Megan sperde haar ogen wijd open. Gechoqueerd vroeg ze: ‘De vrouw in de hotelkamer van mijn vader was jouw nicht?’
Julio knikte. ‘Ja, ze was mijn nicht. En tevens ooit de verloofde van jouw oom, Ted Horn. Maar ze was een slimme vrouw, en haar verliefdheid ging voorbij nadat ze bij hem in huis was getrokken en hem beter leerde kennen. Ted Horn bleek snel jaloers te worden. Hij zag dat zijn verloofde zich aangetrokken voelde tot Ron Raven en beschuldigde je vader ervan dat hij Consuela van hem af wilde pakken.’
‘Was dat zo?’ vroeg Megan. ‘Waren Consuela en mijn vader minnaars?’
‘Daarop kan ik geen antwoord geven,’ zei Julio. Hij stak zijn hand omhoog om Megans onvermijdelijke vervolgvraag tegen te houden. ‘Nee, Miss Megan, daar moeten we het bij laten. Ik kan die vraag niet beantwoorden, deels omdat we het de komende minuten druk zullen hebben met het bespreken van andere, belangrijkere dingen.’
‘Ik kan niets bedenken wat ik belangrijker vind dan de hele gang van zaken rond het overlijden van mijn vader,’ zei Megan volhardend. ‘Zoals jij het zegt, klinkt het alsof Ted Horn mijn vader en Consuela heeft laten ombrengen, gewoon uit ergernis omdat Consuela de voorkeur gaf aan mijn vader.’
‘Je gebruikt de verkeerde woorden,’ zei Julio. ‘Voor Ted Horn was er niets gewoons aan het feit dat Consuela niet meer van hem hield maar wel verliefd werd op Ron Raven. Uit wat ik heb gehoord, begrijp ik dat hij al zijn hele leven heeft moeten meemaken dat Ron slaagde waar hijzelf faalde. Dat begon al op de middelbare school waar Ron de aanvoerder van het voetbalteam was en Ted nog niet eens bij de fanfare mocht. Terwijl Ted studeerde, raakte zijn vader zo in de schulden, dat hij hun land aan Ron moest verkopen. Zo verloor hij de ranch die al vier generaties lang in de familie Horn geweest was. Ron had zijn eerste miljoen al bij elkaar toen hij veertig was, terwijl Ted in allerlei vreselijke oorden in Zuid-Amerika moest verblijven en zijn salaris net zo snel uitgaf als hij het verdiende, drie keer trouwde en geen kinderen kreeg. Dan is het geen wonder, vind je ook niet, dat Ted toen hij erachter kwam dat je vader bigamie pleegde, zwaar in verleiding kwam om zich aan een partijtje chantage over te geven?’
‘Neem me niet kwalijk, maar ik kan geen medelijden opbrengen voor mijn oom,’ zei Megan giftig. ‘Ondanks alle gebreken van mijn vader, en hoeveel Ted ook van Consuela mocht hebben gehouden, dat levert nog geen enkele rechtvaardiging om haar en mijn vader te laten vermoorden.’
‘Dat is zo,’ zei Julio. ‘En het kwam ook heus niet alleen uit jaloezie voort dat Ted zo’n moorddadige oplossing voor zijn problemen bedacht. Je vader was een sluwe zakenman. Bovendien stonden Consuela en hij elkaar zo na, dat ze hem deelgenoot heeft gemaakt van haar eigen verdenkingen. Zelf had Ron ook wel enig inzicht in het mijnwezen, en Consuela had een en ander gemerkt toen ze bij Ted in huis woonde. Zo concludeerde Ron al snel dat zijn zwager platina het land uit smokkelde met behulp van Eric en Navigación Águila.’
‘We dachten al dat Eric iets met smokkel te maken had,’ zei Megan. Ze wisselde een blik met Adam. ‘Hij deed veel te veel moeite om ons uit de buurt van Las Criandas te houden.’
‘Inderdaad. Eric had een slimme manier bedacht om het platina te verbergen. In het volle zicht, in feite. Weten jullie nog dat tafeltje tussen de twee stoelen in het vliegtuig? Onder het plexiglas van het tafelblad zaten vier decoratieve metalen inlegstukken. Op de vluchten naar Las Criandas toe zijn die inlegstukken van roestvrij staal, en vanuit Las Criandas zijn ze van platina. De Mexicaanse douane controleert Erics vliegtuig maar zelden. Als ze dat doen, zoeken ze met honden naar drugs. Ze hebben geen metaalexperts om te kunnen constateren dat het roestvrij staal in werkelijkheid platina is. Het zit goed in elkaar, en op die manier kan Eric per vlucht wel een paar kilo platina meenemen.’
Adam rekende het snel uit. ‘Dat betekent dat hij per vlucht zo’n zestigduizend dollar smokkelt.’
‘Tja, Eric krijgt maar vijftienduizend of daaromtrent, maar hij heeft minstens een keer per maand passagiers voor Las Criandas. Dat is dus behoorlijk winstgevend voor iedereen. Zelfs als je alle betalingen aan mijnwerkers en de belasting van Belize meerekent, krijgt Ted nog steeds een extra inkomen van bijna een half miljoen per jaar. Toen je vader dreigde Rafael Williamson precies te laten weten hoe hij was opgelicht tenzij Ted meteen ophield met smokkelen en Ron zijn drie miljoen dollar aan investeringsgeld teruggaf, vormde hij een bedreiging voor de financiële voorzieningen voor heel wat mensen. Zijn dreigement was trouwens ernstig. Rafe Williamson is net als alle andere mensen met zoveel geld, hij wordt niet graag bedrogen. Hij zou geen genade voor Ted hebben gekend. Je oom kon rekenen op een flinke tijd achter de tralies, en dat wist hij. Dat gold ook voor de andere betrokkenen.’