‘Ik verschoon de lakens regelmatig. Althans, mijn huishoudster doet dat,’ merkte hij lachend op.
‘Dat kan me niet schelen. We kunnen wel naar een logeerkamer gaan.’
‘Nee, dat kunnen we niet.’
Ze keek fronsend naar hem op.
‘Ik neem vrouwen nooit mee naar mijn eigen slaapkamer, we gebruiken altijd een logeerkamer.’
‘Oké, dan gaan we dus naar jouw kamer.’
‘Heb je dan geen bezwaar tegen míjn zweet?’
‘Wij zijn vrienden.’
‘Aha.’ Zijn ogen twinkelden verdacht.
Het kon haar niets schelen dat hij haar heimelijk uitlachte. Zijn hart zou hij haar nooit schenken, maar alles wat hij haar wel wilde geven op grond van hun vriendschap, zou ze verdorie hebben ook!
Neo kon amper geloven dat hij Cassandra naar zijn slaapkamer droeg. Hij zou zijn bed en zijn lichaam met haar delen! Onwillekeurig verstevigde hij zijn greep, terwijl hij haar geur diep opsnoof.
Zijn lichaam juichte; zijn verstand was nog bezig het allemaal te verwerken. Ze verlangde naar hem en begreep welke beperkingen hun relatie zou hebben. Die begreep ze niet alleen, ze accepteerde ze ook volledig.
Vriendschap met wat extra’s, daar moest hij het later toch nog even met haar over hebben. De gedachte dat ze andere vrienden ook extraatjes zou geven, beviel hem namelijk helemaal niet. Hun geval was bijzonder, dat moest ze niet vergeten. Ja, een andere man zou haar gulheid wel eens kunnen accepteren met minder respect en waardering dan ze verdiende.
Op dit moment wilde hij haar echter enkel schenken wat hij haar in stilte al had beloofd: uitzinnig genot.
Ze betraden zijn slaapkamer, en hij drukte met zijn elleboog de lichtknop in. Nadat hij het dekbed naar achteren had geschoven, vlijde hij haar op zijn enorme bed neer. Haar prachtige bruine haar waaierde uit over het kussen, precies zoals hij zich had voorgesteld.
Zacht streek hij er met een vingertop overheen. ‘Het is net zijde.’
‘Het zit constant in de weg als ik het niet opsteek.’
‘Toch heb je het nu voor mij los laten hangen.’
Even keek ze hem niet-begrijpend aan, toen knikte ze glimlachend. ‘Ja, volgens mij heb je nog gelijk ook.’
‘Je wist dat ik het dolgraag wilde zien en aanraken.’
‘Het viel me daarnet bij het zwembad inderdaad op dat je nogal geïnteresseerd naar mijn vlecht keek.’
‘Ik keek geïnteresseerd naar alles aan je.’
‘Ik vroeg me af of ik me dat enkel verbeeldde.’
‘Het was echt zo.’
‘Dat vind ik fijn.’ Ze schonk hem een warme glimlach.
‘Graag gedaan.’
‘Ik wilde voelen hoe het zou zijn wanneer enkel onze zwemkleding onze lichamen nog scheidde.’
‘Dan bof je. Straks zit er helemaal niets meer tussen.’
Huiverend sloeg ze haar ogen neer. ‘Ik weet niet of ik dat wel overleef.’
‘Je bent goed voor mijn ego.’ Zee had gelijk. Absoluut. Dit wás anders. Hij had het gevoel dat hij zichzelf kon zijn, dat hij alles kon zeggen wat er in hem opkwam.
‘Moet dat nodig opgepoetst worden dan?’
‘Nee,’ gaf hij met een glimlach toe. ‘Maar toch vind ik het prettig om te horen.’
‘Dat begrijp ik volkomen.’
‘O ja?’
‘Ja. Ik weet dat ik uitzonderlijk veel talent heb voor de piano, maar toch vind ik het altijd prettig om een welgemeend compliment te krijgen.’
‘Je voelt me inderdaad perfect aan.’ Beter dan wie dan ook, inclusief Zephyr.
‘Dank je,’ zei ze zacht.
De warmte die hij las in haar mooie amberkleurige ogen, stookte het vuur in hem danig op. ‘Hoe voelt dit?’ vroeg hij hees voor hij zijn mond hongerig op de hare drukte.
Haar lippen weken vrijwel onmiddellijk uiteen, zijn tong toegang verschaffend tot de zoetheid waaraan hij in rap tempo verslaafd begon te raken. Haar overgave was compleet en onvoorwaardelijk. Haar tong streelde de zijne, terwijl haar zachte lippen met ongekunstelde sensualiteit onder de zijne bewogen.
Zijn lichaam wist wat het moest doen, en zonder erbij na te denken, trok hij zijn kleren uit, terwijl hij haar voortdurend hartstochtelijk kuste. Hij had enkel zijn onderbroek nog aan toen hij aan de knoopjes van haar blouse begon.
Haar handen gleden van zijn hoofd omlaag, leken even te aarzelen toen ze enkel naakte huid vonden, maar gingen daarna gretig op onderzoek uit. Haar slanke vingers streelden zijn schouders, zijn bovenarmen, zijn rug…
Hij duwde haar blouse naar achteren, weg van dat fraaie lichaam dat hij dolgraag wilde bekijken, al zou hij dan wel moeten ophouden met haar te kussen. En dat wilde hij niet. Correctie: dat kon hij niet.
Ten slotte nam zij de beslissing voor hem door haar mond los te maken van de zijne. ‘Zal ik je niet teleurstellen?’