‘Om halfeen ’s nachts?’ vroeg Telander.
‘Heb jij een beter idee? Of iemand anders?’
Kraus keek de groep rond, maar niemand reageerde. Mahinovic typte razendsnel gegevens in.
‘Bingo. Vanavond om halfzeven is er een melding binnengekomen van een zekere Gretha Kroese uit Alkmaar. Haar man Ted heeft al anderhalve dag niets van zich laten horen, wat in vijfentwintig jaar nog nooit gebeurd is. De melding is afgedaan met de gebruikelijke opmerking dat de politie nog niet in actie komt.’
‘Ted Kroese. Is dat niet die omstreden zakenman?’ vroeg Kraus. ‘Er zijn zelfs een keer Kamervragen over hem gesteld, omdat hij in verband werd gebracht met een verboden deal. Iran of Irak. Het OM heeft een onderzoek ingesteld, maar had te weinig om een zaak te beginnen.’
Mahinovic zocht de naam op via Google. Het leverde afbeeldingen en tekst op. ‘Het is hem. Niet iedereen heeft zo’n dikke kop. Hij is directeur van Trading Veldhuizen BV. Ik haal hem zo door de computer. Wie weet staat hij ergens in onze bestanden. Die still hoeft dus niet meer uitgezonden te worden.’
‘We moeten mevrouw Gretha Kroese spreken,’ zei Kraayenkamp. ‘We moeten haar ook de beelden laten zien. Misschien herkent ze de ruimte.’
Hij wees twee agenten aan.
‘Mihra, wat is het adres?’
Ze noemde de straat direct. Vrijwel alle gegevens die zij te zien kreeg onthield ze feilloos.
De agenten zetten hun petten op en verdwenen door de klapdeuren, die een paar keer heen en weer zwiepten voordat ze weer dicht waren.
‘Heeft iemand een idee in wat voor ruimte Kroese is?’ vroeg Telander. ‘In ieder geval is het interieur zwaar gedateerd: alles is beige of bruin. Misschien een woonkamer van een oudere alleenstaande?’
‘Het lijkt me eerder een vakantiehuisje,’ vond Mahinovic. ‘Maar dan wel een huisje waar ikzelf geen vakantie zou willen doorbrengen.’
‘De muren lijken me van een soort kunststof,’ mengde Kraus zich in het gesprek. ‘Het zou dus een stacaravan kunnen zijn, zo één waar dertig jaar niets aan gedaan is.’
‘Zou heel goed kunnen,’ beaamde Telander. ‘De kans dat het mobilhome van de familie Kroese is, lijkt me verwaarloosbaar. Welgestelde mensen gaan niet in zo’n teringzooi vakantie vieren. Vroeger heb ik weleens gelogeerd in zo’n stacaravan. Met vrienden en vriendinnen. Dat was trouwens best leuk.’
Ze draaide haar hoofd naar Wittenberg die nog steeds met haar armen over elkaar naast haar stond. ‘Je zei net dat iets de dader getriggerd heeft. Heb je enig idee wat dat zou kunnen zijn?’
‘Uit literatuur blijkt dat een scala van mogelijkheden een dader ertoe kan aanzetten om te gaan moorden. Uit onderzoek weten we dat aan het gedrag van psychopaten een extreem gevoelig beloningssysteem ten grondslag ligt. Het enige wat voor hen telt is de beloning. Als iets of iemand die in gevaar brengt, kan dat genoeg zijn om tot daden over te gaan. Tijdens de voorbereiding en de uitvoering van de misdaad heeft een psychopaat bovendien oogkleppen op: het enige waar hij aan kan denken is het geweld, de moord.’
‘Wat voor beloning?’
Wittenberg wreef even met duim en wijsvinger langs haar neus.
‘Seks, geld, aanzien, macht. Psychopaten zijn de meesters van de manipulatie en buitengewoon bedreven in de leugen. En dat alles vaak achter de glimlach van een hoogopgeleide charmeur.’