‘Zahir!’
Een slanke, in een zwarte mantel gehulde vrouw kwam op hem af gerend, met uitgestrekte armen. Toen zijn zusje hem bereikte, benam ze hem zowat de adem door zich in zijn armen te storten. Zahir kreunde van de pijn toen ze de wond op zijn ribben raakte.
Terwijl ze geschrokken een stap achteruit deed, zag hij dat ze gehuild had.
‘Ik kon het amper geloven toen ik hoorde dat je neergeschoten was. Waarom heeft niemand het me verteld? Heb jij hun dat opgedragen? Ik ben geen klein kind meer dat je moet beschermen, hoor. Tot voor kort was ik een getrouwde vrouw, en ik zal heus niet instorten als ik slecht nieuws krijg, zelfs al maakt het me bang. Wat bezielde je in hemelsnaam om je tussen de rebellen te begeven, met alleen een handjevol soldaten en een lijfwacht?’
Zahir kon zijn oren niet geloven. Nu kreeg hij weer op zijn kop omdat hij had geprobeerd een einde te maken aan een situatie die zijn onderdanen veel ellende opleverde!
Zouden de daden van zijn vader ook zo in twijfel zijn getrokken? Hij vermoedde van niet.
Geërgerd zei hij: ‘Ik moest proberen met hun leider te praten. Dat is een opvliegende egoïst, die macht wil vergaren door een stel idioten de dorpelingen te laten beroven en intimideren. Toen ik inzag dat er niet met hem te praten viel, heb ik gezegd dat ik de hele groep een levenslange celstraf zou opleggen als er zich nog een incident zou voordoen. We wilden net naar huis gaan toen hij dat pistool trok.’
‘Je had wel dood kunnen zijn!’
‘Ja, maar dat ben ik niet.’ Hij wreef in zijn ogen. ‘Maak je alsjeblieft niet zoveel zorgen om me, zusje. Ik wil niet dat je steeds in de zenuwen zit als ik het paleis verlaat.’
‘Maar je bent neergeschoten, Zahir! Heb je veel pijn?’
Bij het zien van haar bezorgde blik probeerde hij er een grappige draai aan te geven. ‘Dat valt wel mee. Het zijn vooral die wonden die me in de weg zitten.’
‘Wat bedoel je?’
Het beeld van Gina in haar badjas verscheen voor zijn geestesoog, en meteen laaide zijn opwinding weer op.
Hij glimlachte gekweld. ‘Dat ik de komende dagen niet zo actief zal kunnen zijn als ik zou willen.’
‘En wat is er met de schutter gebeurd?’
‘Die zit nu in de cel, in de stad. Daar is hij gisteravond heen gebracht door mijn bewakers.’
Farida streek de zijden hidjab glad die haar haren bedekte. ‘Bestaat er geen kans dat een van die mannen wraak op je zal proberen te nemen, Zahir?’
‘Als ze dat durven, zal ik ervoor zorgen dat ze nooit meer een wapen kunnen hanteren!’
Terwijl hij die mogelijkheid overwoog, werd hij overvallen door twijfel. Had hij een grote inschattingsfout gemaakt door de confrontatie op te zoeken met de rebellen? Hij besloot echter dat dit niet het geschikte moment was om daarover na te denken. Niet nu Farida zo bezorgd om hem was.
Geruststellend legde hij zijn arm om haar smalle schouders. ‘Dit paleis is een vesting die de tand des tijds heeft doorstaan. Zo’n schietgrage amateur kan me hier nooit te pakken krijgen, als hij al zo dom zou zijn om het te proberen. Laten we het over iets leukers hebben. Wat zijn je plannen voor vandaag?’
Ze liepen verder over het schaduwrijke pad, en Zahir voelde dat hij eindelijk een beetje tot rust kwam.
‘Eigenlijk hoop ik nog wat tijd door te kunnen brengen met Gina Collins.’
‘Heb je doctor Collins ontmoet?’ Zahir bleef staan en keek zijn zusje verbaasd aan.
‘Ja, en ik mag haar erg graag. Ze heeft iets heel moois tegen me gezegd over Azhar, waar ik veel troost uit heb geput. Aangezien ik maar weinig vriendinnen van mijn leeftijd heb, vind ik het fijn dat er iemand als Gina in het paleis verblijft. Ik hoorde dat ze een inventarislijst aan het maken is van de belangrijkste kunstvoorwerpen van onze familie. Zou ik haar daarbij kunnen helpen, denk je?’
Zahir stond versteld. Dit was de eerste keer dat Farida ergens belangstelling voor toonde sinds ze haar man had verloren. Kennelijk had Gina in korte tijd een grote verandering teweeggebracht. Dat bood hem weer een sprankje hoop voor de toekomst.
‘Ik zal het haar vragen, maar eigenlijk weet ik vrijwel zeker dat ze je hulp op prijs zal stellen. Weet je toevallig waar ze is?’
‘Ik wilde haar net gaan zoeken.’
‘Laat mij dat maar doen. Blijf jij maar even hier. Als ik het met doctor Collins besproken heb, zal ik Jamal hierheen sturen, oké?’
‘Ze is heel mooi, vind je niet?’
Onvoorstelbaar mooi, dacht hij meteen, maar hij wist zijn enthousiasme in te tomen. Het leek hem niet verstandig om Farida te vertellen dat hij zich aangetrokken voelde tot Gina, en dat hij haar zelfs gevraagd had zijn courtisane te worden.
‘Ja.’ Hij glimlachte even. ‘En heel intelligent.’
Daarna liep hij weg, voor hij nog meer aantrekkelijke eigenschappen van Gina zou opnoemen.