‘Die rechercheur Jones lijkt me in principe best een slimme vent. Als we hem onze gedachtegang voorleggen, zal hij het heus met ons eens zijn dat die reizen voor het onderzoek van groot belang zijn.’
‘Zelfs als je gelijk hebt, met de nadruk op áls, dan heeft de politie in Mexico geen reden om meer te doen dan mijn vaders bewegingen na te gaan. Dit is geen zaak voor hen. Mijn vader is niet op Mexicaans grondgebied vermoord. Ze zullen geen reden zien om hun kostbare uren te verspillen aan een ondervraging van het personeel van het Sierra Nevada.’
‘Misschien wil rechercheur Jones in eigen persoon naar Mexico gaan.’
‘Droom maar fijn verder. Dan zou hij eerst een halfjaar lang allerlei formulieren moeten invullen om toestemming te krijgen daar naartoe te gaan. Wij hebben geen halfjaar de tijd. Tenzij we het spoor meteen gaan volgen, kun je waarschijnlijk wel dag met je handje zeggen tegen het vermiste geld.’
‘Ron had die drie miljoen dollar van mijn bank al twee jaar lang tot zijn beschikking voordat hij werd vermoord.’ Adam trok een zuur gezicht bij die vaststelling. ‘Helaas kan ik alleen maar tot de conclusie komen dat het geld allang verdwenen moet zijn.’
‘Dat ben ik niet met je eens. Misschien was het noodzakelijk dat mijn vader dood was voordat de moordenaar het geld kon stelen. Waarom zou hij hem anders vermoorden? Vooruit, Adam, geef het toe! Als we erachter willen komen wat mijn vader met het geld van je bank heeft gedaan, zullen we zelf naar Mexico moeten gaan.’
Tot zijn eigen verbazing merkte Adam dat hij de mogelijkheden van een reis naar Mexico serieus in overweging nam, dat hij serieus aan een wilde achtervolging van Rons moordenaar en de verdwenen drie miljoen dollar wilde beginnen. Hij schudde met zijn hoofd om van dat onzinnige plan af te komen. Bankiers en andere verstandige mensen staken niet de Mexicaanse grens over om een klopjacht te beginnen op basis van een paar reisdocumenten die in een onafgesloten archiefkast waren aangetroffen.
‘Wees nou eens realistisch, Meg. Je ziet zelf toch ook wel in dat we de politie moeten bellen? Wij zijn niet geschikt voor zo’n onderzoek.’
‘Waarom niet? Jij bent bankier, en we gaan op zoek naar geld. Dat past volgens mij heel goed bij elkaar,’ bracht Megan naar voren. ‘Bovendien beginnen we ons onderzoek in een hotel, en dat is precies de bedrijfstak waarmee ik vertrouwd ben. Dat past nog beter bij elkaar. Jij weet welke vragen we moeten stellen, en ik weet hoe ik het personeel zover kan krijgen dat ze die vragen beantwoorden. Kijk, ik ben niet van plan een persoonlijke confrontatie met de moordenaar van mijn vader aan te gaan, maar ik wil in staat zijn de politie een paar aanknopingspunten over de identiteit van de moordenaar te leveren. Ik wil hun informatie geven die zo concreet is dat zelfs de meest lusteloze politieman die niet kan negeren.’
Adam kon gewoon niet geloven dat Megan erin slaagde het plan bijna logisch te laten klinken. ‘Ik heb volgende week een vergadering met de raad van bestuur. Daar kan ik niet zomaar bij wegblijven…’
‘Dat snap ik. Geen probleem.’ Haar stem droop van vals meegevoel. ‘Blijf maar thuis en bel de politie van Miami. Verklaar dat mijn vader een paar keer naar Mexico is gegaan en dat we denken dat hij mogelijk is vermoord in verband met de zaken die hij daar deed. Ik weet zeker dat rechercheur Jones daar zo blij mee is, dat hij er meteen bovenop springt. Tenzij hij besluit in plaats daarvan jouw zus of mijn moeder te arresteren. In de tussentijd ga ik in elk geval naar Mexico.’
Haar sarcasme vergrootte Adams irritatie, die toch al haast op het kookpunt was aanbeland. ‘En wat ben je dan precies van plan te doen als je daar eenmaal bent aangekomen?’
‘Dat heb ik toch al gezegd? Ik ga naar het Sierra Nevada Hotel om het personeel vragen te stellen.’
‘O, ja, dat is een geweldig plan.’ Adams humeur liet hem nu met verbijsterende snelheid in de steek. ‘Wat ik vooral zo knap van je vind, is de manier waarop je de ingewikkelde details in je voorbereidingen hebt uitgewerkt. Mocht je door een ongelooflijk toeval over degene struikelen met wie Ron zaken deed, wat wil je dan zeggen? Hallo, señor, wat prettig dat ik u net tegenkom. Hebt u misschien Julio Castellano ingehuurd om mijn vader te vermoorden?’
‘Als ik eenmaal meer te weten ben gekomen over wat er allemaal meespeelt, dan ben ik wel in staat een wat betere vraag te verzinnen.’
‘Is het wel tot je doorgedrongen dat het misschien wel eens gevaarlijk kan zijn om op eigen houtje een onderzoek te beginnen terwijl we nog praktisch niets weten? Ben je misschien vergeten dat je vader om het leven is gebracht en dat die mensen er vast mee te maken hebben, wie dat ook mogen zijn?’
‘Nee,’ antwoordde Megan. Opeens klonk haar stem zacht. ‘Dat ben ik nog geen minuut vergeten. Mijn vader is dood, koelbloedig vermoord, en zijn stoffelijk overschot is in de Atlantische Oceaan gedumpt. En tegelijk is ook een vrouw omgebracht, misschien alleen om de eenvoudige reden dat ze op het verkeerde moment op de verkeerde plaats was. Ze heeft geen graf. Ze heeft niet eens een naam. Maar ze verdient het verdomme dat haar moordenaar voor het gerecht gesleept wordt. Net zoals mijn vader dat verdient. Ondanks al zijn tekortkomingen hield ik van hem. Toen ik nog klein was, was hij in veel opzichten een geweldige vader, en ik… ik mis hem. Als ik er iets aan kan bijdragen dat zijn moordenaar wordt berecht, dan zal ik dat niet nalaten.’