijd heb ik geloofd dat je boven je stand zou trouwen. Ik heb alles gedaan wat ik kon om dat waar te maken. Geen dochter van een boekhouder is ooit zo elegant gekleed geweest en kreeg zoveel van haar wensen vervuld! En nu is het allemaal voor niets geweest. Je hebt me geruïneerd! Je hebt me verraden door achter mijn rug om te trouwen met het jong van een ongeletterde man!’
‘Maar, papa, ze zijn rijk! Roger heeft beloofd me te tooien met dure en modieuze kleren en met kostbare juwelen… Binnenkort is de spinnerij van hem. Dat weet hij zeker.’ Maar alle beloftes van haar bruidegom konden haar angst niet wegnemen nu ze in haar huwelijksnacht verkracht was. Ze had de fout gemaakt zich van Roger terug te trekken en hem te vragen haar de mogelijkheid te geven zich voor te bereiden, maar haar verzoek had slechts zijn woede uitgelokt. Hij was begonnen aan haar kleren te rukken in zijn ongeduld haar te bezitten, en had zijn hand op haar mond gelegd terwijl hij haar verkrachtte en zó wild bij haar binnendrong dat de lakens onder het bloed zaten door zijn wrede misbruik.
‘En wie betaalt de geldleners als Edmund Elston ervandoor gaat of komt te overlijden?’
Felicity sloeg een bevende hand tegen haar keel en deinsde verbijsterd achteruit. ‘W-wat bedoelt u, papa?’
‘Ik bedoel dat Edmund Elston grote geldbedragen heeft verloren met de spinnerij, of die voor eigen gebruik heeft geplunderd. Het is niet te zeggen hoe weinig er over zal zijn voor je nieuwe echtgenoot als zijn vader dood is.’
‘Hoe weet u dat?’
‘Iemand die in de positie verkeert om het te kunnen weten heeft me onlangs bezocht met een voorstel dat als Edmund… of Roger… gedwongen is te verkopen door het slinkende inkomen, hij nagenoeg kon garanderen dat de molen verkocht zou worden tegen een heel lage prijs, die ik me kon veroorloven. Als dat zou gebeuren, zou ik niet langer afhankelijk zijn van je moeder of van je grootvader, en zou ik een eigen molen hebben waarmee ik kan doen wat ik wil.’
‘Maar waar zou u het geld vandaan moeten halen om zo’n molen te kopen, zelfs tegen een spotprijs?’ vroeg Felicity verbaasd. ‘Mama waarschuwde me niet al te lang geleden dat ik op elke cent moest passen en me tevreden moest stellen met de kleren die ik heb, en nu vertelt u me dat u het geld zou hebben om de molen van de Elstons te kopen.’
Jarvis keerde zijn dochter zijn profiel toe en richtte zijn hoofd op. ‘Het doet er niet toe waar het geld vandaan komt; je kunt er zeker van zijn dat ik genoeg heb om de koop te sluiten.’
‘Misschien gokt de man die u kent alleen maar, in de hoop uw vertrouwen te winnen voor een andere onderneming. Dat zeg ik alleen maar omdat de spinnerij onder Edmunds leiding bezig is heel productief te worden.’
Jarvis hief zijn hand op, draaide zich om en liep de kamer door terwijl hij een gissing deed. ‘Misschien stopt Edmund een deel van zijn rijkdom veilig weg en laat hij aan Roger de verantwoordelijkheid over om zijn arbeiders te betalen als hij naar een onbekende bestemming vertrekt met het geld dat hij heeft weggenomen.’
‘Maar… Maar Rogers vader is bedlegerig, papa.’
Jarvis draaide zich met een ruk om en trok neerbuigend zijn wenkbrauwen op. ‘Dat komt Edmund dan goed uit. Hij kan net doen of hij half bewusteloos is en op die manier de vragen van zijn zoon vermijden… dat wil zeggen, als Roger óóit ontdekt dat zijn hoopvolle verwachtingen worden verijdeld door zijn diefachtige vader en dat het geld op hun rekening steeds meer slinkt.’ Jarvis liep naar een van de ramen aan de voorkant en staarde lange tijd naar de stad.