Ze kreeg een draaierig gevoel in haar maagstreek toen ze in gedachten de aparte beelden aan elkaar probeerde te leggen om er een samenhangende puzzel van te maken. Vóór het overlijden van haar vader zou ze automatisch hebben aangenomen dat er een onschuldige reden was voor zijn geheime bezoekjes aan oom Ted in Las Criandas. Nu kon ze echter de ene criminele verklaring na de andere bedenken. Bij elk van die verklaringen – verdorie écht bij elke afzonderlijke verklaring – draaide het om de ontbrekende drie miljoen dollar van Adam.
Het leek nu overduidelijk dat haar vader het geld van Adams bank had geleend om het in de platinamijn van oom Ted te investeren. De twee vragen waarop ze geen antwoord kon bedenken, waren waarom die investering zo nodig geheim gehouden moest worden, en waar het geld nu was.
De laatste van die vragen baarde haar nog het meest zorgen. Ze had er al min of meer in berust dat haar vader niet met veel goeds bezig geweest was, en dat de drie miljoen dollar voor een of ander duister doel waren aangewend. Maar waarom had haar oom die lening nooit met Ellie besproken? Zelfs al was er misschien een reden geweest om er niets van te zeggen terwijl Ron nog leefde – als Ron hem onder druk gezet had om zijn mond te houden, bijvoorbeeld – dan was er geen excuus voor oom Ted om te blijven zwijgen tegenover zijn zus na Rons overlijden.
Megan hoopte van harte dat ze haar oom Ted, de geliefde broer van haar moeder, niet op de lijst van familieleden met criminele geheimen hoefde te zetten.
‘Wat denk je ervan, Megan?’ Adam sloeg zijn arm om haar middel, waardoor ze terug belandde in het heden, in het kantoor van Navigación Águila.
Ze werd zich ervan bewust dat drie mensen naar haar keken, duidelijk wachtend op een antwoord op een klaarblijkelijk belangrijke vraag.
‘Dat weet ik niet precies.’ Dat klopte helemaal, want ze had de vraag niet gehoord. Ze dwong zich om naar Adam op te kijken en deed haar best om de indruk te wekken dat ze helemaal bij de les was. ‘Wat moeten we volgens jou nu verder doen?’ vroeg ze monter.
Gelukkig leek haar vraag niet raar te vallen in het gesprek dat ze niet had gevolgd. ‘Volgens mij moeten we naar Belmopan gaan,’ antwoordde Adam meteen.
Waar lag Belmopan nou weer, vroeg Megan zich af. Wat was Belmopan eigenlijk? De hemel zij dank beantwoordde Adam haar onuitgesproken vraag. Het bleek de hoofdstad van Belize te zijn, die min of meer in het centrum van het land was gelegen. Voor zover ze zich herinnerde, had oom Ted het nooit over die plaats gehad.
Adam wees naar een kaart van Midden-Amerika terwijl hij zijn antwoord toelichtte. ‘Zoals Eric net zei, bestaat de totale bevolking van Belmopan maar uit zevenduizend mensen. Er is maar één hotel waar Ron mogelijk kan hebben gelogeerd, en het zou niet al te moeilijk moeten zijn om daar hotelpersoneel te vinden dat zich hem zou kunnen herinneren. Hoe groot is dat hotel, zei je, Eric?’
‘Het heeft vijfentwintig kamers. Klein dus, zoals ik al zei.’ Eric produceerde weer een glimlach, voor Megan een alarmerend signaal. ‘Gezien het feit dat Mr. Raven daar zes keer heeft gelogeerd, zou ik zeggen dat de mensen van dat hotel zich hem nog goed moeten kunnen herinneren.’
‘Maar wat zou mijn vader in Belmopan te zoeken hebben gehad?’ vroeg Megan. Ze wilde dat ze had geluisterd naar wat Eric dan ook te zeggen gehad mocht hebben, in plaats van haar aandacht te laten afdwalen naar het doolhof van oom Teds laatste bezoek aan Wyoming.
Adam wierp haar een lichtelijk verbaasde blik toe. ‘Je hoorde toch wat Eric zei? Je vader heeft laten doorschemeren dat hij namens een grote Amerikaanse onderneming in onderhandeling was met de regering van Belize over een omvangrijk bouwproject.’
Ze wreef over haar voorhoofd dat pijnlijk was begonnen te kloppen. ‘Maar mijn vader werkte niet voor grote ondernemingen. Hij investeerde juist in kleine en middelgrote projecten, waarbij hij de bouw en alles in eigen hand had.’
Erics verklaring klonk echter plausibel genoeg, en Megan vroeg zich af of ze misschien voorbarig was geweest met haar conclusie dat haar vader in de platinamijn van oom Ted had geïnvesteerd. Misschien was haar oom helemaal niet betrokken bij de verdwijning van Adams drie miljoen dollar. Dat zou fantastisch zijn, maar ze verwierp die hoopvolle gedachte bijna op hetzelfde moment als hij bij haar opkwam. Het zou gewoon te toevallig zijn als haar vader plotseling had besloten naar Belize te vliegen op een geheime missie voor een niet met name genoemde Amerikaanse onderneming, precies een paar dagen nadat oom Ted naar Las Criandas was teruggegaan.
‘Ik besef wel dat het verhaal dat je vader aan Eric heeft verteld, niet helemaal strookt met wat we over zijn normale zakenleven weten,’ zei Adam geduldig. ‘Daarom moeten we er zelf naartoe gaan. De meeste mensen in Belmopan zijn diplomaten of staatsambtenaren, dus zou het heel goed kunnen dat je vader heeft geprobeerd goedkeuring van de overheid te verkrijgen voor een nieuw investeringsplan, net zoals hij zei.’