Dubbel bedrog(103)

Megan stak haar handen uit en trok hem bij zich op het bed. Haar ademhaling was scherp en onregelmatig, en ze kreunde vol verlangen naar wat komen zou toen hij naast haar ging liggen. Met een diepe, wellustige kus nam hij bezit van haar mond, en de magie van de nacht ervoor keerde met een gigantische schokgolf terug.

Geen van beiden had de lamp, die door het kamermeisje was aangezet, uitgedaan, en hij zag de emoties elkaar over haar gezicht opvolgen toen ze elkaar beminden, genietend van iedere huivering van verrukking en iedere siddering van wellust. Hij zag haar verlangen, dat bijna pijnlijk genoemd kon worden. Haar gezicht verstrakte toen ze op haar climax af raasde, en hij zag het moment van spijt toen ze wist dat ze het niet langer kon inhouden. Hij dacht dat hij haar naam uitsprak, maar hij was er niet zeker van omdat zijn eigen climax hem in bezit nam, een uitbarsting van bevrijding en bevrediging die hem hijgend, uitgeput en verzadigd in Megans armen achterliet.

En dat was, dacht hij soezerig, de volmaakte plaats om te zijn.





Hoofdstuk 17





Het was een gedempt geluid waardoor Adam wakker werd, maar hij had niet voor niets twee jaar in een Peruaans dorp gebivakkeerd in een gebied dat de inzet vormde van de strijd tussen het rebellenleger van het Lichtend Pad en de regering in Lima. Daar had hij al snel geleerd dat mensen die te gezond sliepen, het risico liepen nooit meer wakker te worden. Op zijn minst konden zulke diepe slapers verwachten op een kwade dag te merken dat ze overgeleverd waren aan de genade van soldaten die je naar gelang hun stemming zouden verhandelen, losgeld voor je zouden vragen of je keel door zouden snijden.

Weliswaar was die periode in Peru al meer dan twaalf jaar geleden, maar sindsdien had hij zich altijd vastgehouden aan de gewoonte te slapen met een dun lijntje naar zijn bewustzijn, zodat hij problemen direct zou kunnen opmerken. Zo werd hij weliswaar vaak wakker, maar gelukkig viel hij ook altijd weer binnen een minuut in slaap nadat hij zijn onderbewuste gerustgesteld had dat hij niet op het punt stond ten prooi te vallen aan een bloeddorstige soldaat van het rebellenkamp.

Hij draaide zijn hoofd op het kussen om, in de verwachting Megan naast zich aan te treffen. In plaats daarvan zag hij dat het bed leeg was, en hij besefte dat zij waarschijnlijk de bron van het geluid was geweest dat hem gewekt had.

In het schemerige licht dat door de spleet tussen de gordijnen naar binnen viel, zag hij haar naar de verbindingsdeur tussen hun twee kamers sluipen. Zijn mond plooide zich tot een glimlach terwijl hij zich zacht op een elleboog oprichtte. Hij zei niets, keek alleen maar.

Ze raapte haar kleren op, die overal op de vloer verspreid lagen. Haar bewegingen waren voorzichtig en stil. De aanblik van haar naakte lijf dat zich bukte en weer oprichtte, was zeer de moeite waard, en hij vond het echt niet erg dat hij daardoor was gewekt. Zo’n dertig plezierige seconden lang overwoog hij in zichzelf welk deel van haar anatomie hij het verrukkelijkst vond. Het kwam erop neer dat hij onmogelijk kon kiezen uit zo’n overdaad van volmaaktheid.

De rode cijfertjes op de wekker naast het bed schoten naar een nieuw tijdstip: vijf uur ’s ochtends. Ietwat verbaasd fronste hij zijn wenkbrauwen. Waarom was Megan al zo vroeg wakker? En waarom raapte ze haar kleren op? Ze hadden met elkaar gevrijd tot ze allebei uitgeput waren geraakt, en het was bijna drie uur in de ochtend geweest voordat ze in slaap was gevallen. Dat wist hij omdat hij haar had vastgehouden tot ze wegdoezelde. Het was wel vreemd dat ze al zo snel weer was ontwaakt, om er niet eens van te spreken dat ze al zoveel energie had dat ze zin had om haar kleren bij elkaar te zoeken.

Hij bleef Megan gadeslaan, maar nu met zijn aandacht meer gericht op haar handelingen en minder op het zachte deinen van haar borsten. Elk van haar stappen was langzaam en doelbewust toen ze verder sloop naar de deuren tussen hun twee kamers. Sinds het ontbijt van de vorige dag hadden ze de deuren op een kier gelaten. Nu stak ze haar vingers tussen de kleine opening en trok de deur aan zijn kant open. Ze deed zo voorzichtig, dat ze net zo goed bezig had kunnen zijn de ontsteking van een niet-ontplofte bom uit te schakelen.

Wat was hier in vredesnaam aan de hand?

Ondanks al Megans voorzichtigheid maakte de tweede deur een klein krakend geluidje toen ze die openduwde. Adam had nog net tijd om zijn hoofd op het kussen terug te laten vallen voordat ze zich razendsnel omdraaide om te controleren of hij nog sliep.

Hij bleef stil liggen, zijn ademhaling regelmatig, zijn ogen gesloten, en na enige tijd hoorde hij dat ze bijna geruisloos de tweede deur verder openduwde. Dat hij Megan niet liet weten dat hij wakker was, vormde voor hem een nieuw mysterie dat hij aan haar raadselachtige gedrag kon toevoegen. Zijn eigen gedrag, dacht hij somber, was bijna net zo eigenaardig als dat van haar. Waarom had hij niets gezegd? Waarom hield hij haar in de gaten alsof ze een criminele indringster was in plaats van zijn minnares?