Binnen enkele seconden werd de kus primitief en dwingend. Sebastian probeerde zich in te houden, maar ze stonden op het punt om alle controle te verliezen.
Plotseling trok Aneesa haar mond los, en ze duwde zich van hem af. Haar gezicht was rood. Hij voelde haar hortende ademhaling, waardoor haar borst verleidelijk op en neer ging, en hij wist dat ze geen idee had hoe ongelooflijk sensueel ze was. En dan te bedenken dat haar echtgenoot dit niet waardeerde.
Hij stond op het punt om een zwaarwegende beslissing te nemen, en hij voelde zich plotseling kwetsbaar. Voor het eerst stond er iemand voor hem die niet de beruchte Sebastian Wolfe zag, of de schandelijke familie Wolfe. Of de multimiljonair. Ze kende zijn verleden niet. Ze verwachtte niets van hem.
Het was lang geleden dat iemand zich in zijn nabijheid kwetsbaar had opgesteld. Vrouwen wilden hem omdat hij een lichamelijk aantrekkelijke man was, maar meer nog omdat hij een schakel naar bekendheid was en omdat hij ongelooflijk rijk was.
Zelfs zijn eigen moeder had hem door haar slopende psychische aandoening nooit als eerstgeborene erkend. Telkens wanneer ze hem zag, dacht ze dat hij haar geliefde zoon Nathaniel was, Sebastians jongere broer. Het feit dat ze, ondanks haar obsessie, zijn broer ook niet herkende, bood weinig troost. Sebastian had voor haar al lang geleden opgehouden te bestaan.
Slechts twee dagen geleden had hij zijn moeder nog in Engeland gezien. Hoewel hij na al die jaren niets meer verwachtte, deed het nog steeds pijn om eraan te worden herinnerd dat ze haar andere kind boven hem verkoos.
Het feit dat deze vrouw nu naar hem keek en hém zag, en hem wilde voor wie hij was als man, als Sebastian, maakte hem licht in het hoofd. Hij kon zich de laatste keer dat hij zo primitief zinnelijk op een vrouw had gereageerd, niet herinneren.
Zijn handen verstrakten enigszins om haar middel, en tot zijn genoegen zag hij dat haar pupillen groter werden. Haar wangen waren nog steeds roze. Hij moest een kreun van verlangen onderdrukken. Hij ademde diep in en verbaasde zichzelf over zijn woorden.
‘Ik ken je niet… Toch lijkt het alsof ik je altijd al heb gekend.’
Aneesa smolt vanbinnen. Er ging een huivering door haar heen. Ze kon haar ogen niet van hem afhouden. ‘Ik weet het… Dat heb ik ook. Het is… waanzin.’
Hij hief zijn hand op om een losse glanzende haarlok om zijn vinger te winden, waarop hij haar zachtjes naar zich toe trok.
Aneesa viel als het ware terug in zijn armen. Hulpeloos keek ze naar hem op. Ze kon de maalstroom van gevoelens die hen meezoog niet weerstaan.
Zijn ogen waren betoverend, hypnotiserend.
Toen zei hij: ‘Ik zou het fijn vinden als je vanavond bij me blijft… Zodat ik je kan geven wat je bent misgelopen.’
En haar hart bleef heel even stilstaan.
Hoofdstuk 3
Aneesa kon al nauwelijks ademhalen, vooral door zijn grote hand op haar middel. Nog steeds bloosde ze van schaamte omdat ze hem zo goed als had gesmeekt om haar te kussen. Maar de waarheid was dat ze hiernaar had verlangd vanaf het moment dat ze hem eerder op de avond in de schaduw had zien staan. Terwijl ze niet eens wist dat ze hem nog een keer zou zien. Niet eens wist wat ze echt wilde. En wat ze nu wilde, met een dwingende en allesoverheersende behoefte, was hém.
‘Ik…’ begon ze. Zou ze dit echt doen? Gewoon alle voorzichtigheid overboord gooien?
Hij manoeuvreerde haar lichaam nauwelijks merkbaar zodat ze helemaal tegen hem aan kwam te staan, zodat ze zijn dijen door hun kleding heen tegen die van haar kon voelen. Toen ze de harde zwelling tussen zijn benen opmerkte, bloosde ze nog heviger.
Wanhopig probeerde ze haar gezond verstand te behouden. ‘Ik ken je niet eens…’ Plotseling viel haar iets in, en ze trok zich iets terug. ‘Doe je dit vaak? Ik bedoel, is het normaal voor jou om zomaar een vrouw aan te bieden om met haar naar bed te gaan?’
Hij glimlachte scheef. ‘Ik heb nog nooit een vrouw ontmoet en binnen een paar minuten zo naar haar verlangd dat het pijn deed. Geloof me. En wat er tussen ons gebeurt, is absoluut niet normaal voor me. Voor jou ook niet, denk ik.’
Sebastian besefte het belang van zijn woorden. Het was waar. Nog nooit had hij zo’n hartstocht gevoeld voor een vrouw waarmee hij niet eens een afspraakje had gehad. Hij voelde zich zo kwetsbaar dat hij haar zijn voorwaarden vanaf het begin duidelijk wilde maken.
‘Ik stel voor dat we deze ene nacht met elkaar doorbrengen waarin we aan ons verlangen toegeven. En jij… Jij hebt je huwelijksnacht, niet zoals je het had gepland… maar op je eigen manier.’
Aneesa probeerde na te denken. ‘Je doet dit dus niet omdat je medelijden met me hebt?’
Opnieuw glimlachte hij. Dit keer lag er iets van pijn in te lezen. Hij trok haar nog dichter tegen zich aan zodat ze geen enkele twijfel meer kon hebben over de grootte van zijn opwinding. Ze kreunde bijna hardop. De vochtige warmte in haar schoot deed haar beven.