Hij keek naar haar, en ze bad dat hij niet kon zien dat ze het liefst in huilen was uitgebarsten. Ze vermande zich.
‘Ik ga natuurlijk met je mee naar India. Ik moet met je familie kennismaken. En ik moet wat zaken in het hotel regelen.’
Op de een of andere manier slaagde ze erin om antwoord te geven. ‘Voel je alsjeblieft niet verplicht. Ze vinden het vast goed als ze je ontmoeten na de geboorte van de baby. Geloof me, ze zijn inmiddels wel wat gewend.’
‘Toch ga ik mee.’
Ze beet zo hard op haar lip dat ze bloed proefde. Dat was het dan. Hun verhouding was voorbij. En ze wist dat hun vertrek naar India het einde zou betekenen. Want hij zou naar Europa terugkeren, en zij niet. Omdat ze daar geen reden voor zou hebben.
De volgende dag zat Sebastian in zijn kantoor. Er waren een heleboel zaken die zijn dringende aandacht verdienden, maar hij was afgeleid. De vorige avond was hij niet met Aneesa naar bed gegaan. Ze had nauwelijks iets tegen hem gezegd nadat ze bij zijn moeder waren weggegaan, en toen ze hem goedenacht wenste had ze duidelijk laten blijken dat ze alleen wilde zijn.
Maar wat had hij eigenlijk verwacht? Ze ging naar huis. Hij zou met zijn eigen leven verdergaan. Het zou niet eerlijk zijn om met haar te vrijen, terwijl ze dat niet wilde.
Hij had net een telefoongesprek met Jacob gehad, die hem wat over zijn plannen voor Wolfe Manor had verteld. Vreemd genoeg voelde Sebastian een bepaalde rust. Dat had hij nooit verwacht. Het was alsof er een enorme last van zijn schouders was gevallen. Voorheen had hij zich altijd bedrukt gevoeld als hij aan zijn familie dacht, en vooral als het om Jacob ging. Maar nu begreep hij dat zij ook hun zorgen en hun eigen demonen hadden. Ze waren helemaal niet zo verschillend als hij altijd had gedacht.
Hij dacht aan de trouwerij. Het was zo’n opluchting geweest om Aneesa in zijn bed aan te treffen toen hij naar boven was gegaan. Alleen al de wetenschap dat ze er was – bij die onverwachte gedachte stond hij zo snel op, dat zijn stoel omviel. Door de intercom klonk de aarzelende stem van zijn secretaresse.
‘Is alles in orde, Mr. Wolfe?’
Hij glimlachte grimmig. ‘Prima, Meredith. Het gaat prima.’ Met licht bevende handen zette hij zijn stoel weer rechtop.
Alles was prima in orde. Een gevoel van paniek maakte zich van hem meester. De laatste persoon op wie hij had vertrouwd was Jacob geweest. Toen Jacob verdween, was een fundamenteel deel van Sebastian vermorzeld. En een groot deel van zijn vertrouwen in de mens.
Hij verafschuwde het idee om afhankelijk te zijn van een ander. Toch was het Aneesa gelukt om op de een of andere manier dat deel van hem binnen te dringen dat hij altijd als onkwetsbaar had beschouwd.
En dat was het nog steeds, stelde hij zichzelf gerust.
Hij moest de zaken in hun juiste verhoudingen zien. Hij zou samen met Aneesa naar India gaan, haar familie ontmoeten en weer vertrekken. Ze wist waar ze aan toe was; in ieder geval zouden zij en de baby geen geldzorgen hebben.
Hij maakte zichzelf wijs dat hij blij, zelfs opgelucht, zou zijn om in ieder geval een tijdje van haar af te zijn. Ze had hem te vaak kwetsbaar gezien. Hij had er niet om gevraagd. En hij vond het niet prettig. Daarom had hij zijn verhoudingen altijd onpersoonlijk gehouden. Maar Aneesa was vanaf de eerste dag als een emotionele bulldozer over hem heen gedenderd. En ze hield maar niet op.
Plotseling wilde hij nog dezelfde dag naar India, en hij moest de door paniek ingegeven impuls onderdrukken. Hij zou in het Mumbai Grand Wolfe Hotel logeren en zijn tijd met haar familie tot het minimum beperken. En daarna zou hij vertrekken en met zijn leven verdergaan.
Sebastian had meer dan duidelijk gemaakt dat hij al over hun relatie heen was, en dat het nu alleen nog om de baby ging. Telkens als ze het liefst wilde huilen, vervloekte Aneesa zichzelf. Ze had al die tijd precies geweten wat ze kon verwachten, vanaf het moment dat ze de masochistische beslissing had genomen om in Engeland te blijven.
Ze zaten in de eersteklas cabine van het vliegtuig. Hoewel Sebastian naast haar zat, had hij net zo goed duizenden kilometers weg kunnen zijn. Hij was de afgelopen dagen zo kortaf tegen haar geweest dat het bijna onbeleefd was. Ook had hij geen enkele poging gedaan om met haar te vrijen, en hij werd volkomen in beslag genomen door zijn laptop – alsof alle geheimen van het leven zelf erin lagen besloten.
Een beetje hysterisch vroeg ze zich af of hij het zou merken als ze de nooddeur opende en naar buiten zou springen. Ze liet haar stoel achteroverzakken, trok een deken over zich heen en probeerde te slapen.
Toen Aneesa zich met haar rug naar hem toe opkrulde, keek Sebastian eindelijk naar haar. Hij zuchtte diep. Haar lange zwarte haren waren los, en hij wilde zijn vingers door de zijden massa laten glijden. De omtrek van haar billen onder de deken nodigde hem uit om zijn hand erop te leggen, de verleidelijke ronding te strelen. En haar parfum was een voortdurende herinnering aan haar aangeboren sensualiteit, die hem als een lichtsignaal bleef wenken.