‘De politie heeft niets voetstoots aangenomen, miss. Elke portefeuille bevatte een andere set gezinsfoto’s en creditcards. De politie van Miami heeft gewoon de normale procedure gevolgd. Op de rijbewijzen in de portefeuilles bleken verschillende adressen te staan, een in Wyoming en een hier in Chicago. Om die reden heeft de rechercheur die de leiding heeft over het onderzoek contact opgenomen met de ordehandhavers in beide districten teneinde na te gaan of Mr. Raven zowel in Stark County als in Chicago familie had. Aanvankelijk was het niet meer dan een routinematige procedure, er zijn wel meer gezagsgetrouwe burgers met meer dan één adres. Toen het verzoek ons bereikte, hebben we de informatie ingevoerd in onze computer, en we konden Miami melden dat volgens onze gegevens Mr. Raven hier in Chicago woonde met zijn echtgenote, Avery Fairfax Raven. Het punt is dat Wyoming met gelijkluidende informatie kwam, maar dan met een andere echtgenote.’
‘Mijn vader heeft een ranch in Wyoming.’ Kate negeerde Franks opmerking over de tweede echtgenote. ‘Die is al lang in de familie, al sinds mijn over-overgrootvader die kocht. Tegenwoordig wordt de ranch geleid door een uitstekende beheerder –’
‘Bent u daar wel eens geweest?’
‘Natuurlijk. Ik ben daar twee of drie keer in de zomer geweest toen ik nog klein was.’
Frank vroeg zich af hoe Ron Raven die bezoekjes had kunnen organiseren. Het moest heel wat goocheltoeren gevergd hebben om te voorkomen dat iemand iets over de andere vrouw en kinderen zou zeggen. Maar ja, het ging hem nog steeds niets aan hoe Ron Raven bij zijn zwendelarij te werk gegaan was. Hij moest er alleen voor zorgen dat Kate de waarheid omtrent haar vader accepteerde.
‘En recentelijk, miss? Bent u na uw jeugd nog op de ranch geweest? En uw moeder? Is zij er misschien onlangs nog geweest?’
‘Geen van ons is de laatste tien jaar nog in Wyoming geweest.’ Nadat Kate dat had toegegeven, verviel ze in een gespannen stilzwijgen.
Zoiets had Frank al verwacht. ‘Vond u dat eigenlijk niet vreemd?’
‘Mijn moeder is geen type voor op de ranch. Ze houdt niet van het platteland.’
Frank stond op het punt op te merken dat de voorkeur van haar moeder losstond van het feit dat de dóchter van Ron Raven ook zo lang niet meer op de ranch was geweest, die per slot van rekening al drie generaties lang in de familie was.
Kate sprak echter snel verder. ‘Zo vreemd vind ik het trouwens niet dat mijn vader twee verschillende identiteitsbewijzen had. Wellicht was het voor hem handiger zijn rekeningen van de ranch gescheiden te houden van zijn overige uitgaven –’
‘Miss Raven, het is niet zo dat uw vader er eenvoudig twee verschillende creditcards, rijbewijzen en gezinsfoto’s op na hield,’ onderbrak Frank haar. ‘Hij had daadwerkelijk twee verschillende gezinnen. De ranch wordt trouwens niet door een beheerder geleid maar door de echtgenote van uw vader. Zijn wettige echtgenote.’
‘Zijn wettige echtgenote?’ Kates stem brak. ‘Hoe bedoelt u?’
Franks gezicht vertrok zich. ‘Kijk maar naar de huwelijksakte, miss. Uw vader is vijftien jaar eerder met Eleanor Horn getrouwd dan met uw moeder.’
Weer keek Kate naar de huwelijksakte, en alle kleur week nu uit haar gezicht. ‘Dan moeten ze gescheiden zijn.’
‘Dat denk ik niet, miss. De commissaris van ons district kreeg vlak voordat ik naar u toe kwam, bericht van de sheriff van Stark County. Het bleek dat de sheriff daar Ron Raven persoonlijk kent. Hij is zelfs een oude vriend van de familie, en het betekende voor hem net zo’n schok om te horen van het bestaan van u en uw moeder als het voor u betekent om te moeten vernemen dat hij ook nog een vrouw en kinderen in Wyoming heeft. De sheriff heeft ons persoonlijk meegedeeld dat uw vader al zesendertig jaar met ene Eleanor Horn getrouwd is. De sheriff was aanwezig bij hun huwelijksvoltrekking in de kerk van Thatch met minstens honderd andere gasten, en er is nooit sprake geweest van een scheiding. Iedereen in Wyoming weet niet beter, of Ron Raven woonde op de Flying W ranch met zijn vrouw Eleanor, en de enige reden dat hij vaak naar Chicago ging, was vanwege zijn onderneming, Raven Enterprises.’
‘Als dat klopt… Als u gelijk hebt… dan is mijn moeder niet meer dan de… de maîtresse van mijn vader.’
Frank was verbaasd door het gebruik van die ouderwetse term. Maar misschien was het in het exclusieve wereldje waarin de vrouwen verkeerden niet zo’n achterhaald concept. ‘Ik vrees dat dat inderdaad het geval is,’ zei hij. ‘Ik adviseer u dan ook om een advocaat in de arm te nemen om na te gaan wat uw wettelijke rechten zijn. Als uw moeder te goeder trouw was en echt meende getrouwd te zijn, dan heeft ze misschien zekere rechten op een deel van Mr. Ravens nalatenschap. Maar ik heb daar geen verstand van, dus kan ik daar geen uitspraken over doen.’