Megan betwijfelde niet dat haar vaders handtekening echt was en dat hij het geld had ontvangen. ‘Voor zover ik weet, heeft de ranch alleen rekeningen bij de Citizens Investment Bank in Jackson Hole. Mij is werkelijk niets bekend van een rekening bij de First Bank of Casper.’
‘Maar uw vader wel.’ Adams geduld raakte zichtbaar op. ‘Ik ben er trouwens na het overlijden van uw vader achter gekomen dat de rekening een maand na de overboeking is opgeheven.’
‘Ik kan zweren dat er nooit geld van de First Bank of Casper is overgemaakt op een van de rekeningen van de ranch.’
‘Het geld is ook niet rechtstreeks op een andere rekening van de Flying W overgemaakt. Uw vader heeft het hele bedrag van de First Bank of Casper eerst overgeheveld naar een rekening in Bermuda. Wat er daarna mee is gebeurd, daar kan ik niet achter komen. Het kan heel goed rechtstreeks naar uw moeder en de Flying W zijn gegaan.’
‘Dat is niet zo.’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Dat zijn uw woorden. Hoe dan ook, mijn bank heeft alle voorwaarden nageleefd, Miss Raven. Het wordt tijd dat uw familie dat ook doet. Ik wil mijn geld terug.’
Megan boog zich naar hem toe, zijn houding imiterend. Ook haar eigen geduld begon uitgeput te raken. ‘U hebt anders geen overeenkomst gesloten met mijn familie, Mr. Fairfax. Uw bank heeft een deal gesloten met een lid van mijn familie, met Ron Raven, en helaas is hij er niet om zijn verplichtingen na te komen.’
‘Hij is er niet, nee, maar ik betwijfel of hij ooit in zijn leven een verplichting is nagekomen. Nu zitten u en uw familie helaas met de consequenties van Rons daden. Ik vorder de lening terug. Of u betaalt, of u verliest het onderpand – de ranch.’
Die idioot wilde Ellie laten boeten voor het feit dat hij toestemming had gegeven voor die stomme lening. Megan ziedde van woede. ‘Wij kunnen er niets aan doen dat u drie miljoen dollar hebt geïnvesteerd in een bouwproject en dat u niet eens de moeite hebt genomen een en ander te controleren.’ Haar stem steeg een paar decibels boven het niveau van beleefd en waardig uit, maar dat kon haar niets meer schelen. ‘Het enige wat u had hoeven te doen, was een keer naar Thatch gaan. Als u maar één keer de reis had ondernomen, dan had u in een oogopslag kunnen constateren dat er geen hotel op het land van de Flying W werd gebouwd.’
‘U hebt ongetwijfeld gelijk. Ik had naar Wyoming moeten gaan. Ik had een en ander zelf moeten controleren in plaats van Ron op zijn woord te geloven. En dan die foto’s. En niet te vergeten die maandelijkse neprapportages over de voortgang van de bouw. Maar zal ik u eens iets zeggen? Ik had niet verwacht dat mijn zwager zou liegen bij alles wat hij zei of schreef. Ik had niet verwacht dat mijn zwager mijn zus zesentwintig jaar lang zou bedriegen. Ik had ook niet verwacht dat mijn zwager geld van me zou stelen, want ik was stom genoeg om hem te vertrouwen –’
‘Geef mijn moeder dan ook niet de schuld dat u onzorgvuldig met het geld van de bank omging,’ schreeuwde Megan. Het duurde ongeveer een nanoseconde voordat ze besefte dat ze precies de vinger op de zere plek had gelegd bij Adam Fairfax. Natuurlijk! Hij was kwaad op Ron omdat hij hem had bedrogen, maar hij was nog kwader op zichzelf omdat hij zich bij de neus had laten nemen. En het kwaadst was hij omdat het het geld van de bank was dat hij op het spel had gezet, en niet dat van hemzelf.
‘Ik geef uw moeder niet de schuld,’ zei Adam, wiens kaken zichtbaar opeengeklemd zaten. Zijn stem bleef beheerst, maar dat was het enige restje zelfbeheersing dat hij nog bezat. Hij beukte met zijn linkervuist in zijn rechterhand, en het zag ernaar uit dat hij op het punt stond de foto’s en leenovereenkomst op de vloer te vegen. Of zijn vuist door de muur te slaan.
‘U zegt dat u mijn vader de schuld geeft, maar u straft mijn moeder daarvoor.’
‘Dat is zo. Jammer dan.’ Adam schokschouderde. ‘Het leven is hard.’
‘U zou nooit zo wraakzuchtig zijn als u zelf geen schuldig geweten had.’ Megan nam er de tijd niet voor om erbij stil te staan of het wel verstandig zou zijn Adam erop te wijzen welke demonen er aan zijn woede ten grondslag lagen. ‘Dat is het, hè? U geeft uzelf de schuld omdat u die stomme lening hebt afgesloten en omdat u niet voldoende controle hebt uitgeoefend, en omdat u zich helemaal hebt laten inpakken door mijn vaders zwendel. Niet alleen in die korte periode waarin hij de lening aanvroeg en kreeg, maar ook in de twee jaar daarna.’
‘Ik heb de bij banken gebruikelijke procedure gevolgd. Als een bank geld uitleent, vindt geen controle ter plekke plaats. Daar heeft de bank eenvoudigweg niet genoeg tijd voor. Dat wist uw vader, en daarvan heeft hij geprofiteerd –’
‘Maar u verkoos zijn leugens te geloven. U wist heus wel dat zwendel alleen werkt met gewillige slachtoffers. U vergat de eerste regel van het investeren: als een investering te mooi lijkt om waar te zijn, is het dat meestal ook. Nu straft u mijn moeder voor uw eigen hebzucht. En lichtgelovigheid.’