Toen Megan hun plannen op die manier hoorde uitdrukken, vroeg ze zich af hoe gek ze vanochtend eigenlijk geweest moest zijn om te overwegen in haar eentje naar Las Criandas te vliegen. ‘Misschien moeten we ons toch bedenken,’ zei ze. ‘Misschien zou het verstandiger zijn de rest van dit onderzoek over te laten aan de politie van Miami.’
‘Dat stelde je gisteravond ook al voor.’
‘Maar nu meen ik het.’
‘We kunnen van alles doen om onze veiligheid te waarborgen. Ik heb al een briefje voor de hotelmanager achtergelaten waarin staat dat Eric Connolly, eerste piloot bij Navigación Águila, ons naar Las Criandas zal vliegen, en dat de manager de politie moet waarschuwen als we niet binnen achtenveertig uur terug zijn.’
‘Hierover hebben we het gisteravond onder het eten ook al gehad,’ bracht Megan hem in herinnering. ‘Het lijkt jou veel meer gerust te stellen dan dat het mij geruststelt dat Eric het risico loopt gearresteerd te worden als hij ons uit zijn vliegtuig gooit. Ik blijf maar denken aan dat afgelegen plaatsje, waar ongetwijfeld iedere veiligheidsman en iedere ambtenaar op de loonlijst van de mijneigenaren staat. Dat geeft heel wat ruimte voor een zogenaamd tragisch ongeval.’
‘Wat was jij dan van plan?’ vroeg Adam. ‘Als het voor ons tweeën te gevaarlijk is om naar Las Criandas te vliegen, waarom zou het dan voor jou minder gevaarlijk zijn daar in je eentje heen te gaan?’
‘Ik was van plan mijn broer Liam op het vliegveld te bellen, zowel om hem te laten weten waar ik was als om hem te vragen contact op te nemen met oom Ted en Eric Connolly. Als de mensen in Las Criandas eenmaal weten dat iedereen van mijn familie op de hoogte is van mijn vaders investering in de platinamijn, dan heeft het geen zin meer mij tot zwijgen te brengen. Als ik zou verdwijnen, zou dat juist meer onwelkome aandacht op de mijn vestigen. Wat de vermiste drie miljoen dollar betreft, nam ik aan dat het vast zou helpen dat Liam een aantal jaren lang advocaat is. Hij zou met behulp van zijn intimiderende advocatenjargon Eric en oom Ted ervan hebben kunnen overtuigen dat ze maar beter met ons konden samenwerken.’ Ze haalde haar schouders op. ‘Ik weet niet of we daardoor ook maar een cent van die drie miljoen terug zullen zien, maar niet geschoten is altijd mis.’
‘Dat is een betere garantie voor onze veiligheid dan mijn briefje voor de hotelmanager,’ erkende Adam. ‘Wil je je broer nu nog steeds bellen?’
Megan zond een ironische blik zijn kant uit. ‘Ik ging ervan uit dat je me zou verbieden ook maar in de buurt van een telefoon te komen omdat je me er vast van zou verdenken dat mijn broer en ik een geheime code hebben bedacht om jou vakkundig van je drie miljoen dollar af te helpen.’
‘Ik geef geen snars om die drie miljoen,’ beet Adam haar toe.
‘Dan heb je me flink voor de gek kunnen houden. De afgelopen dagen vertoonde je aardig wat gelijkenis met een man die compleet wordt geobsedeerd door zijn vermiste miljoenen.’
De limo kwam voor het kantoor van Navigación Águila tot stilstand, en Adam ging zich te buiten aan een serie verwensingen voordat hij zich in rap Spaans tot de chauffeur wendde. Megan begreep dat hij de man verzocht een paar minuten te wachten en de airconditioning aan te laten.
Even was het griezelig stil in de limo, op het gezoem van de motor na. ‘Zou je mij willen vertellen waarom we hier in de auto blijven zitten duimendraaien?’ vroeg Megan uiteindelijk.
Adam keek haar aan. Zijn blik was nog steeds gesloten, maar zijn stem klonk niet meer zo scherp. ‘Mijn reactie vanochtend was overdreven,’ zei hij abrupt. ‘Dit is de tweede keer al dat ik me bij jou moet verontschuldigen omdat ik te ver ging. Het zal je misschien verbazen, maar dat is niet gebruikelijk voor mij.’
Ze bestudeerde hem met een beschouwende blik. ‘Het spijt je dat je je kalmte verloor maar je vertrouwt me nog steeds niet.’
Adam deed zijn ogen even dicht. Toen hij ze even later weer opende, weerspiegelden ze het vlakke eindeloze grijs van een meer in de winter. ‘Ik weet zelf niet of ik je vertrouw of niet. In elk geval vertrouw ik mezelf niet.’
‘Ik ben niet zo goed in cryptische omschrijvingen, Adam. Wat bedoel je daarmee?’
Hij pakte zijn portefeuille en zocht naar peso’s om de chauffeur een fooi te geven, een goed excuus om haar blik te kunnen vermijden. ‘Ik vind je ongelooflijk aantrekkelijk.’ Het lukte hem het compliment te geven zonder dat zijn stem ook maar van toonhoogte veranderde. ‘Als ik bij jou ben, kan ik er bijna alleen maar aan denken hoe graag ik met jou naar bed wil.’
‘Dat is niets nieuws. Ik dacht dat dat voor alle mannen gold,’ merkte ze sarcastisch op.
Als reactie trok hij een gezicht. ‘Bij jou is het heel wat meer dan standaard mannelijk verlangen. In feite is alles aan onze relatie… meer. Meer aantrekkingskracht, meer seksuele hartstocht, meer plezier, meer twijfels. En niet te vergeten een ton meer bagage uit het verleden.’