‘Tien uur lijkt me uitstekend,’ antwoordde ze, zich afvragend of verder niemand in het vertrek zo’n onrealistisch gevoel had als zij. Eric moest toch wel argwaan krijgen, nu zij en Adam opeens zo naïef leken. Ze vroeg zich ook af wanneer ze Eric het beste konden vertellen dat hij de volgende dag niet naar Belmopan zou vliegen maar naar Las Criandas.
Zodra ze alleen waren, zou ze Adam alles vertellen over Las Criandas en de platinamijn, besloot ze. Hoe ongerijmd het ook was, Adam vertrouwde haar, en het voelde alsof ze hem bedroog als ze hem dergelijke essentiële informatie onthield. Wel kreeg ze een misselijk gevoel bij het vooruitzicht hem alles te moeten vertellen, maar dat was niet zo raar. De mogelijkheid dat haar vader bij iets illegaals betrokken was geweest, groeide met de minuut. Weliswaar probeerde ze voortdurend onschuldige verklaringen voor zijn gedrag te vinden, maar daarmee boekte ze weinig succes. Als zijn investering eerlijk was, waarom moest het dan allemaal in het geheim? En dan was er nog het feit dat oom Ted erbij betrokken moest zijn. Het zou niet prettig of gemakkelijk zijn aan zo’n rechtschapen man als Adam te bekennen dat haar oom hoogstwaarschijnlijk ook iets te maken had met de verdwijning van zijn drie miljoen dollar, maar ze moest het onder ogen zien.
Ze was nog steeds aan het overwegen hoe ze het nieuws het beste kon brengen toen hun limo arriveerde om hen terug naar het Sierra Nevada te brengen. Zodra ze achterin zaten, strekte Adam zijn arm uit en trok hij haar hoofd beschuttend tegen zijn borstkas. Na een paar momenten in stilte streek hij de onvermijdelijke verdwaalde krul achter haar oor en hief haar gezicht naar hem op zodat hij haar recht in de ogen kon kijken.
Ze had nooit geweten dat een man er tegelijk zo ongelooflijk sexy en hartbrekend teder uit kon zien. Om de een of andere reden die ze niet kon bevatten, kneep haar maag samen van spijt.
‘Wat was er daar met jou aan de hand?’ vroeg Adam. ‘Toen Eric toegaf dat hij je vader naar Belize had gevlogen, leek je wel te bevriezen.’
Dit was het ideale moment om het te zeggen. Ze deed haar mond open om hem over oom Ted te vertellen. ‘Je hebt gelijk, ik deed raar,’ hoorde ze zichzelf toen zeggen. ‘Ik weet eigenlijk niet waarom. Ik vond het alleen heel vreemd dat mijn vader naar Mexico City gevlogen zou zijn als dekmantel voor het feit dat hij in het echt naar Belize ging. Waarom moest hij daar zo geheimzinnig over doen? En waarom Belize? Dat lijkt nergens op te slaan.’
Ze klonk overtuigend verbaasd, en ze schaamde zich omdat ze zo goed bleek te kunnen liegen. Misschien zat het in de genen die ze van haar vader had geërfd, dacht ze wanhopig, en had ze de kunst van het bedriegen tegelijk met de vorm van haar mond en haar kleine rechte neus gekregen.
‘Voor ons lijkt het geen zin te hebben, maar Ron had altijd een reden voor wat hij deed, zelfs als zijn logica voor ons heel krom lijkt.’ Adam streelde haar wang met de rug van zijn hand, en de streling was zo teder dat het haar vanbinnen pijn deed. ‘Laten we hopen dat Belmopan het eind van het spoor zal blijken te zijn.’
Megan huiverde. ‘Hopelijk wel, ja.’
‘Dit valt voor jou echt niet mee, hè?’ Adams grijze ogen, die ze in het begin zo kil en veroordelend had gevonden, stonden vol medeleven. Hij duwde haar hoofd weer tegen zijn borstkas, en Megan kon zijn hart onder haar wang voelen kloppen.
Het ritme was krachtig en regelmatig. Tot haar ontzetting merkte ze dat ze moest vechten om haar tranen terug te dringen. Die stomme gevoeligheidsknop van haar kon ze nog steeds niet uitschakelen.
‘Ik ben bang voor wat we morgen kunnen ontdekken.’ Dat was in elk geval helemaal waar.
Hij stelde haar niet gerust door te doen alsof hun ontdekking vast wel aangenaam zou zijn. Adam, zo dacht ze met een ellendig gevoel, was geen man die de waarheid geweld aan zou doen, zelfs niet als hij aardig wilde zijn.
‘Zullen we afspreken dat we vanavond gewoon van het eten gaan genieten, zonder het ook maar een keer over je vader te hebben?’ vroeg hij. ‘We kunnen allebei wel een korte adempauze gebruiken, en ik heb echt zin om chiles rellenos – dat zijn gevulde pepers – te eten, tequila te drinken, naar een mariachiband te luisteren en te doen alsof we toeristen zijn. En jij?’
‘Goed idee.’ Megan was opgetogen bij het vooruitzicht nog een paar uur lang niet te hoeven praten over oom Ted en de platinamijn. Misschien kon ze haar wetenschap zelfs voor zichzelf houden tot ze morgen op weg naar het vliegveld waren. Voor hun plannen zou het tot die tijd niet uitmaken of ze Adam al dan niet op de hoogte stelde van haar verdenking over haar vaders investering in de platinamijn.
Aan de andere kant zou het waarschijnlijk voor Adams houding tegenover haar een heel verschil maken als ze hem vertelde over haar oom en Las Criandas, en waarom zou ze deze avond bederven? Vanuit Adams standpunt zou een enkel familielid dat loog en bedroog gewoon ongelukkig toeval zijn. Twee liegende en bedriegende familieleden zorgden voor een onprettig patroon. Voeg dat bij alle gecompliceerde bagage uit het verleden, en ze zou geen enkele reden kunnen bedenken waarom hij hun relatie na deze reis nog in stand zou willen houden.