‘Je had pijn en je was boos. Dat begrijp ik best, Zahir. Ik begrijp het, en ik vergeef het je. Maar het lijkt me beter als je nu gaat rusten. Door zo rond te lopen, belast je je wonden alleen maar.’
Haar adem stokte toen hij zijn vingers in haar haren liet glijden. ‘Ik kan er toch ook niets aan doen dat ik zo naar je verlang?’ vroeg hij op onvaste toon.
Hoofdstuk 6
Toen hij haar in de ogen keek, leek het alsof de rest van de wereld ophield te bestaan. Alles draaide alleen nog om haar en Zahir.
Haar ogen vielen dicht, en haar hele lichaam zinderde van verlangen naar een kus.
Lange tijd had Zahir het gevoel gehad dat alles wat hij aanpakte, rampzalig afliep. Maar nu hij naar Gina’s prachtige gezicht keek, besefte hij dat er ten minste één ding goed ging, hem gelukkig maakte, en zelfs hoopvol stemde, na het gesprek met zijn zusje.
Met zijn hele lichaam hunkerde hij naar deze vrouw. Hij kon aan niets anders meer denken dan zich in haar te verliezen, en zelfs zijn wonden voelde hij niet meer. Maar toen zag hij het: een schaafplekje op haar onderlip. Meteen trok hij zich terug. De herinnering aan de kus waarmee hij gisteravond afscheid van haar had genomen, doofde zijn verlangen op slag.
‘Heb ík dat gedaan?’ Hij kromp ineen toen hij met zijn duim over haar licht gezwollen lip streek.
Verschrikt opende ze haar ogen. Toen ze besefte wat hij bedoelde, sloot ze haar vingers om zijn pols. ‘Dat heb je niet met opzet gedaan.’ Haar stem klonk warm en zacht. ‘Maak je er maar geen zorgen over.’
‘Ik wilde het u betaald zetten dat u me gefrustreerd achterliet, maar dat was niet netjes van me. Het spijt me, doctor Collins. Het zal niet weer gebeuren.’
Hij dwong zichzelf afstand te nemen, zowel in fysiek als in mentaal opzicht. Dat viel hem zwaar, maar het kon niet anders.
Verward keek ze hem aan. ‘Je hoeft je niet schuldig te voelen. Het gebeurde in het vuur van het moment.’
‘Dat doet er niet toe.’ Hij vond dat hij haar vergiffenis niet verdiende. Zijn gedrag was arrogant en dwaas geweest. ‘Ik ben hierheen gekomen,’ vervolgde hij, ‘omdat ik je om een gunst wil vragen.’
‘Zeg het maar.’
‘Farida heeft me verteld dat jullie elkaar zijn tegengekomen. Kennelijk vond ze je meteen erg aardig. Voor het eerst sinds het overlijden van Azhar lijkt ze weer ergens belangstelling voor te hebben, en dat wil ik graag aanmoedigen. Ik moest van haar vragen of ze je mag helpen een inventaris op te maken van de belangrijkste kunstvoorwerpen in het paleis. Natuurlijk ben je daar officieel niet voor ingehuurd, maar zou je het toch willen doen? Een inventaris opmaken, met de hulp van Farida?’
Met haar hand streek ze haar parelkleurige harembroek glad. Aan haar bezorgde blik zag hij dat ze haar gedachten op een rijtje probeerde te zetten.
‘In een paleis van dit formaat staan natuurlijk talloze kunstvoorwerpen. Zo’n project kan maanden in beslag nemen. Hoe moet het dan met mijn werk in Engeland?’
‘Je werkgevers zullen het vast een eer vinden dat een van hun werknemers hiervoor gevraagd is. Dat aanbod zullen ze vast niet afslaan, en ik zal er een fikse beloning tegenover stellen.’
‘Het gaat me niet om het geld. Hoe moet het dan met Jake… met doctor Rivers, bedoel ik? Wil je hem soms ook inhuren?’
Het ergerde Zahir dat ze over haar collega begon, en spottend trok hij zijn wenkbrauwen op. ‘Nee. Jij bent toch de kunsthistorica?’
‘Maar het gaat niet goed met mijn vader. Ik kan niet zomaar een paar maanden wegblijven zonder iets van me te laten horen.’
Het kostte Zahir moeite geen jaloerse opmerking te maken, omdat ze opnieuw haar vader boven hem verkoos. Hij ademde diep in. Zo hoorde een volwassen man niet te reageren, vond hij.
‘Je kunt hem zo vaak bellen als je wilt. Natuurlijk begrijp ik dat dat nodig is. En als hij een verpleegster nodig heeft, dan mag je er een inhuren, op kosten van het paleis. Maar zou je Farida’s hulp willen aannemen?’
Gina haalde haar schouders op. ‘Als ik akkoord zou gaan, zou Farida me vast goed kunnen helpen. Ze zal wel veel weten over de schatten van de familie, aangezien ze er haar hele leven tussen heeft gewoond.’
‘Mooi. Dus dat is dan afgesproken?’
Zahir kon amper zijn ongeduld bedwingen. Zonder het zelf te beseffen had Farida hem een mogelijkheid geboden om Gina langer hier te houden. Nu die mogelijkheid zich eenmaal had voorgedaan, weigerde hij er rekening mee te houden dat ze zijn aanbod zou afslaan.
In haar blauwe ogen lag nog een vertwijfelde blik, maar uiteindelijk knikte ze langzaam. ‘Dit is natuurlijk een prachtige kans om meer kennis te vergaren, en het is een groot voorrecht. Dus ja, ik doe het.’
‘Insha’Allah. Ik zal het veilinghuis bellen om hen op de hoogte te brengen van onze afspraak.’