Zodra Cabrillo uit het zicht verdween haalde de bestuurder zijn voet van het rempedaal en hij trapte het gaspedaal in, wetend dat de man die hem aanviel nu hulpeloos op de weg lag.
14
De boeg van de Oregon kliefde soepel door het donkere water van de Ionische Zee. De revolutionaire magnetohydrodynamische motoren zouden het schip met evenveel gemak door een dikke laag drijfijs stuwen. Ze voeren ten westen van Korinthe, nadat het Peloponnesische schiereiland gerond was, en in oostelijke richting naar de geplande positie. Er was weinig scheepvaartverkeer in de buurt van de Oregon. Op het radarscherm waren enkele vissersboten bij de kust zichtbaar, waarschijnlijk werd er met sleepnetten gevist op inktvis die ’s nachts aan de oppervlakte komt om voedsel te zoeken.
Eric Stone had een dubbele taak. Hij zat in de navigatiehoek en controleerde de route van de Oregon, maar hij had een van Mark Murphy’s monitors wat gedraaid, om ook het onbemande verkenningsvliegtuigje dat nog steeds boven het complex van de responsivisten cirkelde te besturen. Als ze dichter bij de kust kwamen eiste het besturen van de Oregon alle aandacht op en dan zou Gomez Adams de besturing van de UAV overnemen. Adams was bezig met de landing van de beschadigde Robinson-helikopter.
‘Oregon, hier Gomez,’ Hali had het communicatiekanaal van de heli doorgeschakeld naar de luidsprekers. ‘Ik kan jullie zien.’
‘Begrepen, Gomez. We minderen vaart,’ zei Max vanuit de kapiteinsstoel. ‘Vijf knopen, Stone.’
Eric drukte een paar toetsen in om de waterstroom door de straalbuizen van de Oregon te verminderen, tot hij de pompen kon omschakelen zodat het schip de gewenste snelheid kreeg. Er moest wel enige voortgang blijven, om te voorkomen dat het schip sterk ging rollen, wat het landen voor Adams nog lastiger zou maken.
Max draaide zijn stoel zodat hij de man die voor de veiligheid verantwoordelijk was kon zien. ‘Staan de blusteams klaar?’
‘Iedereen is paraat,’ antwoordde de man meteen. ‘En de waterkanonnen staan ook klaar.’
‘Mooi zo. Hali, zeg tegen George dat alles gereed is,’ Max schakelde de intercom over naar de hangar waar dokter Huxley stond. ‘Julia, George is op enkele minuten afstand.’
Een kogel had de kuit van de piloot geschampt, maar Max Hanley voelde zich schuldig alsof het hele team weggevaagd was. Al probeerde iedereen het te negeren, toch hadden Juan en de anderen zichzelf in gevaar gebracht vanwege hem. En nu was de missie die zo eenvoudig leek helemaal uit de hand gelopen. Tot nu toe was het schampschot op het been van George de enige verwonding, maar de verbinding met Juan was verbroken en Hali kon geen contact met hem krijgen. In de bestelbus bij Linda zaten Linc, Eddie en Kyle, maar ze hadden gemeld dat ze achtervolgd werden door een jeep met bewapende inzittenden.
Voor de zoveelste keer sinds de Voorzitter in een hinderlaag was beland vervloekte Max de beslissing om geen dodelijke munitie te gebruiken. Niemand had een legertje bewapende bewakers verwacht. Hanley kon nog niet overzien waarom er zoveel wapens bij een sekte waren, maar het was een slecht voorteken. Uit alles wat hij gelezen en gehoord had sinds hij gebeld werd door zijn ex-vrouw, kreeg hij de indruk dat de responsivisten niet gewelddadig waren. Integendeel: ze hadden een duidelijke afkeer van elke vorm van geweld.
Hoe dat te rijmen was met de massamoord aan boord van de Golden Dawn begreep hij niet. Voerden de responsivisten oorlog met een andere groep? En zo ja, wie waren dat dan? Een andere sekte waar niemand van gehoord had, een groep die honderden mensen wilde doden, alleen omdat de responsivisten de bevolkingsgroei wilden beheersen?
Voor Max was dat geen verklaring. En hij kon ook niet begrijpen dat zijn enige zoon bij een dergelijke groep betrokken was geraakt. Hij wilde geloven dat dit niet zijn fout was. Een simpele ziel zou daartoe ook in staat zijn, maar Max wist wat zijn verantwoordelijkheid was en daar deinsde hij nooit voor terug.
Hij probeerde zijn schuldgevoel te bedwingen en keek naar het grote scherm, waar een deelvenster was geopend met camerabeelden van het helikopterdek op het achterschip van de Oregon. Alleen verlicht door de maan leek de schade aan de R44-heli aanzienlijk, toen George het toestel liet dalen. Dichte rook kwam uit de motor en werd meteen vermalen door de rotorbladen.
Dit was weer een voorbeeld van Adams moed. Hij had de aangeschoten heli meer dan twintig mijl over zee gevlogen, in plaats van veilig te landen op een akker. Uiteraard zouden de Griekse autoriteiten dan veel vragen stellen, maar belangrijker was dat voor plan C van de Voorzitter iedereen aan boord moest zijn, om zo snel mogelijk internationale wateren te bereiken.
George liet de helikopter even een meter boven het dek zweven en vervolgens langzaam dalen. Nog voordat de ski’s het dek raakten werd weer een grote rookwolk door de uitlaat geblazen. De motor was vastgelopen en de Robinson smakte zo hard op het dek dat een steun van de ski’s afbrak. Max zag dat George de systemen van de heli kalm uitschakelde, voordat hij zijn riemen losmaakte. Toen de hangarlift begon te dalen keek George recht naar de camera en hij grijnsde scheef.