‘Dank u, sir Guy,’ mompelde Colton dankbaar. ‘Wát het ook kost, ik wil het graag betalen als zijne hoogwaardigheid de vergunning zou willen ratificeren.’
Sir Guy draaide zich om, met het plan zijn toezegging ten uitvoer te brengen, maar stond plotseling tegenover Roger Elston, die met een sarcastische blik eerst naar het rijtuig en toen naar hem keek. Met een hooghartig gebaar hield hij een zakdoek tegen zijn linkerneusgat en vroeg: ‘Is er iets mis?’
Sir Guy wist niet waarom al zijn haren overeind gingen staan; misschien was het Rogers vage meesmuilende grijns die een bruuske reactie wekte, maar hij had de molenaarszoon nooit gemogen. ‘Niets wat lady Adriana niet reeds heeft afgehandeld door toe te stemmen in een huwelijk met lord Randwulf. Ik was net op weg naar binnen om met mijn vader te regelen dat het huwelijk vanavond nog voltrokken wordt, met een speciale verguning natuurlijk, ondertekend door zijne hoogwaardigheid de aartsbisschop.’
Er verscheen een ijskoude glans in Rogers ogen. ‘Dat wilt u doen voor die arrogante smeerlap terwijl u lady Adriana voor uzelf had willen hebben?’
‘In tegenstelling tot sommige mannen die ik ken,’ zei sir Guy met een veelbetekenende blik, ‘ben ik geen slechte, wraakzuchtige verliezer. Bovendien, de dappere diensten die lord Randwulf het land bewezen heeft in aanmerking nemend, weet ik zeker dat de meeste mensen het ermee eens zullen zijn dat hij die eer verdient. Dat is meer dan ik kan zeggen voor die verachtelijke, laffe kerels die zich eraan onttrokken door ernstige gebreken te veinzen.’
‘Arme, misleide dwaas die u bent,’ zei Roger op spottend sarcastische toon, de nadrukkelijke schimpscheut negerend. ‘Denkt u heus dat Wyndhams betrokkenheid bij een paar schermutselingen hem waardevoller maakt dan anderen?’
‘Een paar? Meer dan honderd, zou ik zeggen. In elk geval is dat argument overbodig, daar lady Adriana het aanzoek van lord Randwulf reeds geaccepteerd heeft. En dat geeft jou, hansworst, geen schijn van kans.’
Guy zwaaide zijn hand omhoog, waarbij hij met opzet Rogers kin raakte, wat een opvallend gerammel veroorzaakte toen de tanden van de molenaar krachtig op elkaar klapten. Roger snauwde prompt een reeks scheldwoorden tegen de snel vertrekkende ridder, die nu verlangend leek zijn missie te voltooien.
16
Zodra Bentley stilhield voor lady Mathilda’s huis, stapte Riordan uit en zette Adriana op de grond. Ze holde naar het bordes en liet de metalen klopper krachtig neerkomen op de metalen plaat, terwijl Riordan zich om Samantha bekommerde. In de stilte die volgde kon Adriana haastige voetstappen horen in de richting van de vestibule.
De butler, een energieke man van begin veertig, deed de deur open. Toen hij Adriana herkende, deed hij een stap opzij en begroette haar hartelijk. Bij het zien van de stoet mensen opende hij de deur wat verder om de mannen toegang te verlenen die een derde, schijnbaar bewusteloze man droegen.
‘Hodges, we hebben onmiddellijk een arts nodig,’ zei Adriana verontrust, terwijl Percy en Riordan met hun last langs haar heen liepen. ‘Weet je iemand hier in Bath die goed bekendstaat? Lord Randwulf door bandieten is neergeschoten en moet dringend verzorgd worden.’
‘Er is een arts voor wie lady Mathilda heel veel respect heeft, mylady. Ik zal hem meteen door mijn zoon laten halen.’ De butler keek naar de jongen van een jaar of twaalf die hem gevolgd was. ‘Jij bent de beste ruiter die we hebben, Caleb. Rij naar het huis van Franklin Croft en vraag hem zo snel hij kan hierheen te komen.’
‘Ik ga meteen, papa.’
Adriana glipte langs Percy om de mannen voor te gaan naar boven. Haar tante sliep in de grootste slaapkamer in het huis. Haar ouders lagen in de grootste van de twee logeerkamers, dus bleef alleen Adriana’s kamer over.
Adriana holde vooruit en vroeg, naar het bed wijzend, het advies van de butler. ‘Moeten we geen oude lakens over de matras en het beddengoed spreiden om tante Tilly’s mooie linnen te sparen?’
Hedges had die vraag al voorzien. Hij draaide zich om naar de deur toen een dienstmeisje met een armvol oude lakens haastig binnenkwam. Adriana hielp haar de oude lakens op het bed te leggen, en toen de mannen Colton voorzichtig neerlegden, begon ze zijn vest los te maken.
Hodges sprak op gedempte toon. ‘Lady Adriana, dit is geen werk voor een jongedame. Ik moet erop aandringen dat u het zich met lady Burke beneden gemakkelijk maakt en het uitkleden van lord Colton aan de mannen overlaat.’ De butler had de leiding genomen. ‘Vroeger hielp uw tante dr. Croft bij het behandelen van soldaten die terugkeerden uit de oorlog. Een aantal keren heeft ze ook mijn diensten aangeboden. Omdat ik weet wat dr. Croft nodig zal hebben, heb ik de bedienden al opdracht gegeven de instrumenten uit te koken, zoals de arts gewoonlijk verlangt, en verband te pakken en wat er verder nog nodig is. U kunt er zeker van zijn dat de lord in goede handen is, vooral bij dr. Croft. Hij is een uitmuntende arts en heeft een aantal heel ernstige wonden met goed resultaat behandeld. Er is verder dus niets te doen voor u en lady Burke dan een glaasje port te drinken terwijl u op dr. Croft wacht.’