‘Wanneer ben je aangekomen?’
Ze keek hem aan en vervloekte het sprongetje dat haar hart maakte. Ze wist dat het heel erg gevaarlijk was om gevoelens voor hem te koesteren. Hij mocht zich dan hebben verontschuldigd, hij leek in niets op de man die ze die avond had ontmoet en die zo teder en voorkomend was geweest. Ze zette haar kopje neer.
‘Vanmiddag. Ik ben rechtstreeks van het vliegveld hiernaartoe gekomen.’ Ze keek hem recht aan en vermande zich. ‘De wittebroodsweken die ik met de media had zijn voorbij.’
Hij fronste. ‘Waar heb je het over?’
Ze wrong haar handen ineen. ‘Jamal en zijn vriend zijn uit elkaar, en als wraak heeft zijn ex-vriendje in de kranten verteld dat hij homoseksueel is.’ Ze haalde diep adem. ‘En op dezelfde dag heeft een verpleegkundige van het ziekenhuis waar ik voor een zwangerschapstest was geweest, het nieuws aan de pers uit laten lekken.’ Ze zuchtte even.
‘Het publiek kan niet verkroppen dat ik zo vlak na het huwelijk met iemand anders dan Jamal naar bed ben geweest. Het lijkt erop dat ze het minder erg vinden dat Jamal van mannen houdt, dan dat ik een alleenstaand moeder word.’
Sebastian voelde zijn maag omdraaien. ‘Wil je dat?’
Ze schreeuwde bijna dat ze dat absoluut niet wilde, maar ze haalde slechts nonchalant haar schouders op en vermeed zijn blik.
‘Dit was niet de bedoeling. Maar ik wil deze baby houden, en als ik het alleen moet opvoeden, dan is dat maar zo.’
‘Je bent niet alleen. Ik speel ook een rol in het leven van de baby,’ zei hij bruusk. Zijn hele wezen kwam in opstand bij de gedachte dat Aneesa en zijn kind er alleen voor zouden staan. Hij wilde echter niet te lang stilstaan bij hoe dat eruit zou zien, want het idee van een huwelijk of een langdurige relatie vervulde hem met afschuw. Dat ideaalbeeld was hem al in zijn vroege jeugd afgenomen.
Aneesa boog haar hoofd enigszins. ‘Dank je, maar ik verwacht niets van je.’
‘Waar wilde je gaan logeren tijdens je verblijf in Engeland?’
Ze bloosde. Ze wilde hem niet laten weten dat ze bijna blut was. Of dat ze niet vooruit had gedacht. Ze had slechts zo snel mogelijk aan de mediastorm willen ontsnappen, en het Sebastian zelf willen vertellen. Ze wilde niet dat hij zich verplicht voelde om haar onderdak te verschaffen. Dus draaide ze er omheen. ‘Ik… Ik heb nog niets geregeld, maar ik vind vanmiddag wel wat.’ In haar maag zat een knoop van ongerustheid. Ze wist dat ze niet lang in een hotel kon blijven.
‘Ik zou je een kamer in mijn Grand Wolfe hotel willen aanbieden, maar het is deze week en het weekend helemaal afgehuurd.’
Aneesa wuifde zijn voorstel weg. Bij de gedachte aan de prijs van een kamer in een van zijn hotels werd ze misselijk. Haar leven was in korte tijd zoveel veranderd. Tot voor kort zou ze niet eens hebben nagedacht over wat zo’n kamer kostte.
Ze tilde haar kin weer een beetje op, op de manier die Sebastian begon te herkennen.
‘Ik vind wel iets… Het komt wel goed. Ik ga op zoek naar een baantje… Op het moment leef ik bij de dag.’
Plotseling rusteloos stond Sebastian op. Terwijl hij zijn hand door zijn haar haalde, liep hij heen en weer. Hij had het nieuws van zijn aanstaand vaderschap nog niet verwerkt. ‘Dat is niet alleen jouw verantwoordelijkheid. We waren die avond met z’n tweeën, en ik heb je niet voldoende beschermd.’
Hij zag niet dat er een kleur op Aneesa’s gezicht verscheen; hij dacht slechts terug aan de dwingende hartstocht die tot de beste vrijpartij van zijn leven had geleid. Vastberaden duwde hij de beelden naar de achtergrond en draaide zich weer om.
‘Je kunt bij mij logeren. Ik wil niet dat je door de stad dwaalt op zoek naar een plek om te slapen, terwijl ik een groot appartement heb. Ik zal mijn chauffeur zeggen dat hij je er nu heen moet brengen.’
Opgelucht en verward tegelijk keek Aneesa hem aan. ‘Weet je het zeker? Je hebt het ongetwijfeld heel druk. Ik kan naar een coffeeshop gaan en wachten tot je klaar bent met werken…’
Sebastian glimlachte wrang. Hij besloot haar niet te vertellen dat hij vaak tot middernacht werkte voordat hij naar huis ging, om vervolgens in bed te woelen en te draaien. Soms liep hij urenlang buiten door de stad en kwam hij pas tegen zonsopgang uitgeput thuis. Toen herinnerde hij zich iets, en zijn glimlach vervaagde. ‘Nee, het is prima. Ik moet in ieder geval vroeg naar huis, want ik ga vanavond uit.’
Aneesa liep achter hem aan het kantoor uit, en slikte de vraag of hij een afspraakje met een vrouw had, in. Misschien had hij een vriendin – hoe kon zij dat weten? Bij die gedachte kreeg ze een naar gevoel in haar maag.
Ze haalden haar koffers op bij de opgewonden bewaker die er ondertussen op de een of andere manier in was geslaagd een aantal dvd’s van Aneesa’s films te bemachtigen. Ze zette haar handtekeningen op de dvd’s, poseerde met een brede glimlach samen met de man voor een foto, waarna ze naar Sebastians luxueuze auto met getinte ramen werd gebracht.