‘Allerlei reisdocumenten.’ Megan klonk alsof ze bijzonder tevreden met zichzelf was. ‘Daaruit blijkt dat mijn vader twee jaar geleden een reis heeft ondernomen, precies in die periode waarin wij geïnteresseerd zijn. Hij vloog op de ochtend van vier mei van Detroit naar Mexico City en keerde acht mei naar Amerika terug. Een paar dagen later kwam hij bij jou voor die lening. En wat meer is, mijn vader is sindsdien nog vijf keer naar Mexico gegaan. Deze laatste reis, zijn allerlaatste, was de zevende. Dus zeven reizen binnen nog geen twee jaar. Om de drie maanden, zo ongeveer, vloog hij naar Mexico, ondanks zijn overvolle agenda. Als je die reisjes optelt bij het feit dat hij omgebracht is door een Mexicaan, onderweg naar Mexico City, dan zou ik zeggen dat we een spoor hebben gevonden dat ons wel eens naar dat vermiste geld zou kunnen leiden.’
‘Het is een goed uitgangspunt, dat staat vast.’ Adam dwong zichzelf terughoudend en twee en twee samen opgeteld geen vijf te laten zijn. ‘Wist je moeder dat Ron zo vaak op reis ging naar Mexico?’
‘Ze had er geen idee van dat mijn vader ook maar één keer in de afgelopen twee jaar het land had verlaten, behalve natuurlijk op die laatste reis van hem. Ik wist het ook niet. Bij twee gelegenheden dat hij in Mexico City was, heeft hij mijn moeder in de waan gelaten dat hij in Chicago zat. Van de andere keren weet ze niet meer wat hij haar heeft verteld. Dat is natuurlijk niet zo vreemd, want meestal was er geen reden voor haar om te onthouden waar mijn vader geacht werd te zijn.’
‘Hoe zit het met de agenda van je vader in de weken voorafgaand aan die eerste reis naar Mexico? Heb je in die periode nog iets ongebruikelijks aangetroffen? Is Ron bijvoorbeeld in april langer van de ranch weggebleven dan anders?’
‘Integendeel,’ antwoordde Megan. ‘Mijn oom Ted is twee jaar geleden in april bij ons op bezoek geweest, en mijn vader is aan het eind van de maand acht dagen lang op de ranch gebleven om oude herinneringen op te halen. Het spreekt voor zich dat mijn vader niet vaak zo lang achter elkaar in Wyoming bleef.’
‘Allemachtig, ik wist niet dat je vader ook nog een broer had –’
‘Nee, nee, dat is ook niet zo.’ Snel zette Megan het misverstand recht. ‘Mijn vader was enig kind. Oom Ted is de oudere broer van mijn moeder. Hij is ingenieur en heeft jarenlang in het buitenland gewerkt. Mijn vader en hij zijn dus niet echt heel close met elkaar, maar ze hebben bij elkaar op school gezeten, dus kennen ze elkaar al van jongs af.’
Geen wonder dat Ron had geklaagd dat hij moe was toen hij naar Fairfax was gekomen om de leenovereenkomst te ondertekenen, dacht Adam. Een aantal weken voor die dag moest Ron het nog drukker gehad hebben dan anders met zijn goocheltrucs om zijn twee gezinnen onwetend over elkaar te laten blijven. ‘Als je oom bij jullie logeerde, had je vader zeker geen andere keus dan een aantal dagen in zijn agenda vrij te houden om in Wyoming te kunnen zijn, wat voor ijzers hij in die periode verder ook in het vuur mocht hebben gehad?’
‘Nou en of,’ zei Megan instemmend. ‘Als hij oom Ted had laten zitten, zou iedereen dat heel vreemd en onbeleefd hebben gevonden. En het wordt steeds duidelijker dat mijn vader nooit iets deed wat de argwaan van de mensen om hem heen kon wekken. Het was zo dat zowat iedereen in Thatch op de ranch langskwam toen oom Ted er was. Twee weken lang zaten we nooit aan tafel zonder minstens vijf andere mensen erbij om over de goede oude tijd te praten. En ik kan je vertellen dat sommige verhalen stierlijk vervelend worden als je ze voor de tiende keer moet horen!’
‘Zo te horen lijkt Thatch aardig op Fairfax,’ zei Adam met een glimlach. ‘Tot de recente nieuwbouw aan de westkant kende iedereen elkaar. Hun ouders en grootouders kenden elkaar ook al. Ergens is dat fantastisch, maar aan de andere kant kan het ontzettend irritant zijn. Ik heb heel erg mijn best moeten doen om in elk geval een paar elementen van mijn leven buiten het roddelcircuit te houden.’
‘Precies wat ik van Thatch vind,’ bekende Megan met een spijtig lachje. ‘Afhankelijk van de dag en mijn stemming is die gedwongen intimiteit ofwel geweldig ofwel rampzalig. En dan ben ik meestal nog wel honderdvijftig kilometer uit de buurt! Ik geloof niet dat ik er tegen zou kunnen om altijd het gevoel te hebben in een vissenkom te leven. Maar ja… Terug naar de agenda van mijn vader. Aan het eind van april was hij dus langer op de ranch dan normaal, maar eerder die maand is hij heel vaak de stad uit geweest. Het bezoek van oom Ted zou hem vast niet hebben afgehouden van wat het ook was wat hij in Mexico te zoeken had.’
‘Bovendien kan Ron zijn contact in Mexico in het begin telefonisch hebben gesproken, en dan was het niet nodig de ranch te verlaten. Of het eerste contact kan al in maart zijn gelegd, voordat je oom in Wyoming arriveerde. Dat eerste contact kan voor zover wij weten trouwens wel een jaar daarvoor zijn gelegd. We hebben er geen idee van waar het om ging, dus zijn er nog heel wat ontbrekende factoren met betrekking tot het tijdsbestek.’