Kraus’ mond en tong waren droog. Hij stond op. De stoelpoten schraapten over de vloer. Hij vulde een glas met water en dronk het in een keer leeg. ‘Ik heb erg vaak dorst de laatste tijd.’
‘Je drinkt te veel.’
‘Dat valt wel mee.’
Kraus klopte op de schouder van Nick.
‘Het komt wel goed. Ik had op jouw leeftijd ook allerlei problemen. Mijn vader…’
‘Hou op over opa. Ik weet dat je hem een autoritaire zak vond, maar ik heb mooie herinneringen aan hem.’
‘Sorry.’
Stef en Fien kwamen de keuken binnen. Het meisje leek niet ouder dan zestien. Ze had vlechten in haar zwartgeverfde haar en haar ogen waren met kohl opgemaakt.
‘Vers brood, kaas en vleeswaren,’ zei Stef.
‘Lekker.’
Kraus’ telefoon rinkelde. Mahinovic weer. Hij liep onvast naar zijn slaapkamer.
‘Vanavond? Dan kan ik niet. Ik moet tijd aan mijn jongens besteden. Een andere keer, heel graag. Weet je al hoe laat de autopsie is?’ Hij luisterde even. ‘Dan zien we elkaar maandagmorgen.’ Hij verbrak de verbinding.
Ze heeft totaal geen scrupules, dacht hij. Mihra is de vleesgeworden vertegenwoordiger van de generatie IK: snelheid, narcistisch hedonisme en seks. Ze is lichtelijk pervers. Hij dacht aan het korte gesprek bij de koffieautomaat van een paar maanden geleden, dat uitgelopen was op een heftige vrijpartij in zijn slaapkamer.
‘Als je zin hebt.’
‘Waarin?’
‘Ik heb het nog nooit met een dikke man op een woonboot gedaan.’
‘En ik niet met een Bosnische.’
‘Wanneer?’
‘Vanavond, na het werk. Blijf je ook slapen?’
‘Tuurlijk, ik wil ontbijt op bed. Een zachtgekookt eitje, espresso, croissants en roomboter.’
Kraus had speeksel in zijn mond gekregen. ‘Oké.’
‘Oké? Dat is alles? Niet graag, lekker of gaaf?’
‘Alle drie: gaaf, lekker en graag.’
Ze had zich omgedraaid en met haar billen gedraaid.
Het was lang geleden dat hij zo snel een erectie had gekregen.
‘Pa, ontbijt!’
‘Ik kom.’
Kraus kwam dichterbij.
‘Ik kom,’ herhaalde hij.
Zijn buik schudde onder zijn overhemd.
Vastgeklonken aan die ouwe
‘Goed geslapen?’ vroeg Telanders vader. Hij zat op een bankje aan een stenen tafel, waarop de Volkskrant, De Telegraaf en het AD lagen. Horror aan boord kopte De Telegraaf.
‘Ik ben vaak wakker geweest.’