Ze voelde dat hij zijn schouders ophaalde.
‘Het stelde niets voor.’
Er viel een lange stilte, maar in tegenstelling tot de andere avonden waarop Aneesa zich op haar zij had gerold en uiteindelijk in slaap was gevallen, leek dat vanavond onmogelijk.
Haar huid was overgevoelig, en ze was zich intens bewust van alles om zich heen. De warme avondlucht wervelde om hen heen dankzij de ventilator aan het plafond. De geur van de fruitbomen die buiten voor het raam stonden, was zwaar en zinnelijk. Maar het ergst van alles was het muskietennet dat om het bed hing, waardoor ze in een cocon lagen die veel op een gevangenis leek.
En vanbinnen voelde ze die verschrikkelijke behoefte om Sebastian aan te raken, zich door hem aan te laten raken. De spanning werd zo groot dat ze plotseling bang was dat ze zichzelf zou verraden. Abrupt kwam ze overeind om het licht aan te doen.
‘Luister, dit is voor ons allebei vervelend. Jij wilt hier niet zijn. Ik ga wel bij Amrita slapen.’
Vliegensvlug stak Sebastian een hand uit om haar bij de pols te grijpen. Zijn aanraking brandde op haar huid. ‘Ik dacht dat jij je ouders niet in verlegenheid wilde brengen? Als je nu naar Amrita’s kamer gaat, weet morgen iedereen het.’
Aneesa probeerde zich los te rukken, maar hij liet haar niet los. Vanbinnen huilde ze. ‘Nou, dan slaap ik op de vloer, of zo.’
‘Waarom?’ vroeg hij met temende stem. ‘Ik dacht dat je híér geen probleem mee had?’
Ze kon zichzelf wel schoppen dat ze die eerste dag zo nonchalant had gedaan. Sebastian zat half overeind in bed, zijn borstkas was naakt, zijn huid had in het zachte licht een gouden glans. Haar borsten voelden zwaar aan, haar tepels waren stijf en tintelden pijnlijk. Hoe had ze hier geen probleem mee kunnen hebben?
Haar trots lag toch al in gruzelementen. Ze knarste met haar tanden. ‘En wat dan nog?’ vroeg ze opstandig.
Onverbiddelijk trok hij haar naar zich toe. ‘Ik heb nooit gezegd dat ik niet naar je verlangde, Aneesa. Ik wil je nog steeds.’
Er verscheen een kleine frons tussen haar wenkbrauwen. Ze stribbelde tegen. ‘Maar je probeerde helemaal niet…’ Haar stem stierf weg, waardoor ze zichzelf verraadde. Hoewel ze haar uiterste best had gedaan om niet aan haar begeerte toe te geven, had ze wanhopig naar hem verlangd.
‘Omdat ik dacht dat jij het niet wilde, en ik dat het beste vond.’
Omdat ze uiteindelijk hun eigen weg zouden gaan.
‘Maar nu,’ vervolgde hij met een glinstering in zijn ogen die het verlangen in haar aanwakkerde. ‘Nu zie ik in dat die redenering volkomen verkeerd was. Het was een marteling om naar je te verlangen en te proberen je niet aan te raken.’
Ze werd door haar emoties heen en weer geslingerd. Aan de ene kant wilde ze roepen dat hij moest ophouden. Dat het goed was dat hij zich zo fatsoenlijk had gedragen omdat het haar nu kapot zou maken als ze opnieuw het genot van zijn liefdesspel zou ervaren. Maar aan de andere kant kon ze zich niet voorstellen dat ze de rest van haar leven door moest komen zonder dat genot ooit nog te ervaren.
Ze liet zich door hem terug op het bed trekken, en ze haatte zichzelf om haar eigen zwakheid. Hij boog zijn hoofd in haar richting, maar ze hield hem met een vinger op zijn lippen tegen.
‘Wacht… Wanneer ga je weer naar huis, Sebastian? Ik moet het weten. Ik kan niet…’ Ze zweeg. Het scheelde niet veel of ze zou hem vertellen hoe moeilijk ze het vond dat hij hier was en haar familie leerde kennen. ‘Ik moet verder met mijn leven…’
Tot haar verbazing verhardde zijn gezichtsuitdrukking. Hij zou opgelucht moeten zijn.
‘Ik moet morgen naar het hotel om dingen te regelen. Ik ga de dag daarna weg. Morgen slaap ik in het hotel.’
Ze voelde haar hart breken. ‘Goed. Dan is het goed.’
Met bijna brute kracht kuste Sebastian haar. De hartstocht laaide zo snel zo hoog op, dat Aneesa het een wonder vond dat het bed geen vlam vatte. Hij trok haar hemdje uit. Ze trok zelf haar slipje uit, en slaakte een zucht van puur genot toen ze Sebastians warme naakte lichaam tegen het hare voelde.
Hij streelde haar borsten zodat haar tepels harde puntjes werden, en ze trok zijn hoofd naar beneden zodat hij een tepel in zijn mond kon nemen. Haar buikspieren spanden aan van wellust toen hij er ruw aan zoog. Ze betaalde hem terug door in zijn schouder te bijten, om vervolgens de plek waar ze hem had gebeten te likken, genietend van zijn unieke muskusachtige smaak.
Ze konden beiden niet wachten. Sebastian duwde haar benen uit elkaar en ging op haar liggen. Vlak voordat hij in haar stootte, met Aneesa’s handen op zijn heupen, haar benen opgetrokken, zei hij met een kreun: ‘Ik heb dit nodig… Ik heb jou nodig.’
Haar keel kneep pijnlijk dicht, en er ging een golf van emoties door haar heen toen hij diep in haar stootte. En toen dansten ze die vertrouwde dans die hen hoger en hoger voerde, totdat al hun zenuwen strak stonden en ze door een explosie van intens genot werden gegrepen.