Dat leek een plausibele verklaring, hoewel Megan ineenkromp bij de beelden die die mogelijkheid opriep. Ze wilde Harry graag vragen waarom een moordenaar die zo efficiënt was dat hij twee lijken uit een hotelkamer kon krijgen en diep in de Atlantische Oceaan kon laten verdwijnen zonder dat iemand daar iets van merkte, niet slim genoeg was geweest om de enige bloedvlek waardoor hij geïdentificeerd zou kunnen worden even te verwijderen, maar ze vreesde dat die vraag voor haar moeder te confronterend zou zijn.
Terwijl ze nog steeds bij zichzelf te rade ging, rinkelde de telefoon. Ellie keek naar de nummerherkenning, een hoopvol teken dat ze begon de stukjes van haar leven bijeen te vegen. Ze wierp Megan een verwarde blik toe. ‘Adam Fairfax, zo te zien. Zal ik opnemen?’
‘Geef mij maar. Dank je wel.’ Megan besefte dat haar stem ademloos klonk. Dat kwam vast doordat ze zich haastte om de telefoon van haar moeder over te nemen en tegelijk Belle en Bruno moest ontwijken, die kennelijk in de veronderstelling verkeerden dat dit telefoontje voor hen bestemd was.
‘Ja, hallo?’
‘Megan? Hoi. Blij dat ik je meteen te pakken kon krijgen.’
‘Hoi, Adam.’ Een hele zwerm vlinders nestelde zich in haar buik, mogelijk doordat Harry en haar moeder haar allebei aanstaarden alsof ze een buitenaardse levensvorm te woord stond.
‘Hoe was je reis naar huis?’
‘Zonder problemen verlopen, gelukkig. Ik ben net een paar minuten terug op de ranch.’ Ze probeerde ontspannen te glimlachen, echter zonder veel succes, en gebaarde verontschuldigend naar haar moeder en de sheriff voordat ze de hal in liep, op zoek naar enige privacy.
‘Anders zou ik je niet zo snel na je terugkomst hebben gebeld, maar ik wilde je op de hoogte houden,’ zei Adam. ‘Had je al gehoord dat de politie van Miami de uitslag van het DNA-onderzoek heeft? Ze hebben nu een naam bij een van de bloedmonsters uit Rons hotelkamer.’
‘Ja, dat heb ik net gehoord. De sheriff is hier namelijk. Hij vertelde dat de politie heeft kunnen vaststellen dat het bloed van een ex-veroordeelde is, een illegale immigrant genaamd Julio Castellano. Mijn moeder en ik zijn blij met de voortgang die de politie maakt bij het onderzoek naar de moord op mijn vader.’
‘Daar zou Avery ook blij mee zijn, ware het niet dat er een journalist belde – op haar nieuwe en eigenlijk geheime nummer – met de mededeling dat de politie haar ervan verdenkt Castellano te hebben ingehuurd,’ zei Adam mat. ‘Volgens de pers is zij officieel verdachte nummer een. Dat houdt denk ik in dat jouw moeder verdachte nummer twee is.’
Megan wreef over haar voorhoofd. ‘O, nee!’
‘Helaas wel. Avery is een prominente figuur in het openbare leven in Chicago, en ik neem aan dat ze daardoor een dankbaar doelwit voor de media is. Het is natuurlijk des te leuker met modder te gooien naar iemand wiens reputatie altijd smetteloos is geweest.’
‘Hoe heet de journalist die je zus heeft gebeld?’
‘Doug Deerwent van Crime Search. Morgenavond wordt het in primetime uitgezonden.’
Megans moed zonk haar in de schoenen. Het laatste wat haar moeder nu kon gebruiken, was een hernieuwde aanval van de media. ‘Ik wou dat we een manier konden bedenken om een eind te maken aan die speculaties in talkshows, maar volgens mijn broer is het bijna onmogelijk om ze wegens laster aan te klagen.’
‘Dat zeggen onze advocaten ook. Maar Paul is des duivels, en ditmaal is hij niet van plan zich willoos naar de slachtbank te laten voeren. Hij heeft een gewiekste advocaat in de arm genomen die gespecialiseerd is in de omgang met de media. Die zal de talkshows bijwonen en Avery verdedigen. Misschien is het een goed idee dat jullie ook zo’n advocaat voor jullie moeder regelen.’
‘Ik zal het Liam voorstellen. Het lijkt me een goed idee.’ Megan liet zich in de dichtstbijzijnde stoel vallen. ‘Ik dacht nog wel dat mijn moeder overdreef toen ze me waarschuwde dat de verslaggevers een buitenkansje zouden ruiken en haar ervan zouden beschuldigen Castellano zelf te hebben ingehuurd om mijn vader te vermoorden.’
‘Dat was niet overdreven maar realistisch. Ik heb met Miami gebeld en Carlos Jones gesproken –’
‘Carlos Jones, dat is toch de rechercheur die op deze zaak is gezet?’
‘Inderdaad. Jones heeft me ervan verzekerd dat hij noch mijn zus noch jouw moeder ervan verdenkt betrokken te zijn bij de moord op Ron, maar ik weet niet zeker of ik hem kan geloven. Hij klonk gespannen en gegeneerd, en daarom vermoed ik dat hij deze theorie toch bij de media heeft laten vallen om te kijken of dat de zaak misschien in een stroomversnelling kan brengen.’
Megans maag kneep zich alweer misselijkmakend samen. Het was nog maar zo kort geleden dat ze eindelijk van de media afgekomen waren die de ranch na de dood van haar vader hadden overvallen. Het zou voor haar moeder ondraaglijk zijn als het mediacircus na nog geen drie dagen rust opnieuw begon.