Megan knikte. Ze voelde zich ellendig. ‘Hij is de leidinggevende bij de exploitatie daar.’ Ze keek uit het raampje van de auto maar zag niets van de vroege ochtendspits behalve een waas van allemaal op elkaar lijkende voertuigen. ‘Je zult het niet geloven, maar ik had er nooit aan gedacht een link te leggen tussen de geheime reizen van mijn vader naar Mexico City en het feit dat oom Ted in Belize werkt. Dat drong pas gisteren tot me door toen je voor me vertaalde wat Esmeralda tegen haar man had geschreeuwd. Het is misschien dom van me, maar voordat Eric ons gisteren die kaart liet zien, wist ik niet dat Belize en Mexico aan elkaar grenzen, en al helemaal niet dat Las Criandas maar zo’n vijfenveertig kilometer van de grens af ligt.’
Adams gezicht weerspiegelde niet alleen ongeloof maar ook verveling, alsof haar bekentenis zo duidelijk onwaar was dat het saai werd. ‘Je bent nog beter in al die overtuigende details dan Eric,’ zei hij met sardonische bewondering. ‘Jammer genoeg wordt zelfs de domste sukkel ooit wijs. Je verhaal zou een stuk geloofwaardiger zijn geweest als je het ergens in de vijftien uur tussen gistermiddag en vanochtend, toen ik je erop betrapte dat je het hotel uit wilde sluipen, over oom Ted had gehad, ook al was het maar met één woord.’
‘Ik was wel van plan je over oom Ted te vertellen.’ Ze zweeg abrupt.
‘Natuurlijk. Dat geloof ik meteen.’
Zijn sarcasme vrat aan Megans laatste voorraadje zelfrespect. ‘Ik wilde het je vertellen zodra we bij Navigación Águila aankwamen.’
Hij wierp haar een satirische blik toe. ‘Dus je was van plan me alles over je oom te vertellen, maar uiteindelijk verkoos je het dat toch maar niet te doen want…’
Ze was er ziek en moe van voortdurend door Adams minachting te worden onderuitgehaald, en daarom schonk ze hem een scheef glimlachje en zei ze de eenvoudige waarheid. ‘Dat heb ik je niet verteld omdat ik zo stom was me te verbeelden dat ik verliefd op je was geworden. Ik wilde dat we nog een nacht samen hadden zonder dat de schaduw van oom Ted tussen ons kwam.’
Adam staarde haar met sombere zilveren ogen aan. ‘Niet doen,’ zei hij. ‘Gewoon… niet doen.’
Ze haalde haar schouders op. ‘Je vroeg me een verklaring. Die heb je gekregen.’
Adams afwijzing deed meer pijn dan ze had kunnen verwachten. Nu was ze zo gevoelloos, dat het moeilijk was zich te herinneren hoe het gisteren had gevoeld, toen hij voor haar nog de man had geleken naar wie ze al jaren op zoek was geweest.
‘Zeg wat je oom heeft gezegd.’ Adams woorden klonken afgemeten. ‘En doe ons allebei een lol en laat die verzinsels over je onbedwingbare hartstocht voor mij achterwege.’
In nog geen honderd jaar zou ze ooit nog hardop zeggen dat ze zo stom was geweest om van Adam Fairfax te gaan houden. ‘Het was niet mijn oom zelf die belde,’ zei ze mat. ‘Het was iemand die beweerde een boodschap van mijn oom door te geven. De opbeller waarschuwde dat het gevaarlijk voor ons zou zijn naar Belize te gaan. Hij zei dat ik verstandig moest zijn en naar huis moest gaan, naar Thatch.’
‘Maar zo te zien was je niet van plan zijn goede raad op te volgen. Vooropgesteld dat hij dat echt zei, natuurlijk.’
‘Dat zei hij –’
‘Ik zou eerder denken dat die goeie ouwe oom Ted in eigen persoon belde en dat hij je voorstelde in je eentje naar Las Criandas te vliegen, zonder mij op sleeptouw te nemen. Dan zouden jullie die drie miljoen dollar fijn kunnen delen.’
Dacht Adam echt zo over haar? Megan voelde zich leger dan leeg. Dat was een heel nieuwe sensatie voor een vrouw die het grootste deel van haar leven had gesmeekt dat ze op een dag minder last zou krijgen van die overvloedige emoties van haar. Jammer dat mensen pas leerden om uit te kijken met wat ze wensten als het te laat was, dacht ze vermoeid.
Ze deed geen poging zijn beschuldiging te ontkennen; er waren grenzen aan de mate van energie die ze wilde verspillen. ‘Ik zal je vertellen wat er gisteren is gebeurd, Adam, te beginnen met ons bezoek aan Navigación Águila. Je kunt me geloven of niet, dat kan me niets meer schelen,’ zei ze mat. ‘Toen Eric zei dat hij mijn vader naar Belize had gevlogen, was het net alsof hij me het ontbrekende puzzelstukje overhandigde. Ik concludeerde dat mijn vader twee jaar geleden een soort deal met oom Ted moest hebben gesloten. Ik heb er geen idee van om wat voor deal dat dan ging, maar ik neem aan dat de drie miljoen dollar van jouw bank ermee te maken heeft. Ik begreep ook eindelijk waarom mijn vader het benodigde geld niet zoals gewoonlijk gewoon uit zijn onderneming had gehaald, uit Raven Enterprises. Dat kon natuurlijk niet, want het was onmogelijk Paul op de hoogte te stellen van Teds bestaan. Hoe zou mijn vader hebben moeten verklaren dat hij een zwager had die geen familie van jou was?’