‘Niet huilen, mam. Het komt wel goed. Ik heb me bedacht. Liam en ik zullen heus wel een manier vinden om de ranch te redden.’ Megans arm om haar schouders verschafte Ellie enige troost, maar lang niet genoeg. Wat moest ze in vredesnaam beginnen als ze de ranch niet meer had?
Ze ademde trillerig in en snoot haar neus in een ander servetje. ‘Denk je dat je een manier kunt vinden om de ranch te redden? Dat is een mooi cliché, hoor.’ Ellie vroeg zich af of haar glimlachje er net zo zwakjes en bibberig uitzag als het voelde. ‘Het is jammer, maar Liam kan er niet te paard opuit gaan om de slechteriken neer te schieten. Ik zou niet weten hoe hij de ranch zou kunnen redden.’
‘Nou, hij is een uitstekende advocaat,’ zei Megan. ‘Hij bedenkt wel iets waar wij nou niet aan denken.’
‘Je hebt gelijk. Hij bedenkt vast wel iets.’ Ellie vond het fijn dat Megans hand op die van haar haar warmte bood. Het schonk haar troost, maar tegelijk kon ze de gedachte niet uitbannen dat hoeveel liefde haar kinderen haar ook betoonden, ze niets konden doen aan de gevolgen van Rons daden – en haar eigen fatale laksheid. Het was te laat om alles nog in orde te brengen. De afgelopen zesentwintig jaar was ze in haar huwelijk ziende blind geweest. Dan zou ze nu niet verbaasd moeten zijn dat ze, rondstommelend in de duisternis, was gestruikeld en dat ze alles kwijt dreigde te raken wat haar dierbaar was.
Hoofdstuk 8
Boven de snelweg van de luchthaven van Atlanta naar het stadje Fairfax trilde de lucht van de hitte. Ook in Megans huurwagen was het heet, al stond de airconditioning op het maximum. Ze streek een haarlok uit haar ogen en verschoof haar billen in een vruchteloze poging te verhinderen dat haar benen aan het vinyl plakten. Ze mocht haar aandacht niet laten afleiden, niet op een weg als deze.
Hier in Atlanta woonden drie keer zoveel mensen als in de hele staat Wyoming, en het kwam Megan voor dat het grootste deel van die inwoners zich op dat moment uitgerekend op hetzelfde stuk snelweg bevonden als zij. Het verkeer reed beurtelings sneller dan de maximum toegestane snelheid en dan weer kruipend als een slak door wolken uitlaatgas, in een geheim ritme dat alle plaatselijke chauffeurs schenen te kennen maar dat voor haar een compleet mysterie was.
Ondanks de hitte, de uitlaatgassen en het intimiderende verkeer zag het er niet alleen maar slecht uit. Megan vond het al bijna een wonder dat ze er na het verlaten van de luchthaven in was geslaagd de weg op de I-75 te vinden zonder ook maar een keer noordwaarts te rijden in plaats van zuidwaarts, of naar het oosten in plaats van naar het westen. Een rit van vijftien tot dertig kilometer in de verkeerde richting was meestal de minimumprijs die ze moest betalen als ze in een andere staat dan Wyoming achter het stuur van een huurwagen plaatsnam.
Het was al een lange dag geweest, en haar reisdoel doemde dreigend voor haar op. Het risico van een mislukking drukte zwaar op haar. Ze was om zes uur die ochtend in Jackson Hole in het vliegtuig gestapt, maar door de twee uur tijdsverschil was het al na enen geweest voordat ze landde. Hoewel ze geen bagage had hoeven inchecken, was het al bijna twee uur toen ze haar huurwagen had opgehaald. Omdat ze in Fairfax moest zijn voordat de bank om halfvijf sloot, kon ze zich gewoonweg niet veroorloven een blunder te maken en te verdwalen.
Tijdens de lange uren van de vlucht had ze in elk geval ruimschoots de tijd gekregen te beslissen hoe ze Adam Fairfax het beste kon benaderen. Een rechtstreeks verzoek aan de boeman in eigen persoon leek haar op dit punt nog de enige kans om de Flying W te redden. Zelfs Liam had gemeend dat de situatie zo hopeloos was dat ze niets te verliezen hadden als ze het met een persoonlijke benadering probeerden.
Na een week niet gewerkt te hebben had haar broer het erg druk gehad met zijn cliënten, maar hij had toch nog met Cody Holman gebrainstormd over de wettelijke middelen die hun nog ter beschikking stonden om hun moeder te helpen de ranch te redden.
Helaas liet de leenovereenkomst die hun vader twee jaar geleden bij de First Bank of Fairfax had getekend, aan duidelijkheid niets te wensen over. Wat nog erger was, was dat er specifieke bepalingen in stonden met betrekking tot Rons overlijden en de consequenties van te late betalingen. Hoe ijverig Liam ook probeerde namens Ellie verzachtende omstandigheden aan te voeren, de moeilijk verteerbare waarheid was dat ze al in gebreke waren met de betaling van de rente. Daardoor had Adam Fairfax het volste recht om de terugbetaling van de volle drie miljoen dollar te vorderen. Als Ellie niet met dat bedrag op de proppen kon komen, had de bank het recht beslag te leggen op de ranch.
Het had Megans hart gebroken te zien hoe hun moeder gelaten deed alsof het goed met haar ging, ook al zou ze gedwongen worden in een klein flatje in Cheyenne of Casper te wonen. Nadat Megan vierentwintig uur lang had moeten aanzien dat Ellie aan de buitenkant glimlachte en vanbinnen kapotging, was ze tot alles bereid geweest – zelfs tot het inslikken van haar trots om Adam Fairfax om genade te smeken, als dat nodig was om te voorkomen dat haar moeder de Flying W kwijtraakte.