Nijdig prikte ze met haar vinger in zijn borst. ‘Ze gaan mijn huis niet slopen, Neo. Ik wil het niet hebben. En als ze ook maar een twijgje van mijn seringen snoeien, bel ik de politie.’ En daarna zou ze Bob ontslaan omdat hij haar al deze ellende had bezorgd.
‘We zullen dit als twee redelijke mensen bespreken.’ Hij greep haar bij de hand, waardoor al haar redelijkheid natuurlijk in rook opging. ‘Naderhand.’
‘Naderhand? Wat komt er dan eerst?’
‘Eerst ga jij douchen en je aankleden.’
Waarom was hij zo ergerlijk kalm? En waarom keek hij naar haar zoals een volwassene keek naar een driftige kleuter, met zo’n mengeling van tolerantie en vertedering? Daar zou ze hem eens flink voor op zijn nummer moeten zetten! Helaas voelde haar mond kurkdroog aan en weigerden haar lippen de woorden te vormen. Die wilden veel liever gekust worden. Door hem. Ze schrok zich wild van die gedachte. Wat mankeerde haar in vredesnaam? Ze begon vast haar verstand te verliezen, want waar dat idiote verlangen ook vandaan kwam, het was er onmiskenbaar. En het was verdraaid sterk.
Hij was zo dicht bij haar en toch nog te ver weg. De afstand tussen hun lippen was nog altijd… Hoeveel centimeter zou het zijn? ‘Twintig,’ raadde ze hardop.
‘Wat zei je?’
‘Ik schatte de afstand,’ flapte ze er ondoordacht uit. Stom, stom, stom! Wie zei zoiets nou hardop!
‘De afstand tot wat?’ vroeg hij niet-begrijpend, hoewel zijn blik verried dat hij wel iets vermoedde.
‘Laat maar zitten.’ Het lukte haar niet haar blik van hem af te wenden, met geen mogelijkheid, ook al deed ze daar nog zo haar best voor.
Ze had altijd aangenomen dat ze een koel type was omdat ze nog nooit een man had ontmoet die ze wilde aanraken, laat staan kussen. Dat had ze geaccepteerd, al vond ze het wel jammer dat ze daardoor altijd alleen zou blijven, nooit een gezin zou hebben.
Nu vroeg ze zich onwillekeurig af of ze altijd zo lauw had gereageerd omdat ze de juiste man nog niet had ontmoet. Omdat ze Neo nog niet kende…
‘Wat is twintig centimeter?’ herhaalde hij zacht.
Iets dwong haar die vraag te beantwoorden. ‘De afstand tussen onze lippen,’ fluisterde ze.
Hij vroeg geen uitleg, lachte haar niet uit, keek evenmin naar haar alsof hij aan haar verstand twijfelde. Nee, hij boog enkel zijn hoofd, de afstand van twintig centimeter traag overbruggend, en daarna bedekte zijn mond de hare.
Ze bleef als betoverd staan. Neo Stamos kuste haar. Het was heerlijk. Meer dan heerlijk, het was verbijsterend, geweldig, totaal overweldigend.
Haar eerste kus.
Opwinding golfde door haar lichaam, warm en tintelend, terwijl zijn lippen bedreven over de hare streken.
Ze kon zijn aftershave ruiken, een muskusgeur die haar leek te bedwelmen. Net als zijn tong, die haar lippen probeerde te verleiden om zich te openen.
Ze kreunde zachtjes, heerlijk voelde dat, die zachte streling van zijn tong. De stof van zijn colbert wreef met een fluistering langs zijn zijden overhemd toen hij zijn armen om haar heen sloeg. De kus was net een mooie droom. Bijna te mooi. Te opwindend, te overweldigend om te kunnen bevatten. Maar dat geluidje van twee stoffen die langs elkaar wreven, was zo normaal, zo doodgewoon, dat ze wel móést geloven dat ze in zijn armen lag. Neo Stamos, de meest verbijsterende man die ze ooit had ontmoet.
Zijn handen zwierven over haar peignoir, streelden haar rug, daarna haar heupen. Toen ze zich rond haar billen sloten, kermde ze zachtjes tegen zijn mond.
Hij verdiepte de kus onmiddellijk, haar lippen opeisend met een bedrevenheid die bewees dat hij dit vaker had gedaan. Tjonge, als hij vrouwen altijd zo kuste, dan begreep ze waarom ze bijkans voor hem in de rij stonden!
Zelfs de gedachte aan de draaideur in zijn slaapkamer kon het vuur in haar niet beteugelen. Ze wilde hem, met huid en haar. Wilde alles, zelfs dingen waaraan ze nog nooit had gedacht.
Wat ze kreeg, was een bedreven mond die haar verlangen steeds verder opdreef, vaardige handen die haar rug streelden, haar billen, haar buik en daarna steeds lager… Er voer een schok door haar lichaam toen hij haar geheimste plekje vond. Naakt. Ja, naakt zou heel fijn zijn.
Ze kon het alleen niet opbrengen de kus lang genoeg te verbreken om hem dat te vertellen. Daarvoor was het piepkleine deel van haar gezond verstand dat nog steeds werkte, haar trouwens intens dankbaar.
Tot haar ontzetting maakte hij zijn lippen ineens los van de hare.
‘Nee, niet ophouden,’ smeekte ze.
Hij duwde haar iets naar achteren. De uitdrukking op zijn gezicht was zo grimmig dat ze onwillekeurig even huiverde.
Hoofdstuk 5
Hij staarde somber op haar neer. ‘Dat had ik niet moeten doen.’
‘Waarom niet?’ Ze had kunnen zweren dat hij ook had genoten van de kus. Was dat dan gespeeld geweest? Nee, dat bestond niet. Mannen simuleerden geen opwinding, dat konden ze niet eens. Vrouwen wel, al zou zij het nooit hoeven doen, niet bij hem. Dat wist ze zeker, ook al had ze totaal geen ervaring op dit gebied. Zelfs een groentje kon meesterschap nog wel herkennen, en hij was onmiskenbaar een meesterlijk kusser.