‘Mooi interieur,’ zei Telander. ‘Bijna allemaal Nederlands design.’
‘Ik hou niet van al dat chroom,’ was Kraus’ mening. ‘Koud.’
Telander en Kraus trokken handschoenen aan.
Kraus nieste. ‘Ik ben allergisch voor katten.’
Met een wijsvinger streek hij langs de boeken. ‘Uitsluitend literaire romans,’ constateerde hij. ‘De Van Asselts hebben niveau.’
Hij bukte zich en opende een kastje, waar drie fotoalbums in lagen. Hij trok de bovenste van de stapel en opende het. Vakantiefoto’s.
Zijn telefoon ging over.
‘Je Harley-sound,’ zei Telander, die in het televisiemeubel tussen de arthouse-dvd’s snuffelde, terwijl een Europese korthaar langs haar benen streek. De kat spinde.
Kraus nam op en zette hem op luidspreker.
Het was Mahinovic: ‘De camper staat gewoon op Hendrik van Asselts naam. Het is een Hymer uit 2005, kenteken 7-VBB-10. Lengte 6.40 meter.’
‘Waar is hij gestald?’
‘Dat heb ik niet kunnen vinden.’
‘Laat de camper opsporen. En de kinderen van de Van Asselts?’
‘Onbereikbaar. Hun dochter woont in Noorwegen, de zoon werkt bij de Rabobank. Beiden nemen hun telefoon niet op. De bank was al gesloten, dus ik kon niet naar zijn mobiele nummer vragen. Op Facebook, LinkedIn en andere sociale media staan ze niet.’
‘Oké, daar is nu niets aan te doen. Wij zijn over een uurtje terug.’
Telander liep het appartement door.
‘Er is geen computer of laptop,’ zei ze.
‘Ze hebben de laptop vast meegenomen op vakantie.’
Kraus raspte over zijn kin. ‘Waarom zijn ze op vakantie gegaan, terwijl Hendriks broer dood is gevonden?’
‘Misschien houdt hij inderdaad niet van familie zoals de vrouw beneden suggereerde. Of hij heeft het niet op televisie gezien of op de radio gehoord.’
‘Dat lijkt me sterk,’ vond Kraus. ‘Hij zal toch in ieder geval gebeld zijn om het lichaam te identificeren.’
‘Vlak voordat je op vakantie gaat, ben je druk. Dan kijk je geen tv. Misschien neem je zelfs de telefoon niet op.’
Kraus keek naar buiten. ‘Misschien zijn ze naar Noorwegen.’
‘Dan kunnen ze nog voor de Afsluitdijk tegengehouden worden.’
Kraus belde Mahinovic: ‘Licht ook de Belgische, Duitse en Franse politie in. Misschien nemen ze een andere route of gaan helemaal niet naar Noorwegen.’
Ze brachten de sleutel terug en liepen naar buiten.
‘Ik moet eerst wat eten,’ zei Kraus. ‘Ik tril helemaal.’
Noodweer
Vlak voordat het onweer losbarstte, waren Telander en Kraus weer op het hoofdbureau. Iedereen was naar huis, behalve de dienstdoende agenten en Mahinovic. Ze zat achter twee beeldschermen en voerde gegevens in.