‘Maar dat is niet gebeurd.’ Haar onderlip trilde, en met bevende hand streek ze haar haren glad.
Zijn onrust begon langzaam af te nemen, maar maakte plaats voor een nog sterkere emotie. Met een zucht zei hij: ‘Ik heb grote bewondering voor wat je die dag hebt gedaan. Maar weinig vrouwen zouden de tegenwoordigheid van geest hebben gehad om zo te handelen. De man die je heeft aangevallen, heeft geleerd om te vechten en heeft geen respect voor de wetten en regels die in dit land gelden. Maar zonder aan het gevaar te denken, vocht jij terug. Je bent echt een heel bijzondere vrouw, Gina Collins.’
‘Niet echt,’ mompelde ze zachtjes, terwijl ze opkeek. ‘Maar soms… Soms zijn je gevoelens zó sterk dat je daardoor zelf ook sterk durft te zijn.’
‘En over wat voor sterke gevoelens heb je het dan?’
‘Als je… Als je veel om iemand geeft, wil je diegene nooit verlaten. Dan wil je de rest van je leven bij hem blijven en heb je er alles voor over om niet van elkaar gescheiden te worden. Het spijt me oprecht dat ik drie jaar geleden niet ben teruggekomen, maar na de dood van mijn moeder was ik verlamd door angst. Ik durfde er niet op te vertrouwen dat het goed was om terug te gaan. Toen mijn vader vraagtekens plaatste bij mijn beslissing, luisterde ik naar hem in plaats van naar wat mijn hart me ingaf. Het klopt wat ze zeggen, over wat er gebeurt als je in levensgevaar verkeert. Mijn leven flitste aan me voorbij toen die man me meesleurde op de markt, en op dat moment heb ik mezelf beloofd dat ik je zou vertellen wat ik voel, mocht ik het overleven.’
Zahir verstijfde, terwijl zijn hart wild in zijn borst bonkte. ‘Daarnet zei je dat je je bevoorrecht voelde omdat je het Hart van Onverschrokkenheid mocht aanschouwen. Zo voel ik me als ik naar jou kijk, rohi,’ zei hij op warme toon. Teder legde hij zijn hand tegen haar wang. ‘Ik wil graag horen wat je te zeggen hebt, mijn engel. Maar eerst wil ik je iets vragen. Op de achterkant van het juweel staat een inscriptie. Weet je wat de vertaling daarvan is?’
Ze glimlachte verlegen. ‘Die zou ik in mijn slaap nog kunnen opzeggen,’ bekende ze. ‘Het betekent “overstijg uw angst om onverschrokken uw hart en de liefde te volgen, zonder voorbehoud”. Dat heb ik ook moeten doen, Zahir.’
‘Dat geldt ook voor mij.’ Hij legde zijn handen om haar smalle middel en trok haar naar zich toe. Het bloed kolkte door zijn lichaam, terwijl hij haar verfijnde gelaatstrekken goed in zich opnam. Het voelde alsof hij aan haar verslaafd was, en alsof die verslaving nooit meer over zou gaan, zolang ze leefden.
‘Ja, mijn liefste. Een tijdlang kon ik de moed niet vatten om zonder voorbehoud van je te houden, omdat ik bang was je weer kwijt te zullen raken. Door je te vragen mijn courtisane te worden, dacht ik je hier te kunnen houden zonder dat ik mijn hart helemaal aan je zou hoeven schenken. Maar ik hield mezelf voor de gek. Nu we elkaar weer gevonden hebben, besef ik dat ik me geen leven zonder jou kan voorstellen. Vanaf het moment dat we elkaar ontmoetten, was dat al geen optie meer. Ik hou van je, Gina. Niet alleen omdat je beeldschoon bent en omdat ik je aantrekkelijk vind, maar ook omdat ik je als mijn vriendin, mijn levensgezel en mijn geliefde wil. Ik wil dat je mijn vrouw wordt.’
Droom ik nou, vroeg Gina zich verdwaasd af. Ben ik gek geworden van verlangen naar deze man? Maar nee, Zahir keek haar aan met een liefdevolle blik in zijn ogen, een blik waar ze zich de rest van haar leven aan wilde laven.
‘Weet je het zeker, Zahir?’ vroeg ze zachtjes, zelfs nu nog bang dat ze hem op de een of andere manier verkeerd begrepen had.
Verbaasd keek hij haar aan. ‘Of ik het zeker weet?’ herhaalde hij. ‘Ik heb zojuist het mooiste meisje van de wereld verteld dat ik met haar wil trouwen, en dan vraagt ze of ik het zeker weet? Natuurlijk weet ik het zeker! Ik zal nooit meer liegen over mijn gevoelens voor jou.’
‘Op de een of andere manier heb ik het gevoel dat ik in een droom ben beland. Niets lijkt meer hetzelfde nu ik dat juweel eindelijk gezien heb, en…’ Opeens verlegen sloeg ze haar ogen neer. ‘Ik droom er al zo lang van om je vrouw te worden. Al sinds onze eerste ontmoeting, eerlijk gezegd. Op dat moment wist ik al dat jij degene was op wie ik mijn hele leven lang gewacht had. Maar toen ik er na mijn terugkeer in Kabuyadir achter kwam dat jij de sjeik bent… Nou ja, toen dacht ik dat ik al die tijd van iets onmogelijks had gedroomd. Ik hield mezelf voor dat ik het gewoon moest vergeten. Maar dat lukte niet, want daarvoor hou ik te veel van je. Jij bent alles voor me.’
Hij legde zijn hand onder haar kin, zodat ze in zijn ogen kon zien dat hij het meende. ‘Tijdens onze eerste ontmoeting zei ik al dat ik nog nooit zulke sterke gevoelens had gehad voor een vrouw. Het voelde alsof je een deel van me was, waarvan ik pas besefte dat ik het kwijt was geweest toen ik jou vond. Dat gevoel is alleen maar sterker geworden. Maar toen je terugkwam naar Kabuyadir, was ik niet meer de man met wie je die geweldige nacht had doorgebracht. Na de dood van mijn vader en vervolgens die van mijn zwager, raakte ik het vertrouwen in de liefde kwijt. Ik maakte mezelf wijs dat ik best een verstandshuwelijk zou kunnen aangaan. Maar zodra ik jou weer zag, besefte ik dat ik het mis had. Ik kan niet beschrijven hoeveel ik van je hou, rohi. En van alle dingen die ik in mijn leven bereikt heb, zie ik het als mijn grootste prestatie dat jij ook van mij houdt.’