‘Hij klaagt ons niet aan. Hij was op verboden terrein, en dat wist hij maar al te goed. Waarom zou hij zich anders in een bestelwagen verborgen hebben?’ vroeg Liam logisch.
‘Hij zei dat we geen recht meer hebben op privacy. Wat vind jij daarvan?’
‘Onschuldige mensen verliezen hun recht op privacy niet doordat een familielid is vermoord, en ook niet doordat hij bigamie pleegde. Als jij en ik de bigamisten zouden zijn, was het een ander verhaal.’ Liam wees naar de envelop dat Megan nog steeds in haar handen hield. ‘Wat doen we daarmee? Ik zag dat het aan mam geadresseerd is.’
‘Dan moeten we het haar geven, lijkt me. Misschien is het iets belangrijks.’
‘Dat zou kunnen.’ Liam zweeg even en vroeg toen: ‘Heb je gezien wie de afzender is?’
Megan keek op de envelop. ‘De directie van de First Bank of Fairfax. Ergens in Georgia, aan de postcode te zien.’ Ze zuchtte. ‘Dat zal wel weer een offerte zijn om mam geld te lenen voor de ranch of zoiets. Deze week heeft ze al heel wat van zulke offertes gekregen. Of nee… O, mijn hemel…’ Ze zweeg en keek weer naar het pakje. ‘Fairfax. De First Bank of Fairfax.’
‘Ja,’ zei Liam. ‘Dat kan geen toeval zijn, denk je wel?’
Megan snakte naar adem. ‘Je denkt dat dit afkomstig is van iemand die verband houdt met Avery en Kate Fairfax.’ Dat was een conclusie, geen vraag.
‘Ik ben bang van wel. Ik heb al verteld dat paps zakenpartner, Paul Fairfax, de broer van Avery is. Maar ze heeft nog een broer. Die heet Adam, en hij is directeur van een kleine bank in het stadje Fairfax, zo’n vijfenveertig kilometer van Atlanta vandaan. Hoeveel durf je erom te verwedden dat dit van die Adam komt?’
Megans maag, die zich toch al niet meer op de gewone plaats leek te bevinden, zat nu bijna in haar keel. ‘Als je gelijk hebt, kan het haast niet anders, of deze brief houdt ook slecht nieuws in.’
‘Zou je denken?’ Liams stem droop van sarcasme, en hij zuchtte diep. ‘Maar ja, goed nieuws of slecht nieuws, we zullen het toch aan mam moeten geven. Ze heeft ons geen toestemming gegeven om haar post te openen.’
‘Ze ligt vast nog te slapen. Ze was uitgeput toen we uit de kerk kwamen.’ Vol afkeer staarde Megan naar de expresse-envelop.
‘We zullen eens kijken.’ Liam ging Megan voor naar binnen, de gang door, naar de grote slaapkamer. Daar bleven ze even staan luisteren tot ze geluiden hoorden die onmiskenbaar bewezen dat hun moeder niet meer in bed lag.
Megan klopte op de deur. ‘Mam, er is een expresse-envelop voor je gekomen. Liam en ik denken dat je die maar beter meteen kunt lezen.’
‘Een momentje, graag.’ Na een paar schuifelende geluiden stak Ellie haar hoofd om de deur. Ze was gehuld in een badjas. ‘Ik wilde net gaan douchen. Zeiden jullie dat er post voor me is?’
‘Alsjeblieft.’ Megan gaf het haar.
‘O, een brief.’ Ietwat afwezig wendde Ellie zich af. ‘Leg maar op het tafeltje in de eetkamer. Dan kijk ik er straks even naar.’
‘Mam, het lijkt ons beter dat je de brief nu meteen leest.’
Ellie fronste haar wenkbrauwen. Toen haalde ze haar schouders op en nam ze de envelop aan. Ze scheurde hem open en haalde er een brief uit waaraan een bijlage van vier of vijf velletjes was gehecht. Ze las de brief haastig, maar uit haar blik bleek geen belangstelling of bezorgdheid. Toen ze gereed was, gaf ze alles terug aan Megan.
‘Dat gaat erover dat je vader kennelijk geld schuldig is aan een bank in Georgia,’ zei ze zonder ook maar naar de bijlage te kijken.
‘Mam, die brief komt van de First Bank of Fairfax.’ Megan voelde zich verplicht haar moeder op dat onwelkome feit te wijzen.
Even flikkerde er iets in Ellies ogen wat erop wees dat ze begreep wat dat inhield. ‘Ja, dat zag ik. Wil jij het misschien even afhandelen? Het is natuurlijk een belachelijke eis. Zeg maar tegen Cody dat we niet van plan zijn ons te laten beetnemen door zo’n overduidelijk verzinsel. Sorry, maar ik moet opschieten. Ik wil onder de douche.’ Met een ferme klik sloot ze de deur van haar slaapkamer.
Gefrustreerd staarde Megan naar de dichte deur. ‘Nou, dat schoot lekker op, maar niet heus. Hoeveel geld is onze vader volgens de bank schuldig?’
Liam keek snel in de brief. ‘Wat dacht je van drie miljoen dollar,’ antwoordde hij toen ontmoedigd.
Megan voelde dat haar ogen zowat uit hun kassen puilden. ‘Drie miljoen dollar?’
‘Ja, en Adam Fairfax wil ons hiermee officieel meedelen dat de bank de lening terugvordert. Voor zover ik het zo snel kan zien, hebben ze het recht ons te dwingen de Flying W ranch bij opbod te laten verkopen indien de schuld niet volledig wordt terugbetaald – binnen dertig werkdagen.’