Hij legde zijn handen op haar bovenarmen. ‘Toen ik je voor het eerst zag achter die jasmijnbladeren, dacht ik dat je onschuldig was, en niet in staat tot bedrog of misleiding. Maar inmiddels heb ik mijn lesje wel geleerd. Behalve je uiterlijk vind ik niets meer aantrekkelijk aan je, Gina. Je kunt het me gerust vertellen als er een nieuwe man in je leven is, want dat doet me niets meer.’
‘Ik heb je al verteld dat er geen sprake is van een ander.’ Uitdagend keek ze hem aan. ‘Bovendien ben ik niet op zoek naar een relatie. Ik besteed mijn tijd liever aan mijn werk. In tegenstelling tot de meeste mannen, stelt mijn werk me nooit teleur.’
Opeens verstevigde hij zijn greep om haar bovenarmen, en ze hapte naar adem.
‘Wanneer heb ik je dan teleurgesteld? Toen ik de liefde met je bedreef? Ik heb een fotografisch geheugen, rohi, dus herinner ik me maar al te goed hoe gretig je op mijn avances inging. Gretig ja, ook al was je nog maagd. Dacht je soms dat ik dat niet doorhad? Zeg eens eerlijk, heeft er naast mij nog een man zo vurig de liefde met je bedreven?’
Er bekroop haar een beschaamd gevoel, maar ze putte kracht uit Zahirs jaloerse toon. Hij had dan wel gezegd dat hij haar niet meer aantrekkelijk vond, maar aan zijn gedrag merkte ze dat dat niet waar was. Haar hart ging sneller kloppen bij de gedachte dat er misschien nog een kans was – ook al was die nog zo klein – dat ze het nog goed zou kunnen maken.
Ze keek hem aan en ademde langzaam uit. ‘Zoals je zei, was ik nog maagd toen je de liefde met me bedreef. Dus het antwoord is nee, Zahir. Er is nooit een man geweest bij wie ik me zo heb gevoeld als bij jou die nacht.’
Abrupt liet hij haar los, en met fonkelende ogen bekeek hij haar. ‘Het valt me zwaar, maar ik zal je op je woord moeten geloven. Morgen moeten jullie een presentatie houden over het juweel, dus zorg dat je goed voorbereid bent. Welterusten, doctor Collins. Tot morgen.’
Ze bleef stokstijf staan toen hij de kamer verliet, en wenste vurig dat ze ervoor zou kunnen zorgen dat hij weer net zo naar haar zou kijken als die ene nacht.
Zahirs ogen prikten door het slaaptekort. Als hij dan eindelijk in slaap dommelde, werd hij voortdurend gekweld door levensechte beelden van een verleidelijke blonde engel met ogen die blauwer waren dan de hemel in de woestijn. Haar geur raakte hij ook maar niet kwijt.
Gefrustreerd kleedde hij zich aan en ging naar buiten. In het donker liep hij naar zijn privétuin, waar behalve hij alleen de hovenier mocht komen. Naast de bedoeïenentent die daar voor hem ingericht was, trok hij zijn schoenen uit en deed zijn leren riem af. Hij hield een brandende lucifer bij het kampvuur dat was voorbereid, ging in kleermakerszit bij het vuur zitten en zette de koffiepot erin. Terwijl de heerlijke geur van Arabische koffie door de tent trok, wreef hij in zijn vermoeide ogen en staarde hij in de verte.
Op het licht van de sikkelvormige maan en de sterren na was het aardedonker, maar hij voelde zich niet bedreigd. Na de dood van zijn ouders en Azhar had hij al veel slapeloze nachten doorgebracht in zijn privétuin, en gaandeweg was hij het donker als een troost gaan ervaren. Hier had hij ook zijn toevlucht gezocht nadat Gina had gezegd dat ze niet meer terug zou komen.
Met een stok porde hij in het vuur, en hij keek naar de vonkjes die eraf sprongen. Gina… Zelfs haar naam kreeg hij niet uit zijn gedachten, laat staan haar verleidelijke aanblik. Vanavond had hij haar weer onweerstaanbaar gevonden in haar badjas, met haar blozende wangen en haar weelderige haardos. Zijn lichaam had getrild van verlangen naar haar.
De afgelopen drie jaar had hij zichzelf steeds opnieuw gekweld met de gedachte dat ze misschien een andere man had. Zou ze het dom van hem gevonden hebben dat hij er zomaar op vertrouwd had dat ze van hem hield, en dat altijd zou blijven doen? Bij die gedachte klemde hij zijn kaken op elkaar. Het viel hem toch niet te verwijten dat hij had gedacht dat ze voorgoed deel van hem zou uitmaken, nadat ze hem haar onschuld had geschonken? Hij had inderdaad gemerkt dat ze nog maagd was geweest, en dat had hun liefdesspel nog bijzonderder gemaakt. Dat had hij destijds tenminste gedacht.
De voorspelling van het juweel kwam in dit geval niet uit, dacht hij verbitterd. Hoe eerder hij van dat ding af was, hoe beter. Straks zou hij ook nog gaan geloven dat hij in de ban was van de profetie.
Hij pakte de geruite theedoek die voor hem was klaargelegd, wikkelde die om het handvat van de koffiepot, en schonk een kopje koffie voor zichzelf in. Daarna kroop hij de tent in en staarde naar het flakkeren van de vlammen, terwijl hij van zijn koffie nipte.
Tegen de tijd dat hij eindelijk op de zijden kussens ging liggen en de slaap wist te vatten, drong het licht van de opkomende zon de tent al binnen.
Jake en Gina ontbeten op een overdekt terras met mozaïektegels. In de verte klonken de zweverige klanken van een oed, een snaarinstrument dat leek op een klassieke gitaar.