Bij de gedachte aan haar eigen bruidssuite met het extra grote bed bedekt met rozenblaadjes, kreeg ze het opnieuw benauwd. Ze struikelde bijna over haar lange sari toen ze naar de schuifdeuren liep en ze moeizaam probeerde open te schuiven om wat frisse lucht te krijgen.
Uiteindelijk gleden ze open, en Aneesa strompelde naar adem happend het terras op. Ze rukte de zware bloemenslinger van haar nek en liet hem op de grond vallen. Vaag zag ze een zwak lichtje, maar het drong niet tot haar door. Toen ze bij de muur kwam, boog ze haar hoofd achterover en ademde diep in. Van ver beneden haar hoorde ze het geluid van het chaotische verkeer in Mumbai.
Eindelijk voelde ze haar hartslag rustiger worden. Dus toen ze een diepe stem hoorde zeggen: ‘Je bent toch niet van plan om naar beneden te springen?’ schreeuwde ze het uit van schrik.
Hoofdstuk 2
Aneesa draaide zich zo snel om dat ze er duizelig van werd, zodat ze met beide handen steun moest zoeken bij de muur. Toen zag ze hem in het vage licht. Ze herkende hem onmiddellijk aan zijn intense dwingende blauwe ogen. Het was de man die ze beneden had gezien. En nu zag ze ook wat ze in haar radeloosheid had gemist: een ultramodern zwembad dat van onder het water werd verlicht.
Zijn armen lagen nonchalant over elkaar op de rand van het zwembad, alsof hij eraan gewend was dat er hysterische vrouwen in vol bruidsornaat op zijn privéterras verschenen.
Zijn haar zat glad achterover op zijn goedgevormde schedel, en in de duisternis waren de lijnen van zijn gezicht grimmig, was zijn kaak hoekig. Hij trok een zwarte wenkbrauw op, en opnieuw zag Aneesa hoe ongelooflijk aantrekkelijk hij was. Het was een lichamelijke sensatie die ze nooit met Jamal had gevoeld, hoewel ze had gedacht dat ze verliefd op hem was. Die onderkenning ging als een elektrische schok door haar lichaam.
‘Moet jij op dit moment niet de bruidegom kussen?’
De laconiek uitgesproken woorden en het beeld dat daardoor bij haar opkwam, maakten haar misselijk. Zonder na te denken zei ze als verdoofd: ‘Het enige waar Jamal zich zorgen over maakt is zijn dierbare reputatie.’
Bij het geluid van haar eigen stem werd ze opnieuw door paniek gegrepen. Ze moest weg. Maar toen ze zich bewoog, merkte ze dat haar benen in gelatine waren veranderd. De gebeurtenissen van de laatste paar minuten hadden haar zo aangegrepen, dat ze als een lappenpop in elkaar zakte.
De man duwde zichzelf zo snel uit het zwembad omhoog, dat ze nauwelijks tijd had om het te beseffen. Het water droop van zijn gespannen lichaam. Grote handen gleden onder haar armen, en voor ze het wist, had hij haar opgetild alsof ze zo licht was als een veertje.
Door zijn nabijheid en de realiteit die nu in volle hevigheid tot haar doordrong, kwam er een warboel van woorden uit haar mond.
‘Het spijt me zo… Ik wist niet dat er iemand was… Ik ben weggerend… Ik moest daar weg… Ik zal… Ik zal u alleen laten…’
Aneesa merkte dat haar tanden klapperden. De man droeg haar moeiteloos door de deuren naar binnen naar een luxueuze woonkamer, terwijl hij onderweg zachte verlichting aandeed. Zijn arm om haar heen voelde aan als staal, en het natte lichaam dat ze door haar sari heen kon voelen, was een warme muur van harde spieren.
Hij droeg haar naar een comfortabele bank en zette haar voorzichtig neer. Toen ze eenmaal zat, hurkte hij voor haar op de grond en keek haar aan.
Van dichtbij was hij adembenemend. Hoewel zijn haar nat was, kon ze zien dat het bijna gemillimeterd was. Hij had diepliggende blauwe ogen en een aristocratische neus waardoor hij er adellijk uitzag. Zijn smalle bovenlip straalde koele beheersing uit, maar zijn volle onderlip vertelde haar dat hij gepassioneerd en sensueel was. En hoewel hij een vreemde voor haar was, voelde ze een bijna onweerstaanbare drang om die onderlip met een vinger te strelen en te zien of zijn ijzige blauwe ogen donker zouden worden met de belofte van sensuele bevrediging.
Ontzet door haar lichtzinnige gedachten deinsde ze achteruit, en onmiddellijk wenste ze dat ze dat niet had gedaan, want nu had ze beter zicht op zijn brede schouders en zijn gespierde borstkas die met haartjes bedekt was.
Er flitste iets in zijn ogen, maar toen trok hij zich ook terug.
‘Kun je hier even alleen blijven zitten zodat ik wat kan aantrekken?’
Aneesa knikte heftig. Ze kon niet eens meer praten. Met droge mond keek ze naar hem toen hij zich tot zijn volle lengte oprichtte. Hulpeloos keek ze naar de atletische manier waarop hij wegliep. Hij had een brede rug die taps toeliep naar smalle heupen. Zijn zwembroek zat strak om zijn gespierde billen. Het leek erop dat hij veel tijd in de buitenlucht doorbracht, want zijn huid was donker olijfkleurig. Zwakjes vroeg ze zich af of hij misschien een professioneel sportman was.
Toen er een uitbarsting van hitte vanuit haar onderbuik naar de rest van haar lichaam stroomde, wist Aneesa eindelijk haar blik los te rukken. Kreunend bracht ze haar handen naar haar gezicht. Wat was er met haar aan de hand? Ze had zojuist haar hele leven in de war geschopt en nu zat ze hier te dwepen met het halfnaakte lichaam van een of andere vreemde.