Adams wenkbrauwen gingen naar elkaar toe en vormden een ongelovige streep. ‘Dus Ron is volgens jou naar mij gekomen omdat het voor hem te lastig was Paul te bedriegen? Daarom ging hij maar naar zijn andere veronderstelde zwager? Waarom zou hij dat in vredesnaam zo doen?’
Megan glimlachte flauwtjes. ‘Waarom beroven bankrovers banken? Omdat daar het geld is. Mijn vader kwam bij jou omdat je een bankier bent die aan fondsen kon komen, en omdat hij iemand moest hebben die niet al te nieuwsgierig was naar de Flying W. Hij nam een risico, ja, maar jij stond niet zo dicht bij hem als Paul. Jij komt maar zelden in Chicago en nooit in Wyoming, en we hebben het hier over mijn vader – een man die gek was op risico’s.’
Heel even voelde ze ondanks alles een steek van medeleven met Adam. Een oude zegswijze luidde dat je een eerlijk man niet kon bedriegen. Daar was Megan het niet mee eens. Ze had juist de indruk dat het heel gemakkelijk was een eerlijk man die jou vertrouwde, te bedriegen. ‘Je had mijn vader al vijfentwintig jaar lang horen praten over het huis van zijn familie in Wyoming. Dat maakte het voor hem gemakkelijk om je daarmee te bezwendelen. Hij heeft een kuil gegraven waar je gegarandeerd in moest vallen. Mijn vader kende je goed genoeg om te weten wat je zwakke punten waren, en daar heeft hij misbruik van gemaakt.’
Ze zag dat Adams gezicht vertrok voordat hij zich afwendde. Of hij haar geloofde of niet, ze had in elk geval met haar scherpe analyse een blootliggende zenuw geraakt, vooral doordat die suggereerde dat hij gemakkelijker te bedriegen was dan zijn oudere broer. Ze kwam sterk in verleiding om hem met een goedkope opmerking terug te betalen voor de vreselijke beschuldigingen die hij haar naar het hoofd had geslingerd, maar ze klampte zich vast aan de paar flarden integriteit die ze nog bezat en gaf geen commentaar toen hij van onderwerp veranderde.
‘Als Ron inderdaad naar Belize is gevlogen om je oom in Las Criandas te ontmoeten, dan zou het niet logisch zijn dat hij eerst naar Belmopan ging.’ De sarcastische klank was tijdelijk uit zijn stem geweken. In plaats daarvan klonk er nu verwarring in zijn stem door. ‘Met de vlucht vanuit Mexico City zou hij over het stadje vliegen, en dan had hij urenlang over slecht begaanbare weggetjes terug moeten rijden om in Las Criandas aan te komen. Waarom zou hij in vredesnaam een hele dag aan zo’n onnodige reis verspillen?’
‘Het zou kunnen dat mijn vader en oom Ted hadden afgesproken elkaar in Belmopan te ontmoeten, maar ik denk niet dat het zo is gegaan. Mijn vader was een investeerder die altijd boven op zijn lopende projecten zat. Als hij drie miljoen had geïnvesteerd in het succes van de platinamijn in Las Criandas, dan kun je er donder op zeggen dat hij zo vaak mogelijk ter plekke ging inspecteren of alles naar wens verliep.’
‘Waarom beweert Eric dan dat hij Ron naar Belmopan heeft gevlogen? Wat zou hij met die leugen hopen te bereiken?’
Megan haalde haar schouders op. ‘Eric moest iets zeggen om ons tevreden te stellen. Toen hij eenmaal wist dat jij Esmeralda’s Spaanse woordenvloed had verstaan, had hij geen andere keus dan een bepaalde bestemming in Belize te noemen. Hij koos Belmopan wellicht omdat dat de hoofdstad is, een logische plaats waar mijn vader voor zaken naar toe had kunnen gaan. Waarschijnlijk hoopte hij dat we een paar dagen zouden verspillen met het ondervragen van allerlei mensen in Belmopan, van wie niemand ooit van Ron Raven gehoord zou hebben. Dan zou het spoor voor ons daar zijn doodgelopen. We zouden naar Mexico City zijn teruggevlogen, en niets zou Eric meer met Las Criandas hebben verbonden. Helaas was Eric niet op de hoogte van het bestaan van mijn oom. Of misschien wist hij wel dat Ted Horn mijn oom is, maar had hij er geen idee van dat mijn oom bij ons in Wyoming op bezoek was geweest en dat hij ons met zijn verhalen over zijn werk placht te amuseren.’
Adam knikte zowaar bij wijze van instemming. ‘Dat klinkt logisch. Maar de enige reden waarom Eric ons niet over Las Criandas zou hebben willen informeren, is dat hijzelf ook betrokken is bij iets wat het daglicht niet kan verdragen.’
‘Dat ben ik met je eens. En dan gaat het er niet om dat hij mijn vader heen en weer heeft gevlogen. Daar is niets illegaals aan.’
Opeens lag er een gloed van inspiratie in Adams ogen. ‘Als je een platinamijn hebt op een afgelegen locatie, en een privévliegtuig dat vaak heen en weer vliegt, dan zou het niet zo’n grote gedachtesprong zijn om je af te vragen of een deel van het platina soms in dat vliegtuig terechtkwam.’
‘Smokkelen, bedoel je?’ Zodra Adam die mogelijkheid had geopperd, was het Megan zonneklaar. ‘Als een staaf al dertigduizend dollar waard is, dan heb je hier een duidelijk motief. Platina moet net zoveel waard zijn als cocaïne.’