‘Dan heb je niet het juiste beroep gekozen. Lijken zijn onze core business.’
Ik heb het beroep niet voor mezelf gekozen, dacht Telander. Ik ben rechercheur geworden opdat hij bezorgd om me zou zijn. Eindelijk écht bezorgd, zoals vaders nu eenmaal zijn. Ze kunnen niet anders, behalve pa dan. Die is emotioneel geblokkeerd. Ik heb weleens gelezen dat zijn generatie geen gevoelens mócht hebben, als kind al niet. Een Hollandse knul huilt niet. Een stoere Hollandse jongen houdt zijn ogen droog.
‘Waar denk je aan?’
‘Aan jou. Ik heb je toch al gezegd dat je de eerste vrouw bent met wie ik seks heb gehad? Daar dacht ik aan.’ Ze drukte haar peuk op een schoteltje.
‘Ook nooit eerder aan gedacht? Geen fantasieën?’
Telander glimlachte en nam een slok rode wijn.
‘Kom. We gaan naar bed. Over zes uur gaat de wekker.’
Mahinovic gaf Telander een hand en trok haar overeind.
‘Even wachten.’ Telander dronk haar glas leeg en zette het op de salontafel van steigerhout. Ze voelde Mahinovic’ hand over haar billen strijken. Ze rilde.
De wanden van de slaapkamer waren bedekt met kleden in bonte kleuren en abstracte patronen. Mahinovic sprong in bed en trok haar nachthemd uit. Haar borsten hadden kleine tepels. Ze liet zich achterover vallen. Telander stroopte haar streepjesbroek naar beneden en maakte de knoopjes van het jasje los. Ze boog over Mahinovic heen. Hun lippen raakten elkaar.
‘Geef me je bolletje,’ zuchtte Mahinovic. Ze opende haar mond. Telander likte met haar tong over Mahinovic’ lippen.
‘Je plaagt me. Ik wil je knopje.’
Telander stak haar tong zo ver mogelijk naar voren en Mahinovic’ lippen omsloten het stijve, vochtige vlees. Ze bewoog haar hoofd ritmisch naar boven en weer terug, steeds opnieuw. Ze zoog, terwijl ze haar tanden achter het titanium knikkertje haakte.
Telander voelde twee handen over haar rug en billen.
‘Draai je om,’ zei Mahinovic.
Telander lag op haar rug en voelde Mahinovic’ mond en tong over haar hals en borsten. Mahinovic pakte Telanders polsen en drukte ze boven haar hoofd in het matras.
Telander probeerde de kracht op haar polsen te verminderen, maar Mahinovic was sterk.
‘Laat me los!’
‘Wat is er?’
‘Je moet me niet zo strak vasthouden.’
‘Waarom niet?’
Telander sloeg twee handen voor haar gezicht. Haar schouders schokten. Ze huilde. Zonder geluid.
‘Hij heeft me vastgebonden,’ snotterde ze. ‘En genomen. Keihard, tot ik beurs was.’
‘Wie?’
‘M’n ex.’
Mahinovic lag naast haar en streelde haar gezicht. ‘Het is goed, Lone, lief meisje, dat wist ik niet.’
‘Kon je ook niet weten. Een halfjaar geleden heb ik hem verlaten. Hij was seksueel gestoord. Ik was blind en doof omdat ik verliefd op hem was. Gek was hij.’