Om zijn woorden de nodige nadruk te geven, drukte hij zijn lendenen tegen haar aan. Ze sperde haar ogen open toen ze zijn opwinding voelde. Hij had zich niet geëxcuseerd voor het feit dat hij haar met opzet shockeerde, maar had haar slechts in de ogen gekeken toen het tot haar doordrong.
Toen het gedrang minder was geworden en ze konden wegglippen, had hij geweigerd haar te laten gaan, om geen geshockeerde starende blikken van de gasten uit te lokken. Niet wetend wat ze anders moest doen, was Adriana vlak voor hem blijven lopen om hem te beschermen tegen nieuwsgierige blikken. In de hal had ze gedacht veilig te zijn, tot een afgedwaalde matrone haastig hun pad kruiste, Adriana dwingend om plotseling te blijven staan, waardoor Colton tegen Adriana’s rug botste. De scherpe kreet die haar ontsnapte evenaarde die van Colton. Als ze op een heet brandijzer terecht was gekomen, had ze haar heupen niet sneller naar voren kunnen brengen dan toen ze het harde mannelijke lid tegen haar billen voelde.
Adriana slaakte een zucht omdat ze niet in staat was haar gedachten óf haar lichaam tot rust te brengen. In haar kamer trok ze haar jurk uit, drapeerde die over een stoel en liep naar haar badkamer. Daar maakte ze een doek nat, wrong die uit en legde hem in haar nek. Nog nooit in haar leven had ze zo’n brandende hitte gevoeld als op het moment waarop Colton met opzet zijn heupen tegen haar aan duwde. Waarom ze niet verontwaardigd was geweest over zijn vrijpostigheid, was een raadsel. Aan de andere kant, zelfs in haar volwassen jaren had ze altijd het onverklaarbare gevoel gehad dat ze bij hem hoorde.
Adriana hoorde de deur van haar slaapkamer zachtjes openen dichtgaan. Ze was er zeker van dat Maud kwam om haar assistentie te verlenen, en slaakte een zucht van opluchting. Maud kon als geen ander haar schouders masseren en haar ontspannen.
‘Maud, je bent een lieverd dat je me komt redden op het moment dat ik je het hardst nodig heb,’ kwinkeleerde ze. ‘Als je zo vriendelijk wilt zijn mijn nek te masseren met geparfumeerd rozenwater, kan ik helemaal opgeknapt weer naar beneden gaan.’
Voetstappen werden gedempt door het tapijt van haar slaapkamer, maar door de vreemde schaduw die in het licht van de brandende lamp op de vloer van de badkamer werd geworpen, besefte ze dat er iets niet was zoals het hoorde. De schaduw duidde op een vrij klein hoofd met kortgeknipte lokken…
Een verraste kreet ontsnapte haar toen ze het verwrongen silhouet herkende. Haar chemise was een subtiele combinatie van kant en satijn, niet veel waard als harnas, en het nauwsluitende ondergoed maakte dat ze haastig een handdoek over haar boezem sloeg. Toen de indringer door de deur van de badkamer kwam, draaide ze zich met een ruk naar hem toe.
‘Ga weg, Roger, voor ik ga gillen!’
Hij haalde achteloos zijn schouders op, zonder zich om haar bevel te bekommeren. ‘Dat kan ik niet, Adriana. Ik heb je nodig… Ik móet je hebben. Geen andere vrouw is goed genoeg.’
‘Schurk die je bent! Verdwijn, Roger. Nú! Anders zul je met mijn vader te maken krijgen. God sta me bij als je het waagt me aan te raken, zul je deze kamer niet levend verlaten.’
Hij kwam met doelbewuste tred naar haar toe. Zijn ogen keken onderzoekend naar de weelderige welvingen en de blanke huid die zichtbaar waren boven de handdoek. ‘Je dreigementen zijn nutteloos, Adriana. Ik zál je hebben, zoals ik mezelf maanden geleden beloofd heb! Ik zal allang weg zijn voordat je vader hier is, maar als je denkt dat ik bang voor hem ben, dan spijt het me dat ik je moet teleurstellen. Uiteindelijk is hij een oude man.’
Adriana deed haar mond open om te schreeuwen, maar Roger sprong onmiddellijk naar voren en legde zijn hand op haar mond. Zijn reactie maakte haar nog woedender. Ze was razend, vastberaden en sterk. Ze zwoer dat ze die idioot een gevecht zou laten meemaken dat hem lang zou heugen. Dan zou hij zien wat haar vader met hem zou doen.
Adriana balde haar kleine vuist, hief hem op en sloeg uit alle macht tegen Rogers benige kin, zodat zijn tanden op elkaar klapperden. Hij sloeg met zijn achterhoofd tegen de muur. Het volgende moment ging haar knie omhoog en trof hem hard in zijn lies, een interessante uitval die ze geleerd had in haar eerste ontmoeting met Colton, die bijna kokhalsde toen hij dubbelsloeg van de pijn. Maar ondanks zijn pijn stak Roger zijn hand uit, greep haar arm en duwde haar met zó’n brute kracht tegen de muur dat het haar duizelde.
Op korte afstand in de gang bleef Maud enigszins verbijsterd staan om te luisteren naar het doffe gebons dat ze hoorde. Een paar minuten geleden hadden behoedzame voetstappen zich in de richting van de slaapkamer van haar meesteres begeven. Nu leek het of een schuifelend geluid uit de kamer kwam.
Hoofdschuddend zette Maud dat idee van zich af. In zo’n oud huis wist je nooit zeker of de geluiden die je hoorde van menselijke oorsprong waren.