Tranen stroomden over Samantha’s wangen toen de plechtigheid was afgelopen, en met een overdreven zucht van opluchting omhelsde ze haar vriendin. ‘Eindelijk zijn we écht zussen.’
Bruid en bruidegom namen de gelukwensen in ontvangst, en ook een waarschuwing… van dr. Croft.
‘Milord, ik moet erop aandringen dat u denkt aan uw verwonding. Hoewel ik er een zalf op heb gesmeerd die de pijn verdooft en de mogelijkheid van infectie vermindert, moet ik u op het hart drukken de wond vooral niet te veel te belasten. Er is later nog tijd voor u beiden om… eh… elkaar te leren kennen.’
Percy kon een lach niet onderdrukken. ‘Wat verlangt u van hem, dr. Croft? Zijn vrouw negeren nu hij eindelijk met haar naar bed mag? Dat kan alleen een heilige, vooral als de vrouw zo mooi is als zijn bruid. En ik geloof dat hij allesbehalve een heilige is.’
‘Percy, gedráág je eens voor de verandering,’ zei Samantha, al kon ze haar glimlach niet verbergen. ‘Je brengt mij al in verlegenheid, laat staan Adriana!’
Percy grinnikte. ‘Ik zie haar wangen in de komende maand nog niet afkoelen, liefste, dus kan ze maar beter gewend raken aan de hitte.’
Adriana vond het inderdaad moeilijk niet te blozen, maar Colton grinnikte toen hij Percy’s commentaar accepteerde als een redelijk accurate beoordeling van zijn karakter.
Hij stak zijn hand uit, greep de vingers van zijn bruid en trok haar hoofd met zijn vrije hand omlaag voor een lange, tedere zoen. Toen ze elkaar eindelijk loslieten, was Riordan niet langer in de kamer.
Colton grijnsde naar de arts. Het sterke brouwsel waarvan hij royaal had gedronken, had wel de pijn verminderd, maar niet de begeerte die zijn geest en lichaam in de afgelopen paar maanden in vuur en vlam had gezet. ‘Ik zal proberen me niet te veel in te spannen, dr. Croft, maar verder kan ik niets beloven.’
De arts knipperde even met zijn ogen, maar besloot dat het weinig zin had met deze patiënt te argumenteren. Bovendien, zoals Percy zei, was het moeilijk zo’n mooie vrouw te negeren. ‘Maar ik moet u dringend verzoeken om voorzichtig te zijn. Ik heb begrepen dat u een held bent geweest in de oorlog met Frankrijk, maar voorlopig moet u er echter rekening mee houden dat u zo kwetsbaar bent als een pasgeboren baby. U mag niet zonder reden rondlopen, dus stel ik voor u een paar dagen te laten vertroetelen door uw bruid. Ik zal bij Hodges een voorraad poeder achterlaten, met instructies hoe die moet worden aangemaakt en op de wond aangebracht moet worden nadat deze is schoongemaakt of als de pijn te hevig wordt. Ik raad u aan het viermaal per dag te laten aanbrengen, om te voorkomen dat de wond geïnfecteerd raakt.. Morgen kom ik terug voor controle en om te zien of u niet achteruit bent gegaan, want dan zou ik uw vrouw weg moeten sturen om u de tijd te geven te genezen.’
‘Ik zal me strikt aan uw instructies houden, dokter,’ beloofde Colton met een grijns. ‘Ik zou niet graag van haar gescheiden worden nu ze eindelijk mijn vrouw is.’
Eindelijk waren Colton en Adriana alleen, maar Adriana hield zich aan het doktersadvies en kwam met een oplossing. ‘Ik ga beneden slapen, zodat je niet in de verleiding komt je te veel te bewegen.’
Colton schudde heftig zijn hoofd. ‘O, nee, je slaapt hier, bij mij in bed, en als ik geen manier kan vinden om de liefde met je te bedrijven zonder dat mijn wond opengaat, dan kan ik je in elk geval in mijn armen houden. En doe alsjeblieft geen moeite om je ergens anders uit te kleden of een nachthemd aan te trekken. In dat geval moet ik je komen zoeken of ben ik gedwongen zelf je nachthemd uit te trekken. Op beide manieren zou ik mezelf letsel kunnen toebrengen, en dat wil je natuurlijk niet. Ik heb te lang moeten wachten om vast te stellen of het visioen in de badkamer werkelijkheid is of slechts een product van mijn verbeelding.’
‘Als u dat wilt, milord,’ mompelde Adriana met een verleidelijke glimlach.
Ze hief haar handen op om de gouden met saffieren bezette choker los te maken, maar dat ging niet erg gemakkelijk en ze knielde naast het bed. ‘Ik heb je hulp nodig om mijn ketting los te maken.’
‘Laat die ketting voorlopig maar, geef me liever een zoen. Ik heb me al té lang moeten bedwingen om je te kussen zoals ik zo graag had gewild, uit angst waartoe het zou leiden, maar nu hoef ik niet langer bang te zijn om je zwanger te maken.’
Adriana herinnerde zich zijn zoen op de avond van Rogers poging tot aanranding en voelde zich duizelig worden van verwachting. Ze stond op en boog zich over hem heen om aan zijn verzoek te voldoen, maar hij sloeg zijn rechterarm om haar heupen en trok haar omlaag. Toen ze haar slippers uitschopte, gooide hij de deken opzij die over hem heen gespreid was en dwong haar zachtjes naast hem te gaan liggen. Ze tilde haar zijden rok op om op de matras te gaan liggen, maar moest hem daarvoor tot ver boven haar knieën trekken, zodat haar lange, slanke benen in de donkere zijden kousen te zien waren, die boven haar knieën met verleidelijke zwartkanten kousenbanden werden opgehouden.