‘Laat me los, klootzak.’
Ze had zich losgerukt en de deur dichtgeknald. Sinds die tijd belde hij haar regelmatig, stuurde sms’jes en e-mails. Hij mailde zelfs foto’s die hij stiekem had genomen terwijl ze hardliep. Ze had overwogen de politie in te schakelen, want de inhoud van de mails werd steeds agressiever.
Haar vriendin Pia had gezegd: ‘Bart is een schijterd. Hij heeft een grote bek, maar ik kan me niet voorstellen dat hij je ooit iets zou kunnen aandoen.’
Bart had haar een keer verrot gescholden, omdat ze geen zin had om te vrijen. Hij wilde iedere dag, soms zelfs twee keer. Ze moest afspraken met hem maken, want hij had perverse trekjes. Extreme standjes wonden hem op. Ze had een scène geschopt.
Holleman keek op zijn gouden horloge. ‘Ze zullen zo wel komen.’
Het klonk geruststellend.
Kraus en Telander kwamen de ruimte binnen, schoven de stoelen naar achteren en namen plaats. De rechercheurs zeiden niets en keken strak in de ogen van Konings. Telander zette een flesje water aan haar mond en dronk. Nadat ze het had neergezet, pakte Kraus het en dronk gulzig.
‘Ik houd niet van omslachtige woordspelletjes,’ zei Kraus. Hij hield het flesje in zijn hand. ‘Dus ik stel de vraag direct: hoe ben je getipt? Kreeg je een telefoontje of een mailtje?’
Konings sloeg haar armen over elkaar.
‘Vanmorgen om tien uur kreeg ik eerst een sms’je dat ik vandaag stand-by moest zijn in de haven.’
‘Heb je het bericht nog?’ vroeg Telander.
Konings knikte.
‘We willen het lezen,’ zei Kraus.
Konings pakte haar witleren handtas van het linoleum. Ze vond haar mobiel en bewoog een paar keer met haar duim over haar telefoon.
‘Hier.’ Ze gaf de telefoon aan Kraus.
Telander boog naar rechts en rook een lichte kamfergeur onder de oksel van Kraus.
‘Blijf vandaag in de haven van Den Helder’ las Kraus hardop voor. ‘Je krijgt de primeur van je leven. Nieuw bericht volgt.’
Het sms’je had geen afzender.
‘Wat dacht je toen je dit las?’ vroeg Telander.
‘Ik heb meteen met mijn hoofdredacteur gesproken. Die vond het de moeite waard, maar besteedde er verder geen aandacht aan. Hij zei dat ik het volgende bericht moest afwachten.’
‘Hoe laat kwam dat?’ wilde Kraus weten.
‘Om een uur of drie. Uiteraard heb ik het ook bewaard.’
Kraus gaf het mobieltje terug aan Konings, die met enkele handelingen het sms’je gevonden had.
Telander en Kraus lazen het.
‘Nadat ik met de hoofdredactie had overlegd, ben ik met een cameraman naar de veerboot gereden. De rest weten jullie.’
Kraus drukte op een knop op het bureau. ‘Mihra? Kom even naar verhoor 1.’
‘De sms’jes komen van de verdachte of een medeplichtige, dat is duidelijk,’ zei Telander. ‘Heeft hij of zij al eens eerder contact met je opgenomen?’