Wat de achtertuin betrof, dat was geen steriel betegelde binnenplaats. Integendeel, hij stond vol bloemen, met daarachter een weide waarin een zestal paarden stond te grazen met de loomheid van dieren die het goed hadden. De paarden, vertelde Adam, waren van een plaatselijke manege.
Megan volgde hem over de ouderwetse beschutte veranda naar het gras. De sterke geur van rozen, flox, goudsbloemen en anjers kwam haar bijna tastbaar tegemoet. De weelderige kleurenrijkdom, samen met de variatie in hoogte, maakte de indruk dat de drie bloembedden totaal willekeurig waren ingezaaid, maar na een tijdje besefte Megan dat er heel wat zorg was besteed om juist dat effect te creëren van overvloedige wilde bloemen waarvan de stralende kleuren her en der opdoken.
In elk geval had ze wel gelijk gehad met betrekking tot de moderne buitenkeuken, zag ze heimelijk geamuseerd. Onder een schuin afdak, beschut door latwerk met ranken blauwe klimmende winde, stond de ingebouwde grill van roestvrij staal. Er bevond zich een gootsteen in een aanrecht van glad marmer, en behalve een kleine koelkast waren er ook een ijsmachine en een bakstenen kookplaats.
‘Ik zie dat je hier alles hebt wat een vrijgezel maar nodig heeft om indruk te maken op zijn dates,’ merkte ze op met een gebaar naar de glanzende keukenuitrusting. Onbewust tutoyeerde ze hem nu.
‘Is dat zo?’ Adam trok een wenkbrauw op. ‘Had ik dan maar geweten dat er niet meer voor nodig was dan een buitengrill. Al die verspilde uren van sensitivity trainingen…’
Megan merkte dat ze glimlachte. ‘Ik raad maar wat, hoor, maar ik durf er heel wat om te verwedden dat je nog nooit ook maar in de buurt van een sensitivity training bent geweest.’
‘Dan zou je je geld mooi kwijt zijn.’ Zijn stem bleef koel, maar in zijn ogen sprankelde een lach.
Met of zonder sensitivity training, Megan was er zeker van dat Adam er nooit moeite mee gehad kon hebben de aandacht te trekken van de vrouw die hij wilde. Die middag op de bank was haar woede zo allesoverheersend geweest dat hij alle andere gevoelens had uitgesloten. Nu ze kalmer was, was ze ontzet door de ontdekking hoe sexy ze hem vond. Maar nu iets met een man te krijgen, was zo ongeveer wel het laatste ter wereld wat ze kon gebruiken, en iets met Adam Fairfax te krijgen, zou nog erger zijn dan met welke andere man dan ook.
Omdat ze wat afstand tussen hen tweeën wilde scheppen, zowel fysiek als mentaal, liep ze langs de bloembedden die drie kanten van het kleine gazon omzoomden en bukte om een schitterende lichtroze roos te bewonderen.
‘Ik ben jaloers,’ zei ze terwijl ze de fluweelzachte bloemblaadjes langs de rug van haar hand liet glijden. ‘Ik ben zo gewend aan de kasbloemen bij de skilodge waar ik werk, dat ik was vergeten hoe heerlijk rozen eigenlijk kunnen geuren.’
‘Die struik daar is een hybride van de Chinese theeroos. Wist je trouwens dat lichtgekleurde rozen altijd sterker geuren dan donkerder soorten?’
‘Nee, nooit geweten.’ Ze was echt onder de indruk door dat stukje bloemenkennis.
Adam plukte een takje fresia’s en gaf dat haar. ‘De meeste bloemen zijn net als de rozen. Hoe bleker, hoe sterker de geur. Fresia’s behoren tot de zeldzame uitzonderingen.’
Megan rook aan de felgekleurde fresia. ‘Zo te horen heb je nogal wat verstand van bloemen.’
Hij grinnikte. ‘Mijn docenten op de universiteit zeiden altijd dat ik fantastisch kon bluffen. Wat je net hebt gehoord, is al tien procent van mijn totale kennis van bloemen en planten, moet ik eerlijk bekennen.’
Zijn glimlach was fataal voor haar gemoedsrust, en haar lichaam reageerde er onmiddellijk op. ‘Ik heb nooit de kans gehad veel te tuinieren,’ zei ze, haar blik op een van de paarden gericht omdat dat een veilig alternatief was voor Adams glimlach. ‘Op de ranch hebben we hoogstens vier maanden zonder dat het vriest. Mam vindt het altijd al heel wat als het lukt een paar bloembakken met geraniums in bloei te hebben van begin juni tot aan september.’
Adam plukte een paar verwelkte bloemen. ‘Ik zou al die kleuren wel missen, denk ik, als ik een winter van acht maanden moest doorstaan.’
‘Wyoming is best kleurrijk,’ zei ze verdedigend. ‘We hebben dan wel geen bloemen, maar zelfs in de winter hebben we stralend blauwe luchten, veel zon die de sneeuw doet glinsteren, en duizenden groenblijvende planten in allerlei tinten groen. Waar wij wonen, is het bijna nooit grauw of somber. Je moet maar eens een keer in Jackson Hole komen. Het is er prachtig.’
Megan kon niet geloven dat ze hem daadwerkelijk aanmoedigde om naar Wyoming te komen. De reden dat ze naar de tuin had willen gaan, was om afstand te scheppen. Erg goed was dat niet gelukt, dacht ze spottend.
Adam maakte een beleefde opmerking dat hij hoopte inderdaad ooit naar Wyoming te kunnen gaan, en ze praatten over skiën terwijl ze naar de buitenkeuken gingen en de grill aanstaken. Daarna bleef Megan langs de rand van het gras heen en weer lopen. Het artistieke talent en de passie die ze overal in het ontwerp van de tuin ontdekte, bleven haar verbazen. Die middag op de bank was Adam nogal stijfjes op haar overgekomen, en de overdadige tuin paste niet bij dat beeld.