‘Ik kom zelf met de auto.’
Ze keek op haar horloge, dat ooit van haar moeder was geweest. Ze droeg het jarenzeventigklokje met digitale tijdsaanduiding altijd.
‘Ik moet nu gaan.’
Ouwe snoeper
Om halfacht parkeerde Kraus zijn motor op de kade bij het woonschip Hoop en liefde, dat hij geërfd had van zijn ouders. Hij trok het leren jack uit de zijtas en pakte ook de helm. Er brandde licht in het vooronder. Waarschijnlijk hadden Stef en Nick met hun dronken koppen vergeten het licht uit te doen.
Kraus voelde aan de deur van de stuurhut, die niet op slot was. Hij stapte naar binnen en gooide het jack op het stuurrad. De helm zette hij in een hoek op de houten vloer. Het was stil aan boord. Hij rook een scherpe tabaks- en wietlucht. De jongens sliepen waarschijnlijk. Kraus trok zijn jack uit en hing het over het andere.
Onder de douche en slapen, dacht hij.
Hij nam de vijf treden naar beneden, waar verfrommelde bierblikjes op de tafel, in de stoelen en op de houten vloerdelen lagen. Volle asbakken stonden op de grond, tussen sigarettenpakjes, een aansteker, omgevallen plastic bekertjes en lege wijnflessen. In een van de stoelen zat een rode vlek.
‘Shit nog eens aan toe.’
Kraus maakte drie patrijspoorten open. Frisse lucht stroomde naar binnen. Hij trok de patroonhouder uit zijn pistool en legde het wapen in een kastje dat hij afsloot. De patroonhouder legde hij in een la van het eiken dressoir. Daarna liep hij naar de badkamer en sloot de deur. Hij douchte zich. Zijn mond en tong voelden als piepschuim. Hij dronk uit de wastafelkraan. Met getuite lippen zoog hij het op. Hij kreunde en sloot de kraan. Met de palm van zijn hand wreef hij zijn kin droog. De handdoek gebruikte hij om de condens van de spiegel te vegen. Zijn gezicht was rood en onder zijn ogen was de huid grijs. Zijn korte haar stond overeind. Hij stak zijn tong uit, die wit uitgeslagen was.
‘Ouwe zak.’
Hij grinnikte en smeet de handdoek in een hoek. Naakt waggelde hij naar zijn slaapkamer. Hij reikte met zijn rechterhand naar de deurklink, toen de deur naar binnen opendraaide. Een meisje botste tegen Kraus op. Ze gilde en sloeg een arm voor haar miniborstjes. Kraus stapte naar achteren en het meisje glipte langs hem heen.
Stef zat rechtop in bed.
‘Pa, je laat ons schrikken.’
‘Eruit. Ik wil in mijn eigen bed slapen.’
‘En wij dan?’
‘Dat kan me niet schelen.’
‘Jij kunt toch op de bank? Daar kunnen Fien en ik niet samen op.’
‘Waar is Nick?’
‘Die ligt in zijn eigen bed.’
‘Alleen?’
Stef knikte.
Het meisje trippelde achter hem langs en kroop naast Stef onder het dekbed.
‘Wie is dat?’
‘M’n pa. Hij slaapt op de bank.’
‘Dan is het goed.’
Ze legde haar hoofd op het kussen en sloot haar ogen. Stef sloeg een arm om haar heen alsof ze al jaren bij elkaar in bed lagen.