Met een snelheid van precies 52 kilometer per uur kwam de jeep bij het eind van het wegdek, om met een kleine sprong dertig centimeter verder op de hellingbaan te landen en in de hangar van de Oregon te verdwijnen. Juan trapte op de rem en de jeep vloog in het sterke netwerk dat ook gebruikt wordt om de snelle boten op te vangen in de hangar. De airbag van de jeep explodeerde en beschermde Juan tegen de klap.
Buiten hoorde hij gierende remmen. Banden hadden te weinig grip. De achtervolgende jeep tolde met een klap tegen de zijkant van de romp. Metaal schraapte over metaal en de Oregon vermorzelde de jeep tegen de wand van het kanaal, waardoor de auto en de inzittenden geplet werden. Eric Stone bediende de zijschroef en de tussenruimte werd wat groter, zodat het wrak van de jeep in het water viel.
Max doemde op bij Cabrillo en hielp hem weg te komen achter de airbag. ‘Dat was dus plan C, nietwaar?’
‘Ja, en het werkte prima, of niet soms?’ Ze liepen de botenhangar uit. Juan bewoog zich wat stram. ‘Hoe is het met Kyle?’
‘Die is nog onder verdoving bij Hux.’
‘We krijgen hem wel beter.’
‘Weet ik.’ Max bleef staan en keek Juan strak aan. ‘Bedankt.’
‘Geen dank,’ zei Juan droog en ze liepen verder naar de ziekenboeg.
‘Als plan C al zo krankzinnig was, dan moet je mij eens vertellen wat plan D is.’
‘O, best hoor,’ grinnikte Juan. ‘Het probleem is alleen dat we niet genoeg Spartanen konden vinden om de slag bij Thermopylae nog eens over te doen.’
15
Een patrouilleboot van de Griekse kustwacht naderde de Oregon toen de zon juist boven de horizon verscheen. De Oregon had zestig mijl op volle snelheid gevaren vanaf het Kanaal van Korinthe en koerste nu met een vaart van veertien knopen, een normale snelheid voor een oude vrachtvaarder. De walmende rook uit de schoorsteen wekte de indruk dat de scheepsmotor evenveel smeerolie als brandstof verbruikte. De kapitein van de patrouilleboot leek via de radio niet erg onder de indruk van de roestige vrachtboot, die bovendien op zo’n grote afstand van de vernielde bruggen voer.
‘Nee, kapitein,’ blufte Juan bedaard, ‘we zijn niet in de buurt van Korinthe geweest. We waren onderweg naar Piraeus, toen onze agent via de radio meldde dat ons contract om een lading olijfolie in Egypte op te halen vervallen was. Daarom varen we nu door naar Istanbul. En trouwens, ik denk dat deze schuit niet eens in het kanaal past. Te breed in de heupen.’ Cabrillo grinnikte even. ‘En als wij die brug geraakt hadden, dan zou onze boeg toch beschadigd zijn? U kunt zelf zien dat we geen schade hebben. Maar u bent welkom aan boord voor een inspectie, als u dat wilt.’
‘Dat is niet nodig,’ antwoordde de kapitein van de kustwacht. ‘Dat ongeluk gebeurde hier honderd kilometer vandaan, en als ik uw schip zie dan denk ik dat het wel acht uur varen is.’
‘En dan moeten we wel wind mee hebben,’ voegde Juan eraan toe. ‘Als u andere schepen ziet die zich verdacht gedragen of schade aan de boeg hebben, dan moet u onmiddellijk de autoriteiten waarschuwen.’
‘Dat is duidelijk. Succes met de jacht. Over en uit.’ Juan wuifde naar de kleine patrouilleboot vanaf de brug en hij ging weer naar binnen. Hij slaakte een zucht van verlichting en hing de microfoon van de radiozender weer op de haak. Het krullende snoer viel tot op de vloer.
‘Was het echt nodig om ze uit te nodigen voor een inspectie?’ vroeg Eddie Seng, die achter het stuurwiel van de Oregon stond, om de indruk te wekken dat hij de roerganger was.
‘Ze zouden toch niet aan boord komen. Die Grieken jagen op degene die verantwoordelijk is voor wat er bij Korinthe is gebeurd. Ze bemoeien zich niet met schepen die daar nooit bij betrokken kunnen zijn.’
‘En als ze met de verklaringen van ooggetuigen beseffen dat de Oregon als enige schip verdacht is omdat het signalement klopt?’
Juan gaf Eddie een geruststellende klap op zijn schouder. ‘Wij zijn al ver in internationale wateren terwijl ze nog zoeken naar een schip dat Atlantis heet. Zodra er geen andere schepen in de buurt zijn wil ik dat de naamborden op de achtersteven en bij de boeg weer veranderd worden in Oregon.’ Juan zweeg even en voegde er toen aan toe: ‘Maar we zullen voorlopig uit de buurt van Griekenland blijven, want de kans bestaat dat er lieden zijn met een goed geheugen en oog voor detail.’
‘Dat lijkt me verstandig.’
‘De eerste wacht komt zo naar boven. Waarom ga jij niet benedendeks om uit te rusten? Dat heb je wel verdiend.’
‘Ik ga meer lezen over die responsivisten,’ zei Eddie. ‘Ik had nooit verwacht dat we in zo’n wespennest terecht zouden komen.’
‘Ik ook niet,’ beaamde Juan. ‘Er is veel meer aan de hand dan we op hun website konden lezen, en ook meer dan die deprogrammeur tegen Linda zei. Ze zijn zo paranoïde dat ze beslist iets te verbergen hebben.’