‘Ik heb tegen Maud gezegd dat ze je vader door Charles naar de bibliotheek moest laten brengen voor ze het hem vertelde. Als hij dan als een leeuw gaat brullen, kunnen de gasten hem tenminste niet horen.’
Verlegen stond Adriana op. ‘Dat was heel verstandig natuurlijk. Mijn vader kan ontzettend driftig zijn, al ontkent hij dat nog zo hardnekkig.’
‘Ik kan maar beter weggaan zodat je wat kleren kunt aantrekken voor hij komt,’ mompelde Colton gesmoord. Hoezeer hij ook walgde van Rogers agressie, hij kende de wellust die een man kon voelen in de nabijheid van een perfect vrouwenlichaam. Wat hij zag, was meer dan hij kon verdragen zonder te lijden onder de kloppende pijn van opgekropte begeerte. ‘Je vader zou het niet op prijs stellen als ik naar je zou lonken nadat je bijna verkracht bent.’
Toen ze hem aanstaarde, pakte Colton beide revers van zijn jas vast. Een moment worstelde hij met een overweldigend verlangen haar te kussen. Al hunkerde hij ernaar haar zachte, aanvoelende borst te liefkozen en zijn hand tussen haar dijen te leggen en haar te doen kreunen van verlangen, hij wist dat het schandelijk en laaghartig zou zijn, en vrijwel onmogelijk nu haar vader zich in allerijl naar boven zou begeven. Maar ze leek hem zo te vertrouwen, zo gewillig…
Het was misschien wel het moeilijkste wat hij ooit had gedaan, maar met een diepe zucht trok Colton de revers van de jas bijeen. Gegeneerd mompelde Adriana een verontschuldiging en deed een verlate poging zich te fatsoeneren, alsof ze het zichzelf kwalijk nam dat ze dat niet eerder had gedaan. Haar droeve zucht maakte dat hij zich afvroeg of ze werkelijk dacht dat hij haar niet begeerde. Als ze eens wist hoezeer hij had moeten vechten om de passie te onderdrukken die hij geprobeerd had te bedwingen. Hij kon aan bijna niets anders denken dan haar in zijn armen te nemen en bij haar binnen te komen.
‘M’n liefste Adriana, heb je enig idee hoe je me vanavond in verleiding hebt gebracht?’ vroeg hij fluisterend, terwijl hij zijn arm om haar schouders legde en zijn gezicht in haar zoetgeurende haar drukte. ‘Ik wil je aanraken, je liefhebben en je laten reageren met alle passie waartoe je in staat bent. Maar je hebt vanavond een afschuwelijke schok gehad en het zal tijd kosten voor je kunt vergeten wat Roger heeft geprobeerd je aan te doen. Wat onze beslissing na deze drie maanden ook zal zijn, wees er alsjeblieft van overtuigd dat ik om je geef.’
Ze hief haar gezicht naar hem op. Plotseling sloeg hij zijn armen om haar heen en drukte zijn lippen met een vurige passie op de hare, terwijl zijn tong diep in haar mond drong. Zijn hand ging onder haar jas en streek over een naakte bil. Het was een intense verrukking. Colton wist dat het niet door kon gaan, niet nu haar ouders elk moment binnen konden komen en haar bijna naakt in zijn armen zouden vinden.
‘Ik moet gaan voordat je vader ons vindt en mij bij vergissing voor de schuldige aanziet,’ fluisterde hij hees. Maar zelfs toen leek hij niet in staat haar los te laten. Hij kuste haar weer met alle passie die hij had weten te beteugelen. Hij voelde een krampachtige rilling door haar heen gaan, van angst of van verlangen, dat kon hij niet zeggen, maar iets van zijn gezonde verstand keerde terug bij de gedachte dat ze misschien bang was.
‘Ik mag dit niet doen na wat je net hebt doorgemaakt,’ fluisterde hij schor. Zijn ogen liefkoosden hongerig haar gezicht. ‘Ik moet weg…’
Hij duwde haar bijna abrupt van zich af en liep naar de deur. Hij voelde reeds de pijn van een onbevredigde hartstocht. Op de een of andere manier moest hij zorgen dat de wellust die aan hem knaagde, bekoelde. Hij moest proberen te vergeten hoe zacht en verleidelijk ze had gevoeld in zijn armen.
Adriana hijgde. ‘Colton, je jas…’
Hij draaide zich bijtijds om en kon het kledingstuk in de lucht opvangen. De laatste glimp die hij opving van een Venus die slechts in een paar flarden stof was gehuld, maakte een indruk op hem die hem nog wekenlang genadeloos zou achtervolgen.
13
Colton Wyndham zuchtte nadenkend toen hij naar de grote ramen liep die uitzicht boden op het gedeeltelijk met bomen begroeide landschap. Net als in de afgelopen weken had hij weer visioenen van Adriana in elegante kleding of in wanorde, lachend huilend, slapend of wakker. Als een plagerige elf zweefde ze in en uit zijn gedachten en hinderde zijn concentratie, met welke belangrijke of onbelangrijke taak hij zich ook bezig hield. Hoewel hij vroeger had gedacht dat hij immuun was voor subtiele trucjes van vrouwen, begon hij nu te vermoeden dat hij zich nooit van Adriana zou kunnen bevrijden. Maar zijn dromen waren ontmoedigend voor zijn mannelijke trots, want daarin leek hij meer haar slaaf dan haar veroveraar.
Een maand geleden was hij naar Londen gereisd om een paar kwesties aangaande het markizaat af te handelen. Hij had zich voorgenomen daar bij Pandora bevrediging te zoeken van zijn passie, en zo de jongere vrouw uit zijn hoofd te zetten. Hoe dwaas van hem om te denken dat hij de donkerharige schoonheid zo gemakkelijk zou kunnen vergeten! Hij was dermate in beslag genomen door Adriana en het dilemma waarin hij verstrikt zat, dat hij niet eens genoeg enthousiasme kon opbrengen om Pandora te bezoeken, laat staan dat de actrice zijn passie ook maar enigszins zou kunnen wekken.