Daarnaast wist ze dat haar familie niet meer zo rijk was als iedereen dacht. Haar vader voerde nu al enige tijd een strijd om de zijdehandel van de familie drijvende te houden. Alleen zij en haar moeder wisten de waarheid. En de waarheid was dat deze bruiloft haar vader financieel bijna had geruïneerd.
En toch wist ze ook dat haar vader liever financieel aan de grond zou zitten dan dat hij de schande moest dragen dat hij het huwelijk van zijn oudste dochter niet kon betalen. Hij was zo trots dat hij niet eens had gewild dat Aneesa eraan meebetaalde. Hoewel ze lang niet zoveel geld voor een film kreeg als haar collega’s in Hollywood, was ze voor Indiase begrippen een rijke vrouw.
En hoe had ze haar ouders Jamals geheim moeten vertellen? Ze zouden er kapot van zijn geweest.
Plotseling werd de druk in haar hoofd en achter haar ogen een intense fysieke pijn.
Ze voelde Jamals blik op haar gericht en ze kon zich er met moeite toe brengen om hem aan te kijken. Ze wist dat zijn knappe gezicht een en al onechte genegenheid zou uitstralen. In al die jaren als acteur had hij die blik vervolmaakt. Een blik waar ze zelf voor was gevallen toen ze elkaar bij haar eerste film hadden ontmoet, en een blik waarvan ze had geloofd dat hij echt was.
Geen wonder dat hij haar zo gemakkelijk het hof had gemaakt, dacht ze verbitterd. Hij had haar van kilometers afstand aan zien komen: beschermd, verwend, onvolwassen en ongelooflijk naïef. En ze was er met open ogen ingetuind, verleid als ze was door zijn gladde knappe uiterlijk en zijn nog gladdere praatjes. Om nog niet te spreken over alle aandacht die hij haar had gegeven, en de manier waarop hij haar had opgehemeld. Hij had haar slechtste eigenschappen aangesproken en ze zou de rest van haar leven met die schaamte moeten leven.
Haar gedachten werden onderbroken toen de geestelijke die de ceremonie leidde hen opdracht gaf om te gaan staan. Ze waren nu bijna bij het belangrijkste deel van de ceremonie aangekomen. Hierna zou ze nooit meer de kans hebben om te ontsnappen.
De punt van haar sari en die van Jamals jasje werden aan elkaar geknoopt. Ze stonden op het punt om zeven keer om het heilige vuur heen te lopen, terwijl er zeven zegeningen werden uitgesproken, een voor elk aspect van hun huwelijk. Terwijl ze langzaam begonnen te lopen, voelde Aneesa dat de paniek haar opnieuw in zijn greep kreeg. Het verdoofde gevoel verdween. Ze begon te beven en te trillen.
De dromen die ze als meisje over liefde en trouwen had gekoesterd, waren in rook opgegaan. Nu waren haar ogen geopend, en met elke stap die ze met Jamal om dit vuur liep, kwam ze steeds dichter bij een toekomst vol pijn en ellende waar ze niet aan zou kunnen ontsnappen. Hoe kon ze kinderen krijgen in zo’n huwelijk? Hun vader zou alleen met hun moeder naar bed gaan om zich voort te planten en een façade op te houden.
Op dat moment dacht ze aan de priemende blauwe ogen van de man die ze in de schaduw had zien staan, en plotseling voelde ze een impuls die ze niet kon weerstaan. Ondanks haar hevige emoties en paniek handelde ze tot haar eigen verbazing beheerst en zeker. Ze bleef staan en maakte snel de knoop vast waarmee haar sari en de jas van Jamal aan elkaar vast zaten.
‘Aneesa, wat ben je aan doen…’ siste hij, maar ze hoorde hem nauwelijks.
Daarop stapte ze van de verhoging af. Met wild bonzend hart liep ze naar haar vader, die haar met open mond aanstaarde. Ze merkte dat iedereen om haar heen van stomme verbazing als verstijfd bleef staan. Ze pakte de hand van haar vader en drukte er een kus op. Toen zei ze met hese stem en ogen vol tranen: ‘Het spijt me heel erg, papa. Ik kan hier niet mee doorgaan. Ik zal je terugbetalen. Vergeef me alsjeblieft.’
Na die woorden vluchtte ze weg.
Aneesa wist nauwelijks waar ze naartoe rende, ze wist alleen dat ze niet veel tijd had. Zodra iedereen van de eerste schrik was bekomen, zou haar vader zijn mensen achter haar aan sturen om haar te zoeken. Ze wilde niet aan de verwarring en wanhoop van haar ouders denken, anders zou ze gaan twijfelen. En ze kon nu niet meer terug.
Buiten adem bleef ze even staan. Ze was een aantal diensttrappen op gerend en zag nu een lift die schijnbaar voor het personeel was. Het enige wat ze hoopte was dat de lift haar ver van de binnenplaats zou brengen, naar een rustige plek waar ze kon nadenken over de positie waarin ze zich nu bevond. Ze verlangde naar frisse lucht, en haar kleding voelde nog strakker en beperkender aan dan eerst.
Geruisloos gleed de lift omhoog en kwam toen rustig tot stilstand. De deuren gingen met een zacht sissend geluid open, en ze zag dat ze in een soort bijkeuken terecht was gekomen. Maar dan wel een erg luxe bijkeuken.
Er was maar een deur, en ze opende die met haar hart in haar keel. Ze gluurde om de deur heen. Ze bevond zich in een enorme suite. Alles was stil en rustig. Er was niemand. Automatisch nam ze aan dat ze in een van de lege suites van het hotel was beland. Met een diepe zucht van opluchting kwam ze tevoorschijn en liep ze een onverlichte keuken in. Ze zag een formele eetkamer met daarachter een glazen wand met schuifdeuren die naar een terras leidde. Ze kon de skyline van Mumbai zien, die als een glinsterend tapijt lag uitgerold. Dit was geen gewone suite. Dit was het penthouse!