‘Dat klopt.’ Farida keek Gina onderzoekend aan. ‘Hopelijk vat je dit niet op als een belediging, Gina, maar het is me opgevallen dat mijn broer erg begaan is met je. Niet op een professionele manier, maar alsof hij echt om je geeft. Gisteren, toen hij had gehoord dat je gewond was, was hij behoorlijk overstuur. Klopt het dat er iets gaande is tussen jullie? Iets meer dan een strikt zakelijke relatie?’
Nu kon ze geen kant meer op. Hoe graag ze ook voorzichtig en diplomatiek te werk wilde gaan, inmiddels beschouwde ze Zahirs zus als een vriendin, en ze wilde eerlijk zijn tegen haar.
Er gleed een zweetdruppeltje langs haar decolleté. ‘Ik had Zijne Koninklijke Hoogheid al eens eerder ontmoet… tijdens mijn eerste bezoek aan Kabuyadir. Drie jaar geleden was ik hier om een inventarisatie te maken van de boekencollectie van Mrs. Hussein. Ik had net gehoord dat mijn moeder was opgenomen in het ziekenhuis, en zou de volgende dag naar huis vliegen om bij haar te kunnen zijn. De familie Hussein gaf die avond een feestje omdat hun neef zijn diploma had behaald, en ik kwam je broer tegen in de tuin. Ik was van streek, en hij was heel vriendelijk tegen me. Op dat moment had ik nog geen idee wie hij was.’
Gina keek om zich heen of Zahir er niet toevallig aankwam, slaakte een zucht en vertelde verder. ‘Er sloeg meteen een vonk over tussen ons. Zoiets wat maar één keer in je leven gebeurt, of waar je normaal gesproken alleen maar over leest. Ik had nog nooit zoiets diepgaands ervaren als die nacht met… met Zahir,’ zei ze blozend.
Farida keek haar met toenemende belangstelling aan.
‘Hoe dan ook, bij het afscheid beloofde ik hem dat ik terug zou komen, zodra mijn moeder hersteld was. Toen hij me de eerste keer belde, was ik dat ook vast van plan. Ik kon alleen nog maar aan hem denken. Maar toen hij me voor de tweede keer belde, was mijn moeder inmiddels overleden.’ Ze maakte een hulpeloos gebaar. ‘Mijn vader leek in één klap jaren ouder te zijn geworden, en ik kon merken dat hij me nodig had. Toen ik hem over Zahir vertelde, smeekte hij me in Engeland te blijven en daar een carrière op te bouwen, zodat hij me niet hoefde te missen. Hij was bang dat ik overhaast te werk ging omdat ik bij Zahir wilde zijn, terwijl ik hem amper kende. Zijn argumenten waren zó overtuigend dat ik aan mijn eigen beslissing ging twijfelen. Kabuyadir leek op dat moment een mooie droom, en Engeland de harde werkelijkheid. Dus toen ik Zahir weer sprak, zei ik dat ik niet meer terug zou komen. Dat mijn vader me nodig had na de dood van mijn moeder, en dat hij wilde dat ik een carrière zou opbouwen, omdat mijn moeder dat zo gewild zou hebben. Zo’n moeilijk gesprek had ik nog nooit gevoerd. Op dat moment had ik het gevoel dat mijn hart brak bij de gedachte dat ik hem nooit meer zou zien.’
‘En hoe vatte mijn broer het op dat je nooit meer terug zou komen?’ vroeg Farida op gedempte toon.
‘Hij was…’ Gina kromp ineen. ‘Hij was erg overstuur.’
‘Drie jaar geleden is onze vader overleden. Daarna werd Zahir gekroond tot sjeik. Ik weet nog dat hij zich in die tijd in zichzelf leek te keren, alsof hij wilde voorkomen dat hij weer gekwetst zou worden. Destijds dacht ik dat dat kwam omdat we onze ouders verloren hadden. Maar kennelijk was hij verdrietig omdat hij jou kwijt was. Hoe kan het dat je hier weer bent, drie jaar later, om een inventaris op te maken?’
Gina slaakte een diepe zucht. ‘Sinds een tijdje werk ik bij een veilinghuis, dat is benaderd door het paleis om…’ Ze kreeg een kleur toen ze besefte dat ze niet over het Hart van Onverschrokkenheid mocht praten, de echte reden dat ze was teruggekeerd naar Kabuyadir. ‘…om een inventaris op te maken van de kunstvoorwerpen hier. Het was een grote schok voor me dat Zahir de sjeik bleek te zijn.’
Opeens voelde Gina zich rusteloos, en ze stond op.
Farida volgde haar voorbeeld en keek haar bezorgd aan. ‘En nu?’ vroeg ze.
‘Wat bedoel je?’
‘Heeft Zahir het er niet met je over gehad om weer bij elkaar te komen?’
Beschaamd keek Gina naar haar voeten. Waarom moest dit toch zo ingewikkeld zijn? Hoe moest ze nou aan de zus van haar geliefde vertellen dat hij haar alleen maar wilde als zijn courtisane, en dat ze daar gisteravond misschien al stilzwijgend mee had ingestemd? Zahir leek nog steeds vast van plan zijn gearrangeerde huwelijk door te zetten. ‘Nee. Niet echt.’
‘Waarom niet? Als hij om je geeft, is dat toch de logische volgende stap?’ Gefrustreerd stak Farida haar handen op, en ze schudde haar hoofd.
Het verbaasde Gina dat Farida zo gemakkelijk leek te accepteren dat zij een relatie met Zahir zou aangaan. Ergens was ze bang geweest dat Farida haar broer te hoog gegrepen zou vinden voor haar, een gewone burgervrouw. ‘Je broer is van plan om uit strategische overwegingen in het huwelijk te treden, heb ik gehoord. De gedachte aan een liefdevolle relatie lijkt niet bij hem op te komen.’