In de schemering leek het hele interieur beige: de versleten vloerbedekking, de rondzit, zelfs het keukenblad was lichtbruin. Op een eiken salontafel brandden drie lange, vrij dikke kaarsen. Aan de onderkant waren ze in een stuk laken gewikkeld dat in de opening van een melkfles was gestoken. In de flessen zat een vloeistof. Het rook naar benzine. Ook op het keukenblad en de eettafel stonden flessen gevuld met benzine. In alle hoeken stonden plastic jerrycans.
Aan het plafond hing een webcam.
Voor de salontafel was een ronde, houten balk in de vloer verankerd. Daar stond een corpulente man van ongeveer vijfenvijftig jaar oud tegen aan. Hij droeg een regenjas, waar oude kleren, plastic tassen en kranten onder gepropt waren. Zijn handen waren op zijn rug gebonden met handboeien. Om zijn enkels zaten verschillende lagen grijs tape gewikkeld. Zijn enkels en onderbenen waren met tape vastgeplakt aan de balk. Om zijn nek zat een broekriem, die aan de achterkant was dichtgegespt. Op zijn mond zaten meerdere lagen doorzichtig tape. De man zweette en ademde zwaar door zijn neus.
Boven de gaskachel hing een tikkende koekoeksklok. Het was 15.00 uur. De afgelopen drie uur waren de kaarsen slechts twee centimeter opgebrand.
Op de vloerbedekking, voor de ribfluwelen bank, stond een stalen zandloper van ongeveer een halve meter hoog. Het glas waarin het zand langzaam naar beneden stroomde was verweerd en beslagen.
Vorige week had hij opgebeld. Jaren had ik niets van hem gehoord, maar ik wist direct wie het was. Al veel eerder had ik verwacht dat hij contact met me zou opnemen of dat de politie zou aanbellen, vooral de jaren vlak erna. Later was de angst dat hij me zou aangeven of opzoeken weggeëbd.
We waren jong en onbezonnen geweest, net zeventien jaar oud.
Hij was alleen thuis met Fiona, het mooiste meisje van de klas. Ik denk dat vrijwel alle jongens verliefd op haar waren. Dat ze juist hem koos, was voor mij en mijn vrienden onbegrijpelijk. Hij was mager en onsportief. Welbespraakt en wellevend, dat wel. En charmant als het hem uitkwam. Hij probeerde altijd zijn zin te krijgen met slijmen, maar hij kon je ook keihard laten vallen. Grote moeite met kritiek had hij. Een droplul noemden wij hem. Een pedante wijsneus, ijdele betweter en arrogante kwast. Ik had de pest aan hem, vooral omdat hij voor de talen veel hogere cijfers haalde dan ik. En nu had hij ook nog Fiona ingepalmd met zijn zalvende praatjes. Hoeveel jongens uit de klas zouden zich afgetrokken hebben terwijl ze fantaseerden over haar? Ik dacht altijd aan haar als ik masturbeerde, soms wel drie keer per dag.
Mijn twee vrienden en ik belden bij hem aan. We hadden ons moed in gedronken. Hij liet ons binnen. Fiona zat op de bank in de woonkamer. Ze droeg hotpants en een strak truitje, waaronder ze geen bh droeg zoals wel meer meisjes in die tijd. Sommigen droegen zelfs geen slipje. Op school had Fiona altijd een lange broek aan en droeg ze een ruimvallende blouse, die ze tot bijna bovenaan dichtgeknoopt had. Haar schoenen hadden altijd platte zolen. Zelfs in die ouderwetse kleding was ze mooi en sexy. Ze had alles wat een meisje aantrekkelijk maakte voor onervaren, geile pubers: grote ogen, een symmetrisch gezicht, volle lippen, een gave huid, lang haar en oneindige benen. Pronte borsten.
Nu lagen haar schoenen met blokhakken op het hoogpolige tapijt.
We sloten hem op in de kelderkast en namen haar om de beurt. Ik wilde eerst, omdat ik walgde van het idee in het zaad van mijn vrienden te glijden. Ze onderging de bewegingen met gesloten ogen en weggedraaid hoofd. Ze schreeuwde niet, krabde niet, sloeg niet. Terwijl ik in haar bewoog schaamde ik me en toch hield ik niet op. Mijn ejaculatie was zonder genot. Waarom ze ons nooit heeft aangegeven is een raadsel. Misschien had ze gelogen over die avond en gezegd dat ze bij een vriendin was. Haar vader was dominee. Het gezin leefde in een glazen huis.
Twee dagen later zaten we weer in de klas. Alsof er niets gebeurd was.
‘Ik moet met je praten,’ zei hij over de telefoon. ‘Zullen we een afspraak maken?’