Hun chauffeur straalde, alsof hij persoonlijk voor dat indrukwekkende geheel verantwoordelijk was. ‘De ertsader is heel rijk.’
Hij werd in de rede gevallen door gekraak uit de radio die op zijn dashboard zat. Na een kort gesprek in de Mayataal van die streek wendde hij zich weer tot zijn passagiers om het bericht dat hij zojuist had ontvangen, door te geven.
‘Mr. Ted Horn is van uw komst op de hoogte gesteld, en hij wacht op u. Ik zal u naar zijn kantoor brengen.’ De chauffeur liet de auto keren, wat hij met zo’n overgave deed, dat zelfs de moedigste chauffeur van Mexico City er jaloers op zou zijn geweest. Toen drukte hij het gaspedaal in en racete de laatste paar honderd meter naar de brede trailer die, zoals een bordje aangaf, het hoofdkantoor was van het management.
Ted Horn had hen al zien naderen. Hij deed de deur open en sprong het trapje af. Hij was klein van stuk, net als zijn zus, en net als zijn zus en Megan had hij dik krullend haar. In tegenstelling tot Ellie was hij echter fors van bouw, een vent als een kleerkast. De ontwikkelde spieren van zijn bovenarmen waren goed te zien doordat hij een shirt met korte mouwen droeg.
‘Megan, schatje!’ Hij begroette haar met een omhelzing. ‘Ik kon mijn oren niet geloven toen Liam zei dat je bij me op bezoek zou komen! Maar het is goed je te zien. Je ziet er goed uit. Heel goed.’
‘Jij ook.’ Megan maakte zich niet los uit de omhelzing van haar oom, maar ze reageerde er verder ook niet op. ‘Oom Ted, dit is een vriend van me, Adam Fairfax.’
‘Fairfax?’ Haar oom herkende de naam duidelijk meteen en deed geen poging zijn verbazing te verbergen. ‘Liam zei wel dat Megan een vriend meenam, maar hij noemde geen naam. Ben jij… Ben jij toevallig familie van Avery Fairfax?’
‘Ik ben Avery’s jongste broer, ja.’ Met zijn armen over elkaar geslagen stond Adam tegen de jeep geleund, zonder zijn aanwezigheid nader te verklaren.
Ted leek niet goed te weten wat hij nog meer kon zeggen. ‘En, wat vind je ervan, van onze onderneming hier?’ vroeg hij uiteindelijk.
‘We hebben nog niet zoveel van de mijn kunnen zien toen we hierheen kwamen,’ antwoordde Adam, ‘maar zo te zien wordt het geheel grootscheeps aangepakt.’
‘Als jullie willen, geef ik jullie morgenochtend een rondleiding.’ Ted straalde. Hij leek net zo trots op de onderneming als zijn chauffeur even tevoren. ‘Het is nog niet zover dat we alle ertslagen kunnen benutten, maar de exploitatie wordt met de week efficiënter.’
Hij knikte naar Eric, die in de jeep was blijven zitten. ‘Wil je vannacht hier blijven, Eric? Want dan zal ik het gastenverblijf bellen om te laten weten dat je komt.’
‘Bedankt voor het aanbod,’ antwoordde Eric. ‘Dat neem ik graag aan. Megan en Adam moeten morgennacht in Mexico City terug zijn, dus is het voor mij niet de moeite waard heen en weer te vliegen, met het oog op de hoge brandstofkosten van tegenwoordig.’
‘Prima. Ik zal het de beheerder laten weten.’ Ted wendde zich weer tot Megan, en hij moest grinniken toen hij zag dat ze haar voorhoofd met een zakdoekje afwiste. ‘Ik zie dat je last hebt van de middaghitte. Dat ben je niet gewend, hè? Tegen de avond koelt het wel wat af, maar rond deze tijd van de middag is het gegarandeerd tweeëndertig graden.’
‘Tweeëndertig maar?’ Megan gaf haar pogingen om te voorkomen dat het zweet in haar ogen droop, op. ‘Ik zou gezworen hebben dat het minstens achtendertig graden was.’
‘Zou ook kunnen,’ zei haar oom. ‘Weet je, ik voel de hitte bijna niet meer. Het is al dertig jaar geleden dat ik in Wyoming woonde, en ik heb me goed aangepast. Mijn bloed is vast dunner geworden of zoiets. Hoe dan ook, mijn jeep staat onder de carport daar.’ Ted wees naar een overkapping naast de trailer. ‘Ik neem jullie mee naar mijn huis, dan kunnen jullie in het zwembad afkoelen.’
‘Zwemmen… Dat klinkt hemels. Graag, dank je.’ Megan voelde zich alsof ze in een ander universum was beland. In plaats van dat haar oom zijn afkeuring liet blijken dat ze ondanks de telefonische waarschuwing toch was gekomen, scheen hij blij te zijn dat ze had besloten bij hem op bezoek te gaan.
‘Spring maar in de jeep. Hij zit niet op slot. De boel wordt hier uitstekend bewaakt.’ Ted gaf Adam een vriendschappelijke stomp tegen zijn schouder. ‘Ik moet Marisella nog even laten weten dat ik de rest van de dag wegblijf. Zodra jullie genoeg zijn afgekoeld in het zwembad, zal ik een paar hamburgers op de barbecue gooien. Wat maïs erbij, en we hebben een gezellig ouderwets Amerikaans maal.’ Ted nam de treden terug naar de deur van zijn trailer met twee tegelijk en stak zijn hoofd om het hoekje van de deur.